Για γέλια και για κλάματα

Τα κλάματα τα έχουμε ήδη γνωρίσει μέσα από την κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών και την πλήρη εξαέρωση των χαρτοφυλακίων μας και των ονείρων μας. Ok! Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά θα είμαστε περισσότερο έμπειροι και πολύ πιο προσεκτικοί. Τα γέλια μας προκαλούνται παρακολουθώντας το δράμα μας. Και δικαιούμαστε να γελούμε. Είναι κι αυτή μια διέξοδος. Διαφορετικά θα είχαμε πάρει όλοι τα όρη και τα βουνά. Και πιστέψτε μας. Δεν είναι η καλύτερη περίοδος για κάτι τέτοιο.

Δημοσιεύθηκε: 3 Οκτωβρίου 2002 - 09:08

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Τα κλάματα τα έχουμε ήδη γνωρίσει μέσα από την κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών και την πλήρη εξαέρωση των χαρτοφυλακίων μας και των ονείρων μας. Ok! Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά θα είμαστε περισσότερο έμπειροι και πολύ πιο προσεκτικοί.

Τα γέλια μας προκαλούνται παρακολουθώντας το δράμα μας. Και δικαιούμαστε να γελούμε. Είναι κι αυτή μια διέξοδος. Διαφορετικά θα είχαμε πάρει όλοι τα όρη και τα βουνά. Και πιστέψτε μας. Δεν είναι η καλύτερη περίοδος για κάτι τέτοιο, αφού μόλις την προηγούμενη εβδομάδα έπεσαν τα πρώτα χιόνια...

Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η παντελής έλλειψη ικανότητας της ελληνικής διοίκησης να διαχειριστεί κάθε μορφής κρίση. Το είχαμε πει και άλλοτε. Η πραγματική κρίση δεν ήταν η ενδεχόμενη εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές, αλλά η απαξίωση της χρηματιστηριακής ιδέας και η έκδοση εκατοντάδων χιλιάδων εισιτήριων για το πλησιέστερο πτωχοκομείο.

Κι όμως! Εκείνοι εξάντλησαν όλες τις δυνατότητες αντίδρασης των μηχανισμών μέσω της πολιτικής των μετοχοδανείων, των Λαμπρόχαρτων και των ημετέρων δυνάμεων. Έτσι που τώρα που πραγματικά χρειάζεται μία τολμηρή πολιτική για τη διαχείριση της κρίσης να μην υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι και τα αναγκαία ψυχικά αποθέματα.

Η αγορά έχει αφεθεί στο έλεος των υποτιμητικών κερδοσκόπων. Η αγορά έφτασε στις 1.800 μονάδες, που έγινε στόχος μετά από τη διάσπαση του αρχικού στόχου των 2.800 μονάδων. Και ξέρετε τι μας λένε τώρα; Ότι ο στόχος δεν ήταν τελικά οι 1.800 μονάδες, αλλά οι 1.500. Κι όταν φτάσουν οι 1.500 θα μιλάμε για τις 1.100 και στη συνέχεια για τις 800 και κάποια στιγμή για το απόλυτο μηδέν. Δεν φταίνε οι άνθρωποι. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Οι υπόλοιποι τι κάνουν;

Όσοι δε υποστηρίζουν ότι η Σοφοκλέους πέφτει επειδή πέφτουν και τα ξένα χρηματιστήρια, ας μας απαντήσουν στο ερώτημα γιατί το δικό μας χρηματιστήριο δεν ανεβαίνει αντίστοιχα όταν ανεβαίνουν και τα ξένα. Εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες. Καλό όμως είναι και κάποιοι άλλοι να πάψουν να τρέφουν τις δικές τους αυταπάτες. Ότι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και οι υπόλοιποι να τους ακούν με ανοικτό το στόμα...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.