Ολίγη από… ανασχηματισμό

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε σαρωτικός, ούτε δομικός, αλλά μάλλον «μίνι» και πάντως πλήρης συμβολισμών και «ασφαλών» κινήσεων, ήταν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Τσίπρα, που ανακοινώθηκε χθες.

Για την επιλογή του κ. Φ. Κουβέλη ως αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, η στήλη θα παραμείνει στο σχόλιο-ερμηνεία της φιλτάτης συναδέλφου του πολιτικού ρεπορτάζ, Μ. Μάνη, ότι «κρίθηκε αναγκαία μία ήπια παρουσία δίπλα στον εκρηκτικό Πάνο Καμμένο».

Πέραν τούτου, ουδέν.

Αντίθετα, πρέπει να τονιστεί ότι η επιλογή του Γιάννη Δραγασάκη για το καίριας σημασίας πόστο του επικεφαλής στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα επέλεξε την… ασφαλή οδό, ώστε να διανύσει τα καταληκτικά στάδια του μνημονίου και να βαδίσει στη μεταμνημονιακή εποχή.

Βαθύς γνώστης των οικονομικών πραγμάτων, τμήμα των οποίων ήταν ήδη στην αρμοδιότητά του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης -θέση την οποία θα συνεχίσει να υπηρετεί-, ο Γ.Δραγασάκης έχει εκπεφρασμένες θέσεις, καλές σχέσεις και συνεργασία με τους παραγωγικούς φορείς της οικονομίας και άρα μπορεί άμεσα -δίχως την πολυτέλεια περιόδου χάριτος- να μπει στα «βαθιά» των καθηκόντων του.

Ούτως ή άλλως, στο συγκεκριμένο υπουργείο είχε θητεύσει και προ τριακονταετίας περίπου, ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα (Νοέμβριος 1989 - Απρίλιος 1990).

Επιπρόσθετα, η επιλογή του για τη θέση του υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης διασφαλίζει την τήρηση ισορροπιών με το λοιπό οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και βεβαίως το γειτονικό υπουργείο Οικονομικών.

Επίσης, πρέπει να λεχθεί ότι η παραμονή του κ. Α. Χαρίτση στη θέση που κατέχει σήμερα, αντί της αναβάθμισής του, όπως «ακουγόταν», διασφαλίζει την ομαλή συνέχιση του έργου του σε ό,τι αφορά στην προώθηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και αποφεύγεται έτσι η όποια «μεταβατική» περίοδος που τυχόν θα απαιτούσε η πλήρωση της θέσης από κάποιον τρίτο, γεγονός ιδιαίτερης σημασίας για την αναπτυξιακή προοπτική.

Η τοποθέτηση του κ. Δ. Βίτσα στη θέση που κατείχε έως χθες ο κ. Γ. Μουζάλας, στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, δεν αποτέλεσε έκπληξη, δεδομένης της έως τώρα δραστηριότητάς του στο μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ αντίθετα, ως θετική έκπληξη εκλήφθηκε η τοποθέτηση του κ. Ν. Ηλιόπουλου, ως υφυπουργού Εργασίας, δεδομένης της -κατά πολλούς- επιτυχούς του πορείας ως ειδικού γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.

Μέχρι εδώ, μάλλον, όλα καλά.

Διότι σαφώς μέλλει να απαντηθεί η απουσία τήρησης των ισορροπιών με τον κυβερνητικό εταίρο (ΑΝΕΛ) και η τοποθέτηση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κας Μ. Τζούφη στη θέση του παραιτηθέντος κ. Κ. Ζουράρι και πώς το γεγονός αυτό θα αντικατοπτριστεί, ενδεχομένως, στην πορεία των σχέσεων των δύο κυβερνητικών εταίρων.

Ωστόσο, ως γνωστόν, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και το σημαντικότερο ζήτημα με το οποίο συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη η παρούσα κυβέρνηση είναι αυτό της αναδιάταξης της χώρας. Της ομαλής και ασφαλούς πλοήγησής της, δηλαδή, στη μετά μνημόνιο εποχή.

Το έργο αυτό, πλέον, βαρύνει σημαντικά τους ώμους του φίλτατου κ. Δραγασάκη.

Το περίφημο «σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση» ή εντέλει το «αναπτυξιακό σχέδιο» παραμένει ως κενή υπόσχεση από υπουργίας του επίσης φιλτάτου Γ. Σταθάκη, όπως παρέμεινε και επί υπουργίας Δ. Παπαδημητρίου και πλέον ο «κλήρος» πέφτει τόσο στον κ. Γ. Δραγασάκη όσο και στον Ευκλ. Τσακαλώτο, ο οποίος έχει ήδη προαναγγείλει τη δημοσιοποίησή του… μέχρι το Πάσχα.

Ας το δούμε, λοιπόν, και ας κάνουμε… Ανάσταση.