Είναι θέμα... απόφασης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο πόλεμος αποτελεί μία αποτρόπαιη κατάσταση πραγμάτων, τη φρίκη της οποίας οφείλουμε να αποφεύγουμε.

Όμως, ως γνωστόν και παρά το προφανές οξύμωρο, η ασφαλέστερη οδός αποφυγής ενός πολέμου είναι η κατά το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία γι' αυτόν.

Ασφαλώς διαμέσου συμμαχιών ή εξοπλισμών, αλλά κυριότερα στο έμψυχο πεδίο.

Στο πεδίο της ίδιας της κοινωνίας, όσο και του στρατευμένου τμήματός της.

Εάν, λοιπόν, κρίνουμε ότι η χώρα μας είναι επαρκώς εξοπλισμένη ώστε να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε τυχόν επιβουλεύεται τα εδάφη της ή την κυριαρχία της, όπως αυτή ορίζεται από το Διεθνές Δίκαιο, ευλόγως, μπορούμε να αναφωνήσουμε «όλα καλώς καμωμένα» και να συνεχίσουμε να πορευόμαστε στην ίδια οδό.

Εάν, όμως, κρίνουμε ότι παρά τις όποιες δικές μας δυνάμεις, είναι πιθανόν να αναγκαστούμε να προστρέξουμε εκ νέου στις χώρες συμμάχους μας, όπως πράξαμε κατά το παρελθόν -αναφωνώντας στη συνέχεια «ευχαριστώ»- για την αποτροπή του όποιου τρίτου τυχόν επιβουλεύεται τα εδάφη μας, τότε, ίσως έχει φθάσει η ώρα για αποφάσεις.

Τα δεδομένα, ούτως ή άλλως, είναι γνωστά.

Εάν η Τουρκία αποτελεί όντως την κυριότερη απειλή έναντι της χώρας μας, διαθέτοντας στρατιωτικές δυνάμεις σχεδόν μισού εκατομμυρίου ανδρών και περίπου άλλων τόσων μάχιμων εφέδρων, η χώρα μας μπορεί να αντιπαρατάξει αθροιστικό προσωπικό περίπου 135.000 ανθρώπων και στα τρία όπλα.

Πληθυσμιακά, δε, εμείς στέκουμε περίπου στα 10 εκατ. εδώ και ορισμένες δεκαετίες, ενώ η Τουρκία έχει φθάσει στα 80 εκατ. και -κατά τα φαινόμενα- οδεύει ταχύτατα προς τα 90 εκατ.

Υπό το φως των δεδομένων αυτών, η παρούσα διάρκεια της στρατιωτικής θητείας καλώς στέκει στους εννέα μήνες για τον Στρατό Ξηράς και στους 12 μήνες για τα άλλα δύο σώματα;

Εάν προκριθεί ότι είναι απαραίτητη η σημαντική επιμήκυνσή της, φερειπείν, στα δύο ή και στα τρία χρόνια, είναι προετοιμασμένη η ελληνική κοινωνία για αυτό το ενδεχόμενο;

Εάν κριθεί ότι είναι απαραίτητη η υποχρεωτική θητεία και για τις γυναίκες, όχι απαραίτητα σε μάχιμες θέσεις, όπως συμβαίνει στο Ισραήλ για παράδειγμα, αλλά σε υποστηρικτικές, είναι προετοιμασμένη η χώρα μας να λάβει μία απόφαση αυτού του είδους;

Το πολιτικό της προσωπικό μπορεί να επωμιστεί το όποιο πολιτικό κόστος τυχόν θα σήμανε ενδεχόμενη επαναφορά της διάρκειας της θητείας σε παλαιότερες εκδοχές της ή συντάσσεται μόνο με όσους πρεσβεύουν την περαιτέρω μείωσή της;

Περί αποφάσεων πρόκειται. Τίποτε περισσότερο.

Αντίστοιχα, ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες δημοσιονομικού περιορισμού, θα ήταν προετοιμασμένη η Ελλάδα να εντάξει στον αναπτυξιακό σχεδιασμό της (τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, ακόμη περιμένουμε) τις στρατιωτικές βιομηχανίες;

Θα ήταν προετοιμασμένη να προσφέρει κίνητρα, φορολογικά ή άλλα, ούτως ώστε να αποκτήσει μία σοβαρή στρατιωτική βιομηχανία ή το «παρελθόν» του συγκεκριμένου βιομηχανικού κλάδου την εμποδίζει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση;

Αντίστοιχα, σε ζητήματα στρατιωτικής εκπαίδευσης και προετοιμασίας του έμψυχου υλικού της, θα ήταν διατεθειμένη η χώρα μας να επενδύσει κατά τρόπο σοβαρό και μεθοδικό ή ακόμη αρκούν ορισμένες βολές με ένα Garand Μ1, όπως συμβαίνει σήμερα στη διάρκεια της ναυτικής προπαίδευσης, για παράδειγμα;

Ερωτήματα όπως αυτά οφείλει να απαντήσει η χώρα μας, εάν επιθυμεί να διαθέτει ουσιαστικές αποτρεπτικές ικανότητες έναντι τυχόν τρίτων που επιβουλεύονται τα εδάφη της.

Εάν απαντήσει καταφατικά ή αρνητικά, είναι αποκλειστικά δικό της ζήτημα.

Όπως δικό της ζήτημα θα είναι και τα επίχειρα των επιλογών της.