Κραυγές, κόντρες και… κάθαρση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν στόχος οποιασδήποτε διερευνητικής διαδικασίας είναι είτε ο καταλογισμός ευθυνών, είτε η απαλλαγή από αυτές, και πάντως η αναζήτηση της «αλήθειας», κατά πόσον μας βοήθησε η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή;

Πόσο πλησιέστερα μας έφερε στη διαλεύκανση ενός πανθομολογούμενου κατά τα λοιπά -και μάλιστα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής- «πάρτι» στον χώρο της υγείας;

Κατά πόσον, τουλάχιστον, έπεισε η χθεσινή διαδικασία ότι αυτός ήταν ο στόχος και όχι η πολιτική αντιπαράθεση ή κυριότερα ο διασυρμός των πολιτικών αντιπάλων;

Για μία υπόθεση στόχος της οποίας ήταν να αποφανθεί η Βουλή για την οδό που πρέπει να ακολουθήσει η διερεύνηση αυτού του -ακόμη φερόμενου, ας μην ξεχνιόμαστε- «πάρτι» στον χώρο της υγείας σε ό,τι αφορά στα πολιτικά πρόσωπα, ένα είναι βέβαιον.

Ο ορυμαγδός ιαχών, κραυγών και περίσσιας πολιτικής κόντρας, που βίωσε ακόμη και ο απλός θεατής των χθεσινών κοινοβουλευτικών δρώμενων, ελάχιστα συνεισέφερε στην αέναη αναζήτηση της «αλήθειας». 

Μίας «αλήθειας», η οποία θα παραμείνει -ήταν σαφές ακόμη και από την πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής- σαφώς στο ημίφως, δεδομένης της αναμενόμενης παραγραφής του συνόλου των αδικημάτων τα οποία δεν αφορούν «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος».

Για όσους, δε, κριθεί ή εντέλει σχηματιστεί η εντύπωση ότι εμπλέκονται κατά τρόπο απτό σε όσα τους προσάπτονται αλλά δεν θα διωχθούν λόγω παρέλευσης της «αποσβεστικής προθεσμίας» του νόμου περί «ευθύνης υπουργών», τι μπορεί να λεχθεί; Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να αποτινάξουν από πάνω τους τη μομφή;

Ούτε καν με προσευχή δεν θα μπορέσουν, αφού ο νομοθέτης έχει φροντίσει να είναι αδύνατη η άρση της βουλευτικής ασυλίας με ίδια πρωτοβουλία -δίχως δηλαδή να το πράξει η Βουλή για λογαριασμό των εμπλεκόμενων βουλευτών ή υπουργών.

Για τον λόγο αυτόν, εξάλλου, κατατέθηκαν και μηνύσεις εκ μέρους ορισμένων εκ των εμπλεκομένων, κατά όσων εκτιμούν ότι τους… εμπλέκουν. Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει ο πολιτικός κόσμος της χώρας τόσο σε ό,τι αφορά στην ίδια την ανάγκη κάθαρσης, όσο και στο πώς θα αποτυπωθούν τα συμπεράσματα αυτής της διερευνητικής διαδικασίας στην πολιτική που θα ακολουθηθεί στον τομέα του φαρμάκου εφεξής;

Αντίστοιχα, τόσο σε επίπεδο προδικασίας όσο και της κοινοβουλευτικής εξέλιξης της υπόθεσης, κατά πόσον ενισχύθηκαν οι θεσμοί και πόσο εμπεδώθηκε αίσθημα ασφάλειας δικαίου;

Όσο για τον περιβόητο θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων ή εντέλει των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος -διότι οι πληροφοριοδότες κατά την εξέλιξη της διαδικασίας απέκτησαν αμφότερες τις ιδιότητες-, πόσο ενισχυμένος εξήλθε από αυτή την ιστορία, με ορισμένες εκ των ταυτοτήτων τους να είναι ήδη «βούκινο»;

Για μία υπόθεση η οποία εμφανίζεται ότι έχει στοιχίσει τόσο ακριβά στην τσέπη του φορολογούμενου πολίτη, αλλά και που εμπλέκει κορυφαία στελέχη του πολιτικού προσωπικού της χώρας, θα ανέμενε κανείς να μην υφίσταται ζήτημα πολιτικού χαρακτήρα στην ψήφο για την παραπομπή ή μη των εμπλεκομένων.

Από τη χθεσινή συζήτηση, τούτο δεν προέκυψε. Τουλάχιστον όχι με την απαραίτητη ευκρίνεια και το γεγονός αυτό έχει κόστος. Ενδεχομένως πολιτικό, κυριότερα όμως θεσμικό. Διότι εάν οδηγεί στην απουσία εμπιστοσύνης προς τους ίδιους τους θεσμούς, τότε, ευλόγως, πλήττονται τα θεμέλια.

Ασφαλώς, δε, θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο σε ό,τι αφορά στη διερεύνηση του… «μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία του ελληνικού κράτους».