Ο πιο έντιμος παίκτης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με τον πλέον έντιμο και ευθύ τρόπο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραμένει αταλάντευτο στην πεποίθησή του ότι οι στόχοι του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής για το πρωτογενές πλεόνασμα είναι υψηλότεροι εκείνων που μπορεί να αντέξει η χώρα και εμμένει στην ανάγκη άμεσης ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους, προτού ενεργοποιήσει το δικό του πρόγραμμα για την Ελλάδα.

Με αυτή τη στάση καθιστά εκ νέου σαφές ότι θεωρεί, αν μη τι άλλο, ατελέσφορο το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής και αναδεικνύεται για ακόμη μία φορά ως ο ισχυρότερος σύμμαχος της Ελλάδας στην υπόθεση της απομείωσης του βάρους  που θέτει στους ώμους της το δημόσιο χρέος.

Δεν πρόκειται περί επαμφοτερίζουσας θέσης, όπως συχνά την παρουσιάζουν ορισμένες πλευρές, δεν πρόκειται περί ασαφούς θέσης, όπως επίσης την παρουσιάζουν, αλλά περί μίας ξεκάθαρης θέσης εκ μέρους ενός διεθνούς οργανισμού, του κύρους και της εμβέλειας του ΔΝΤ.

Η συνέντευξη που παραχώρησε χθες ο εκπρόσωπός του, κ. Τζ. Ράις, απλώς επαναβεβαίωσε τις πάγιες θέσεις του Ταμείου έναντι του ελληνικού προγράμματος και αποτέλεσε ακόμη ένα μέσο πίεσης προς όσους κρατούν τα «κλειδιά» του ελληνικού χρέους, δηλαδή τους Ευρωπαίους εταίρους μας και δη τη Γερμανία, να επιταχύνουν τις διαδικασίες για την απομείωση αυτού του χρέους.

Την ίδια ώρα που τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ζωγραφίζουν μία εικόνα προόδου σχετικά με το ελληνικό ζήτημα και εμφανίζονται διατεθειμένοι να ολοκληρώσουν την τρέχουσα, τρίτη κατά σειρά, αξιολόγηση του προγράμματος προσαρμογής, μολονότι έως πρόσφατα μόνον το 30% των προαπαιτούμενων ενεργειών είχε εκπληρωθεί, το ΔΝΤ υπενθυμίζει σε όλους ότι, εν ολίγοις, το πρόγραμμα… δεν βγαίνει.

Δίχως να το δηλώνει ευθέως αλλά επαναλαμβάνοντας τις πάγιες θέσεις του περί σαφούς ανάγκης ελάφρυνσης του χρέους, αυτό το οποίο διεμήνυσε χθες το ΔΝΤ  είναι ότι ακόμη και εάν ο προϋπολογισμός της Ελλάδας μπορέσει να εμφανίσει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% ως προς το ΑΕΠ, μεσοπρόθεσμα, όπως προβλέπει το πρόγραμμα προσαρμογής, το γεγονός τούτο θα παρεμπόδιζε την προσπάθεια της χώρας να ανακάμψει οικονομικά.

Ακόμη κι αν μπορούσατε, δεν θα έπρεπε να εμφανίσετε πρωτογενή πλεονάσματα αυτής της τάξης μεγέθους, μας λένε οι φίλτατοι, πέραν του Ατλαντικού.

Δεν πρόκειται περί μίας νέας θέσης. Η εκτίμηση αυτή, ωστόσο, βρίσκεται στο επίκεντρο των ενστάσεων που κατά καιρούς έχουν εγείρει οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έναντι των θέσεων του ΔΝΤ περί της ανάγκης ελάφρυνσης του χρέους αλλά και της πρόθεσής τους να το θέσουν εκτός ευρωπαϊκών προγραμμάτων, με τη μετάλλαξη του ESM σε αντίστοιχο ευρωπαϊκό αυτή τη φορά, Ταμείο.

Αντίστοιχα αταλάντευτο, εξάλλου, παραμένει το ΔΝΤ και σε ό,τι αφορά στην ανάγκη προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, γεγονός το οποίο το καθιστούσε «κόκκινο πανί» για σειρά ελληνικών κυβερνήσεων, της παρούσας συμπεριλαμβανομένης. 

Κατά πόσον, οι προτροπές του, τόσο προς την Αθήνα όσο και προς τις Βρυξέλλες θα εισακουστούν, παραμένει άγνωστο.

Είναι σαφές, όμως, ότι αυτός ο διεθνής φορέας δεν μπορεί να κατηγορηθεί για σκοπιμότητες πολιτικού ή ακόμη και κομματικού χαρακτήρα, όπως ορισμένοι εκ των λοιπών εμπλεκομένων στο ελληνικό ζήτημα, οι οποίοι κατέστησαν «παρελθόν» την επιχειρηματολογία περί της ανάγκης μείωσης των στόχων πρωτογενών πλεονασμάτων και παραμένουν διστακτικοί, παρά την όποια ελληνική πρόοδο, να εκκινήσουν τη διαδικασία των προπαρασκευαστικών συνομιλιών για την ελάφρυνση του χρέους.

Ο Φεβρουάριος, όμως, είναι κοντά και όπως λέει μία ψυχή, ιδού η Ρόδος… ιδού και το χρέος.