Φυγή προς τα εμπρός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ενίοτε, η ζωή μπορεί να είναι μία απέραντη παλέτα αποχρώσεων του γκρι, όμως, «ολίγον έγκυος δεν υπάρχει».

Έτσι, λοιπόν, ένα έτος πριν την εκπνοή του -τρέχοντος- προγράμματος δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που ακολουθεί η Ελλάδα ώστε να απολαμβάνει της χρηματοδοτικής στήριξης των εταίρων της στην ευρωζώνη, δεν είναι δυνατόν να διατείνεται δια στόματος του υπουργού Οικονομικών της ότι αν και αρνείται την «ιδιοκτησία» του προγράμματος αυτού, συνάμα δεν επιθυμεί και το «κατενάτσιο» με τους δανειστές της, γιατί έτσι διατηρείται η αβεβαιότητα…

Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Περί της ανάγκης οριστικής άρσης αυτού του κλίματος αβεβαιότητας και εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης και σταθερότητας, βάσει του οποίου θα μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα την υπόθεση της ανάκαμψης της χώρας.

Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει απόλυτο δίκιο όταν υποστηρίζει, με συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή της Κυριακής», ότι η διατήρηση της αβεβαιότητας οδηγεί στην απώλεια ευκαιριών πειθούς και συμμαχιών.

Όπως επίσης έχει απόλυτο δίκιο όταν λέγει ότι απαιτείται ένα συνολικό σχέδιο «για την επόμενη περίοδο», όπως το χαρακτήρισε, βάσει του οποίου θα επιμεριστούν οι προτεραιότητες και οι τομείς που θα δοθεί έμφαση. Όπως, τέλος, έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει ότι το σχέδιο αυτό οφείλει να είναι υπόθεση όλων στην κυβερνητική παράταξη.

Όμως αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί παρά να είναι προέκταση -πέρα και πάνω- αυτού που δεσμεύτηκε να υλοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση έναντι των εταίρων και δανειστών της.

Η χώρα μόλις ολοκλήρωσε, με σχετική επιτυχία, ένα καλό πρώτο βήμα για την επάνοδό της στις αγορές. Ταυτόχρονα, βρίσκεται ενώπιον της τρίτης αξιολόγησης του παρόντος προγράμματος και άρα ενώπιον σημαντικών αποφάσεων που αφορούν στην υλοποίηση σειράς μεταρρυθμίσεων σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας.

Υπό το πρίσμα αυτό οφείλει να εμφανίζεται αποφασισμένη να τιμήσει την υπογραφή της, την οποία έθεσε μετά το περίφημο ξεπέρασμα της «αυταπάτης» αλλά και των λαθών στην επιλογή προσώπων, όπως αυτά περιγράφηκαν πρόσφατα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Με άλλα λόγια, οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί όχι μόνο για να πείσει τη διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι «αλλάζουμε», αλλά και για να αλλάξει όντως τα κακώς κείμενα σε αυτόν τον τόπο.

Ούτε με αποποίηση «ιδιοκτησίας» του προγράμματος, ούτε με «κατενάτσιο» με τους εταίρους και δανειστές μπορεί να υπάρξει η πολυπόθητη «φυγή προς τα εμπρός», που θα βγάλει τη χώρα από τη σημερινή της μιζέρια. Διότι με περίπου ένα εκατομμύριο άνεργους, σχεδόν 4 εκατομμύρια φορολογούμενους με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία και εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις από τραπεζικούς λογαριασμούς τον μήνα -για να αναφέρουμε μόνον ολίγα-, πρόκειται σαφώς περί μιζέριας.

Για να μπορέσει αυτή η χώρα να σταθεί στα πόδια της κατά τρόπο αξιόπιστο και βιώσιμο, χρειάζεται πρώτα από όλα σχέδιο -πέρα και πάνω από τις μνημονιακές της υποχρεώσεις- και αυτό το σχέδιο ακόμη να το δούμε, τουλάχιστον, σε ολοκληρωμένη μορφή.

Οφείλει, δε, να είναι ένα σχέδιο που θα προσελκύει αντί να αποθαρρύνει τις επενδύσεις, διότι όπως και η ίδια η κυβέρνηση ομολογεί, μόνον δι’ αυτής της οδού μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας.

Καιρός για άλλες «αυταπάτες» ή για λάθη δεν υπάρχει. Ιδίως, όταν από την αποφασιστικότητά σου να εφαρμόσεις τα «συμπεφωνημένα» κρίνεται και η υπόθεση ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους, από την οποία εξαρτώνται και όλα τα υπόλοιπα…