Κι αν σου «κάτσει»;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και ως γενική θεώρηση είναι μάλλον μεμπτό το να απορρίπτεις διά της κοινοβουλευτικής ψήφου σου νομοθετήματα με τα οποία -επί της ουσίας- συμφωνείς, η βάση του επιχειρήματος είναι όντως σωστή.

Δεν γίνεται η κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», στηριζόμενη στις ψήφους της αντιπολίτευσης για την έγκριση νομοσχεδίων, οσάκις ο κυβερνητικός εταίρος της, ΑΝΕΛ, αρνείται να τα υπερψηφίσει.

Εάν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, θα έτεινε να οδηγήσει σε μία ιδιότυπη «ψήφο ανοχής» εκ μέρους της αντιπολίτευσης, γεγονός μάλλον παράδοξο, υπό το φως του διακαούς αιτήματος της ΝΔ περί εκλογών, «όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα».

Υπό αυτό το πρίσμα, η απόφαση τόσο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και του ΠΑΣΟΚ να μην παράσχουν τη στήριξή τους, εάν η κυβέρνηση βρεθεί στο… ξέφωτο δίχως τον εταίρο της, αποκτά νόημα.

Μπορεί να αποκτήσει, δε, ακόμη μεγαλύτερο νόημα σε περίπτωση «ατυχήματος», όπως αυτό που αποφεύχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα με την απόσυρση της τροπολογίας Κοντονή περί «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», την οποία αρνούνταν να υπερψηφίσουν οι ΑΝΕΛ.

Και τούτο, διότι απώλεια της «δεδηλωμένης» οδηγεί στις κάλπες και αυτές, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, μπορούν να οδηγήσουν είτε σε κυβέρνηση «με κορμό τη ΝΔ», είτε ακόμη και σε αυτοδύναμη κυβέρνησή της.

Σημείο κατά το οποίο αρχίζουν τα «δύσκολα».

Με το τρέχον πρόγραμμα στήριξης εκ μέρους των κοινοτικών εταίρων και δανειστών μας να εκπνέει το επόμενο καλοκαίρι και την τρίτη αξιολόγηση να πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του έτους, κατά πόσον είναι βέβαιον ότι η χώρα διαθέτει την «πολυτέλεια» εκλογών σήμερα;

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, η απώλεια χρονικού διαστήματος ενός ή και δύο μηνών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης, εφόσον τούτο καταστεί εφικτό…

Διότι εάν δεν αναδειχθεί κυβέρνηση από αυτή την κάλπη, τότε η επόμενη ίσως κρύβει ανείπωτες εκπλήξεις, δεδομένης της έναρξης ισχύος της απλής αναλογικής…

Ακόμη, όμως, κι αν υπάρξει μία αυτοδύναμη ή μη κυβέρνηση της ΝΔ, κατά πόσον το έργο του φίλτατου κ. Μητσοτάκη, ως επικεφαλής της, θα ήταν ευχερέστερο εκείνου με το οποίο στέκει αντιμέτωπος σήμερα ο κ. Τσίπρας, ως προς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης φερειπείν;

Να θυμίσουμε ότι εκκρεμούν περί τα ενενήντα-τόσα προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων και αυτά που σχετίζονται με τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και την πρόνοια.

Οι «αριστερές» κυβερνήσεις δεν είναι που περνούν τα σκληρότερα μέτρα;

Κυριότερα, όμως, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι όλα βαίνουν «δεξιά» και ότι η όποια κυβέρνηση σχηματιστεί, υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη, μπορέσει να ξεπεράσει τον σκόπελο της αξιολόγησης και να οδηγήσει τη χώρα προς τον επόμενο Αύγουστο, οπότε εκπνέει το τρέχον πρόγραμμα στήριξης, τότε ποια είναι ακριβώς η πρόταση ή το σχέδιο για την «επόμενη ημέρα»;

Πρόσφατα, από το βήμα της ΔΕΘ, ακούσαμε από τα χείλη του κ. Μητσοτάκη ένα τμήμα αυτού του σχεδιασμού, ο οποίος περιελάμβανε σταδιακή μείωση ορισμένων φόρων σε εύρος διετίας, αλλά και σειράς δημοσίων δαπανών, όπως και άλλα τινά.

Σύμφωνοι. Αυτό είναι το «σχέδιο»; Το υπόλοιπο πότε θα το ακούσουμε;

Πότε θα μπορέσει ο κυριότερος διεκδικητής της εξουσίας σε αυτή τη χώρα να παρουσιάσει ένα πλήρες και πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά και τους ανθρώπους που θα το φέρουν σε πέρας;

Διότι, όπως είναι γνωστό, στην πολιτική συχνά υπάρχουν και αιφνιδιασμοί…