Όταν η δεξιά γίνεται… αδέξια

Άσε τον κόσμο να πάει να ψηφίσει, φίλτατε Ραχόι. Άσ' τον να πάει να εκφράσει δια της ψήφου του ό,τι έχει να εκφράσει. Αφού ούτως ή άλλως, νομικά, η ψήφος αυτή θα είναι άκυρη, όπως και το αποτέλεσμά της, προς τι η βία και το αιματοκύλισμα;

Δημοσιεύθηκε: 2 Οκτωβρίου 2017 - 08:03

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η βίαιη καταστολή του χθεσινού δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας όχι μόνο δεν συνάδει με τη μακρά δημοκρατική παράδοση ενός ευρωπαϊκού κράτους όπως η Ισπανία, αλλά ήταν και εντελώς αχρείαστη.

Ούτως ή άλλως, το αποτέλεσμα -το όποιο αποτέλεσμα- αυτού του δημοψηφίσματος θα ήταν άκυρο, καθώς η διεξαγωγή του δεν είχε εγκριθεί από το ισπανικό κοινοβούλιο, όπως ορίζει το Σύνταγμα της χώρας αλλά και για σειρά άλλων λόγων.

Πρώτον, διότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας έχει αναστείλει την ισχύ των καταλανικών νόμων βάσει των οποίων αυτό διεξήχθη.

Δεύτερον, επειδή στερείται στοιχειώδους δημοκρατικής νομιμοποίησης, καθώς οι συγκεκριμένοι νόμοι, όπως εγκρίθηκαν από το Καταλανικό Κοινοβούλιο, προβλέπουν ότι σε περίπτωση απόφασης περί ανεξαρτησίας, ακόμη και με απλή πλειοψηφία, τούτη θα είναι δεσμευτική, χωρίς να απαιτείται καν η ελάχιστη προσέλευση ψηφοφόρων.

Τρίτον, διότι ακόμη και βάσει του κανονισμού του Καταλανικού Κοινοβουλίου, απαιτούνταν πλειοψηφία δύο τρίτων του βουλευτικού σώματος για την έγκριση του νομοθετήματος, η οποία δεν υπήρχε, δεδομένης της στάσης που τήρησε η αντιπολίτευση.

Τα δεδομένα τούτα ήσαν γνωστά, όταν ψηφίστηκαν οι νόμου βάσει των οποίων διεξήχθη το δημοψήφισμα και άρα αντικατοπτρίζουν τον σαθρό χαρακτήρα του νομοθετήματος.

Επιπρόσθετα, ακόμη κι αν το δημοψήφισμα διεξαγόταν νομίμως, έχοντας δηλαδή την προηγούμενη έγκριση του Κοινοβουλίου της Ισπανίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, το αποτέλεσμά του θα ήταν αμιγώς συμβουλευτικό και όχι δεσμευτικό, όπως ορίζουν οι δύο νόμοι που τελούν υπό αναστολή.

Υπό το πρίσμα αυτό, η Καταλονία αιματοκυλίστηκε χθες αδίκως και ασκόπως, για ένα δημοψήφισμα επί του οποίου ούτε καν ο εκλογικός κατάλογος μπορούσε να ελεγχθεί, αλλά ούτε υφίστατο και μία έγκυρη εκλογική ή δικαστική Αρχή για τον έλεγχο του αποτελέσματός του.

Το μόνο που ίσως κατόρθωσε χθες η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι ήταν να καταστήσει υπέρμαχους της ανεξαρτησίας της Καταλονίας ακόμη και όσους Καταλανούς αμφιταλαντεύονταν έως τώρα σχετικά με το ενδεχόμενο αυτό.

Επίσης, κατέδειξε την απουσία διορατικότητας εκ μέρους του Ισπανού δεξιού πολιτικού, ο οποίος επέλεξε τη βίαιη καταστολή αντί της προσφυγής σε κάποιο είδος πολιτικού διαλόγου με τους Καταλανούς, με στόχο την ενίσχυση και περαιτέρω εδραίωση της ανεξαρτησίας τους.

Μπορεί η καταστολή να έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα προς σειρά κατευθύνσεων, συμπεριλαμβανομένων και άλλων περιοχών της Ισπανίας με αντίστοιχες φιλοδοξίες, έστειλε όμως και ένα μήνυμα πολιτικής αδιαλλαξίας, το οποίο εξωθεί σε ακραίες καταστάσεις.

Ούτως ή άλλως, κατά το επόμενο διάστημα θα στηθούν κάλπες εθνικών αλλά και τοπικών αναμετρήσεων, νομίμως αυτή τη φορά, στην Καταλονία.

Το αποτέλεσμα αυτών των αναμετρήσεων θα καταδείξει την πραγματική ισχύ του αποσχιστικού κινήματος και θα αναδείξει εκπροσώπους οι οποίοι θα είναι πιθανώς σε θέση να διεκδικήσουν πειστικά τα όποια αιτήματά του.

Άρα, προς τι η σπουδή για τη βίαιη καταστολή ενός -εκ των πραγμάτων και του νόμου- άκυρου δημοψηφίσματος;

Ούτως ή άλλως, όπως είδαμε και εδώ στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015, τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων είναι ενίοτε ιδιαίτερα ανοικτά σε ερμηνεία και το «Όχι» γίνεται «Ναι», ακόμη και μέσα σε ένα βράδυ...

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.