Στα «μικρά» κρίνεται η διαφορά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για τα σχεδόν 4 εκατομμύρια φορολογούμενους οι οποίοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, τι σημαίνουν, αλήθεια, οι κινήσεις υψηλής πολιτικής που κάνει αυτές τις ημέρες στις ΗΠΑ η κυβέρνηση;

Για το σχεδόν 1 εκατ. εξ αυτών, οι οποίοι έχουν νιώσει το χέρι της εφορίας στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, πόσο «μετράει» η στήριξη που υποσχέθηκε ο πρόεδρος Τραμπ στο ζήτημα του χρέους;

Για τον «Γολγοθά» που αντιμετωπίζει ο άνεργος ή ο επαγγελματίας ο οποίος στέκει αντιμέτωπος με την υπερφορολόγηση, τις εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές ή ακόμη και το «λουκέτο», τι σημαίνουν όλα αυτά;

Καλή και «άγια», ενδεχομένως, η αναθέρμανση των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων και τα όποια οφέλη προσδοκά η χώρα μας από αυτήν, όπως αντίστοιχα, θεάρεστος και ο διακαής της πόθος να κλείσει την αξιολόγηση έως το τέλος του έτους, όμως μπροστά στα «μεγάλα και σημαντικά» ξεχνιέται η καθημερινότητα του καθενός από εμάς και αυτή είναι που τελικά μετράει.

Για τον οικογενειάρχη που στέλνει το παιδί του στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, όπου καλείται να αντιμετωπίσει τα κάθε λογής φαινόμενα βίας και ανομίας ενδιαφέρεται η κυβέρνηση;

Για τα ΑΕΙ που έχουν γίνει -ελέω της επαναφοράς του ασύλου- άντρα παρανομίας κάθε λογής, από το παραεμπόριο και τη διακίνηση ναρκωτικών έως την αποθήκευση βομβών μολότοφ και τη βία που ασκείται εναντίον πανεπιστημιακών αλλά και φοιτητών, ιδρώνει κανενός το αυτί;

Με τις συνεχείς καταγγελίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία σχετικά με την άθλια κατάσταση που επικρατεί σε σειρά νοσηλευτικών ιδρυμάτων, με κορυφαία τη χθεσινή της ΠΟΕΔΗΝ που αφορούσε βακτήρια χολέρας στο μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου», θα ασχοληθεί κανείς; Αν όχι η διοίκηση του Νοσοκομείου ή το υπουργείο Υγείας, τουλάχιστον ένας εισαγγελέας;

Φίλτατοι, κακά τα ψέματα.

Στη διάρκεια των τελευταίων 2,5 ετών των δύο κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που κράτησαν και κρατούν τα ηνία της χώρας, ο πολίτης και η καθημερινότητά του έμειναν στα «αζήτητα».

Όχι ότι η χώρα μας ήταν παράδεισος επί των λοιπών μνημονιακών κυβερνήσεων ή ακόμη και παλαιότερα ή ότι η πολύχρονη κρίση και ύφεση δεν είχαν τις κάθε λογής επιπτώσεις στην καθημερινότητα όλων μας, όμως, πλέον φαίνεται να έχει χαθεί ο έλεγχος.

Ζητήματα πρώτης γραμμής για την καθημερινότητα των πολιτών, που αφορούν στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια ή ακόμη και την εξυπηρέτησή τους από τις δημόσιες υπηρεσίες και τη δικαιοσύνη, έχουν παραμεριστεί, με την κυβέρνηση να εμφανίζει δραστηριότητα -και αν- μόνον όταν έρχεται η ώρα της  αξιολόγησης από τους δανειστές.

Ε, λοιπόν, δεν αρκεί και είναι ώρα η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση του τόπου να αντιληφθεί το γεγονός αυτό.

Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις με τις οποίες οφείλει να ασχοληθεί.

Να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, ώστε οι όποιες προσπάθειες καταβάλλει για τα «μεγάλα και σημαντικά» να αφορούν άμεσα την καθημερινότητα -και την ασφάλεια- των πολιτών.

Για αυτό πρέπει να μειωθεί ο χρόνος απονομής δικαιοσύνης: ώστε να μπορεί να βρει το δίκιο του ο πολίτης.

Για αυτό πρέπει να μπει βαθιά το νυστέρι στον χώρο της υγείας: ώστε να μπορεί ο πολίτης να βρει την υγειά του.

Όταν οι δανειστές αλλά και οποιοσδήποτε με δυο δράμια μυαλό μιλά για την ανάγκη τόνωσης του ανταγωνισμού, με την πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και του παραεμπορίου, για αυτό ακριβώς μιλά.

Δηλαδή, για το πώς θα βελτιωθούν οι αντικειμενικές συνθήκες  στις οποίες κυλά η καθημερινότητα όλων μας και πώς αυτές θα επιτρέψουν την ανάκαμψη της χώρας μας.

Ας ρωτήσουμε ξανά: αυτό το αντιλαμβάνονται στο Μαξίμου;