Γουρούνες... στο σακί

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δρομολογούμενη απαγόρευση της κυκλοφορίας των οχημάτων τύπου ATV -που έχουν γίνει γνωστά ως «γουρούνες»- στους ελληνικούς ασφάλτινους δρόμους δεν αφορά μόνον την ενδεχόμενη επικινδυνότητά τους ή τη δυνατότητα ενός κράτους-μέλους να διαφοροποιηθεί από το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την κυκλοφορία αυτών των οχημάτων στην υπόλοιπη ΕΕ, όπως διατείνονται οι εισαγωγείς τους.

Κυριότερα, αφορά στους «κανόνες του παιχνιδιού».

Στο πλαίσιο, δηλαδή, εντός του οποίου οποιαδήποτε επιχείρηση καλείται να δραστηριοποιηθεί και να προσφέρει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες της έναντι τιμήματος και στο κατά πόσον είναι θεμιτή η αιφνίδια ή η συχνή μεταβολή αυτού του πλαισίου.

Αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα με τις λεγόμενες «γουρούνες» στην Ελλάδα -και το οποίο οδήγησε εκατοντάδες ιδιοκτήτες καταστημάτων ενοικίασης αυτών των οχημάτων σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από το υπουργείο Μεταφορών- αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η ελληνική Πολιτεία το σύνολο της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας.

Οι συχνές μεταβολές και η ασάφεια ερμηνείας που συχνά χαρακτηρίζουν το φορολογικό και το ασφαλιστικό καθεστώς ή ακόμη και η τροποποίηση των όρων λειτουργίας ή αδειοδότησης σειράς επιχειρήσεων ή και ολοκλήρων κλάδων της οικονομίας, συνθέτουν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο, εντός του οποίου καλούνται να επιβιώσουν οι κάθε λογής επιχειρήσεις.

Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε για τι είδους ελκυστικότητα προς τις επενδύσεις ή για ποιο «φιλο-επιχειρηματικό» προφίλ μπορεί να υπερηφανεύεται η χώρα μας;

Όταν είναι σαφές ότι μία εκ των κυριότερων παραμέτρων για την επιτυχία οποιουδήποτε επιχειρηματικού σχεδίου είναι η ύπαρξη σταθερότητας, τότε πώς ελπίζουμε ότι είναι δυνατόν να προσελκύσουμε επενδύσεις στην Ελλάδα;

Για ακριβώς αυτούς τους λόγους, δηλαδή τη διαφοροποίηση των αρχικώς συμπεφωνηθέντων με την Πολιτεία, δεν διαμαρτύρεται η Lamda Development, αναφορικά με την ανάπτυξη του Ελληνικού;

Την ανάγκη σταθερότητας στο φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου καλούνται να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν επισημαίνουν τόσο συχνά οι κυριότεροι παραγωγικοί φορείς, με πρώτον τον ΣΕΒ;

Ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει τελικά η υπόθεση της κυκλοφορίας των All Terrain Vehicles (ATV) στους ελληνικούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους και του τρόπου με τον οποίο θα επηρεάσει τη λειτουργία των περίπου 3.800 τουριστικών επιχειρήσεων που ενοικιάζουν ανά την Επικράτεια οχήματα του είδους αυτού, θα ήταν απολύτως χρήσιμο  κάποια στιγμή να υπάρξει η δέουσα σοβαρότητα σε ό,τι αφορά στους «κανόνες του παιχνιδιού».

Για παράδειγμα, ενδεχόμενη απαγόρευση της κυκλοφορίας των οχημάτων αυτών -στον βαθμό που συνάδει με το θεσμικό πλαίσιο το οποίο ισχύει στα λοιπά κράτη μέλη της ΕΕ-, θα μπορούσε να συνοδευτεί από μία μεταβατική περίοδο προσαρμογής, ή ακόμη και από αποζημιώσεις για τη ζημία που θα υποστούν αυτοί οι επιχειρηματίες, ή εντέλει θα μπορούσε να συνοδευτεί από ένα αυστηρότερο καθεστώς στη χρήση ή ενοικίασή τους. 

Όμως, η πολιτική του «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι», την οποία εμφανίζεται να εφαρμόζει ο φίλτατος κ. Χρ. Σπίρτζης, επικαλούμενος μάλιστα την ύπαρξη πελατειακών σχέσεων εκ μέρους των κυβερνήσεων των προηγουμένων δεκαετιών, που είχαν ως αποτέλεσμα να γίνονται «θυσία πολίτες και επισκέπτες» από τη χρήση των συγκεκριμένων οχημάτων, είναι απλά ατελέσφορη.

Καταδεικνύει, δε, την απουσία σεβασμού εκ μέρους της Πολιτείας στην επιχειρηματική κοινότητα.

Από αυτήν, όμως, εξαρτάται το μέλλον της χώρας...