Είναι ζήτημα Δημοκρατίας!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Προφανώς η υπόθεση αυτή καλεί για εισαγγελική παρέμβαση, όπως ζήτησε χθες ο φίλτατος Κ. Μητσοτάκης της ΝΔ.

Όμως δεν καλεί μόνο γι' αυτό. Κυριότερα, καλεί για αφύπνιση έναντι όσων κυοφορούνται στα ελληνικά πανεπιστήμια και κατά προέκταση στην κοινωνία μας.

Η στοχοποίηση του πανεπιστημιακού Άγγελου Συρίγου με την ανάρτηση αφισών πέριξ του Παντείου Πανεπιστημίου και σε δρόμους των Εξαρχείων, υπό τον τίτλο «Αυτός είναι ο φασίστας», με τη φωτογραφία του, συνιστά ευθεία βολή κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.

Παραπέμπει ευθέως σε δημόσια υποκίνηση πράξεων βίας και σε προγραφές ρωμαϊκού τύπου, όμοιες των οποίων γνώρισαν οι κοινωνίες στις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας τους.

Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δε, στο όνομα της ελευθερίας, τότε είναι σαφές ότι το φαινόμενο αφορά μία σαφή προσπάθεια διαστρέβλωσης εννοιών και του τρόπου με τον οποίο αυτές εκλαμβάνονται από το κοινωνικό σύνολο.

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Άγγελος Συρίγος είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού εκ μέρους ομάδος φοιτητών, προ μηνών, κατόπιν των επικρίσεων που είχε απευθύνει σε δύο φοιτητές, άλλου ΑΕΙ, οι οποίοι έκαναν αφισοκόλληση σε τοίχους του προσφάτως ανακαινισθέντος Ιδρύματος.

Σύμφωνα με την «Καθημερινή», το επεισόδιο σημειώθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου και έλαβε τη δικαστική οδό, αποτέλεσμα της οποίας υπήρξε η καταδίκη ενός εκ των κατηγορουμένων ενώ εκκρεμεί για τις 9 Οκτωβρίου η δίκη ετέρου.

Δεν πρόκειται για πρωτόγνωρα φαινόμενα. Αντίστοιχα έχουν επανειλημμένως σημειωθεί στη διάρκεια των τελευταίων ετών, με σειρά πράξεων βίας κατά καθηγητών και άλλων στελεχών ΑΕΙ, από την Κρήτη έως την Κομοτηνή.

Τα ίδια τα ΑΕΙ, δε, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το ΕΚΠΑ ή ακόμη και το ΑΠΘ, αποτελούν γνωστά άντρα έκνομων ενεργειών, αποθήκες «πυρομαχικών» για «γνωστούς αγνώστους» και ορμητήρια για κάθε λογής ταραχές και βιαιοπραγίες. 

Όλα αυτά, δε, με την επίκληση του διαβόητου πλέον «πανεπιστημιακού ασύλου», το οποίο από όπλο για την προάσπιση της ελευθερίας του λόγου έχει καταντήσει ασπίδα προστασίας παρανόμων.

Έως πότε πρέπει να γίνεται ανεκτή η κατάσταση αυτή;

Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων; Ώστε να μπορούν να τα νέμονται οι κάθε λογής ακραίες ομάδες ασκώντας βία ή προτρέποντας σε πράξεις βίας;

Για τη συντήρηση φαινομένων όπως αυτά πληρώνει από το υστέρημά του ο κάθε φορολογούμενος πολίτης;

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκεται εκτός ελέγχου.

Ιδρύματα που έχουν ως στόχο την προαγωγή της παιδείας χρησιμοποιούνται για αλλότριους και εντελώς διαφορετικούς σκοπούς, χάριν ιδεοληψιών και εμμονών σε τακτικές και συμπεριφορές του παρελθόντος.

Οφείλουμε να απαλλαγούμε από αυτές.

Η πολιτεία μας δεν θα μπορεί να θεωρείται συντεταγμένη, εάν δεν κατορθώσει να θέσει σε τάξη τα ΑΕΙ, αποκαθιστώντας συνθήκες ομαλότητας και ευνομίας στη λειτουργία τους.

Εντέλει, δίχως συνθήκες όπως αυτές, πώς μπορούμε να ευελπιστούμε ότι τα συγκεκριμένα ιδρύματα θα μπορέσουν να επιτελέσουν τον σκοπό της λειτουργίας τους και να προαγάγουν τη γνώση;

Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει στην ίδια την κοινωνία και στα νεότερα των στελεχών της η πολιτεία μας, όταν επιτρέπει την ανεξέλεγκτη δράση των κάθε λογής ακραίων ή και κακοποιών στοιχείων στα πανεπιστήμια;

Νισάφι -πια- με αυτή την υπόθεση του «ασύλου» και αρκετά με την ανοχή στη βία.

Πρέπει να μπει ένα τέλος.