Μόνο με «καθαρά χαρτιά»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μία επένδυση δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα της κρίσης, με τόσο πλούσιο παρασκήνιο που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει πολιτικά, οικονομικά έως και… κινηματογραφικά σενάρια.

Χθες, η υπόθεση των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική εμφανίστηκε να παίρνει μία «ανάσα».

Η Eldorado Gold έκανε πίσω σε ό,τι αφορά την απόφασή της να αναστείλει τις εργασίες της στην Ελλάδα, εκτιμώντας ότι μετά την ολοκλήρωση της αδειοδότησης των εγκαταστάσεων της Ολυμπιάδας αλλά και την ύπαρξη διαπραγματεύσεων με το υπουργείο Ενέργειας, υπάρχει προοπτική υπέρβασης του αδιεξόδου και συνέχισης της επένδυσής της στη χώρα μας.

Παρ' όλα αυτά, διατήρησε το δικαίωμά της να θέσει τα έργα της σε «καθεστώς συντήρησης», εφόσον οι συνθήκες το επιβάλουν.

Επισήμως, η εταιρία έχει ήδη εισέλθει σε καθεστώς διαιτησίας με το Ελληνικό Δημόσιο από τις 14 Σεπτεμβρίου.

Με αντίστοιχη επισημότητα, ωστόσο, το αντικείμενο αυτής της διαιτησίας παραμένει άγνωστο.

Οι θέσεις του υπουργείου Ενέργειας, όπως αυτές έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί τόσο από τον υπουργό Γ. Σταθάκη όσο και από τον αναπληρωτή υπουργό Σ. Φάμελλο, είναι γνωστές.

Σύμφωνα με το υπουργείο, λοιπόν, η εταιρία δεν έχει ακόμη καταθέσει μελέτη για τη μεταλλουργία χρυσού, ως οφείλει, και δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί σε απαιτήσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και της αδειοδότησής της. Επίσης εγείρεται και ζήτημα σχετικά με το κατά πόσον θα παράγεται το τελικό προϊόν στην Ελλάδα ή εάν το μετάλλευμα θα εξάγεται ως ορυκτή πρώτη ύλη.

Αντίθετα, σύμφωνα με την εταιρία, όχι μόνον όλες οι απαραίτητες μελέτες που προβλέπονται από τη νομοθεσία και από τη σύμβασή της με το Ελληνικό Δημόσιο έχουν κατατεθεί, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου εξόρυξης, αλλά έχει αποφανθεί και το Συμβούλιο της Επικρατείας, ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα.

Αντίστοιχα, υποστηρίζει ότι το έργο είναι περιβαλλοντικά πλήρως αδειοδοτημένο από το 2011 και ότι μόνον τεχνικού χαρακτήρα άδειες εκκρεμούν.

Οι αντιφάσεις είναι προφανείς… εξού και η ανάγκη της διαιτησίας.

Μίας διαδικασίας, δηλαδή, που έχει προαναγγελθεί εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας τουλάχιστον από εννεαμήνου και η οποία μόλις άρχισε, ενώ αναμένεται να ολοκληρωθεί -στην καλύτερη των περιπτώσεων- μετά από ένα τρίμηνο.

Η Ελλάδα, όμως, τόσο της κρίσης όσο και της «κανονικότητας» που ελπίζουμε να εξασφαλίσουμε κάποια ημέρα, πόσο ανάγκη τα έχει όλα αυτά;

Πόσο ανάγκη έχει την αρνητική δημοσιότητα που της προσέφεραν τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, αναφερόμενα στην υπόθεση της Eldorado, η οποία κρατά τόσα χρόνια και ακόμη δεν μπορεί να καρποφορήσει;

Τι είδους μήνυμα εκπέμπει η χώρα μας προς το διεθνές επενδυτικό κοινό, δηλαδή, προς οποιονδήποτε σκέφτεται να βάλει έστω και μία δεκάρα τσακιστή στην Ελλάδα, όταν η επένδυση ύψους 3 δισ. δολ. της Eldorado και η περιπέτειά της εδώ της έχουν ήδη στοιχίσει χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση ύψους 2,5 δισ. δολ.;

Εάν οι κανόνες του «παιχνιδιού» δεν είναι απολύτως σαφείς εκ των προτέρων και εάν οι επενδύσεις σύρονται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις ή άλλες σκοπιμότητες πολιτικού χαρακτήρα, ελάχιστη ελπίδα μπορεί να τρέφει ο τόπος μας ότι θα κατορθώσει να εξέλθει από το σημερινό του τέλμα μέσω αυτών των επενδύσεων.

Η χώρα μας οφείλει, τόσο στο πλαίσιο των προσπαθειών εξόδου της από την κρίση όσο και για το μέλλον, να προσφέρει ένα απολύτως διαυγές και σταθερό θεσμικό πλαίσιο για την πραγματοποίηση επενδύσεων.

Διότι εάν μετά από 18 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ της Eldorado Gold, το πεδίο είναι ακόμη θολό και απαιτείται προσφυγή στη διαιτησία, τότε μάλλον κάτι δεν κάνουμε σωστά ως χώρα…