Το λάθος μήνυμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο αναγκαία κι αν είναι η διαλεύκανση των υποθέσεων τόσο του απώτερου, όσο και του πρόσφατου παρελθόντος, ο τόπος οφείλει να μην κυλήσει εκ νέου σε μία άβυσσο σκανδαλολογίας, ανακόπτοντας έτσι την όποια πρόοδο καταγράφει στο οικονομικό πεδίο.

Μετά από μία μακρά περίοδο αβεβαιότητας, ως αποτέλεσμα της «αέναης διαπραγμάτευσης» και της καθυστέρησης στην ολοκλήρωση της Β’ αξιολόγησης, η οικονομία εμφανίζεται να εισέρχεται σε μία περίοδο σχετικής σταθερότητας και ενδεχομένως ανάκαμψης.

Αυτή η τάση δεν πρέπει να ανακοπεί.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση οφείλουν να αφήσουν τη δικαιοσύνη απερίσπαστη να ακολουθήσει την οδό της διαλεύκανσης αυτών των υποθέσεων, αποτρέποντας έτσι την περαιτέρω πόλωση του πολιτικού και κατά προέκταση κοινωνικού κλίματος.

Όσα διημείφθησαν χθες στη Βουλή, πέριξ των υποθέσεων του παρελθόντος, στέλνουν το λάθος μήνυμα.

Πρώτον, δεδομένου του νόμου περί ευθύνης υπουργών, οδηγούν στην πεποίθηση ότι ανακινούνται υποθέσεις οι οποίες έχουν παραγραφεί, με μόνο στόχο την εξασφάλιση πολιτικών σκοπιμοτήτων χάρη στο κλίμα πόλωσης που δημιουργείται και δεύτερον, συντηρούν το κλίμα αβεβαιότητας σχετικά με την πορεία του τόπου εν μέσω της έντασης η οποία δημιουργείται.

Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, και πρωτίστως η κυβέρνηση, οφείλουν να καταβάλλουν το σύνολο των προσπαθειών τους για την ανάκαμψη του τόπου και την έξοδό του από τη συνεχιζόμενη κρίση και υψηλή ανεργία. Με διαξιφισμούς περί σκανδάλων, δε, τούτο δεν επιτυγχάνεται.

Τα όποια ατοπήματα οφείλουν να αντιμετωπιστούν κατά τον τρόπο που ορίζουν οι νόμοι και το Σύνταγμα της χώρας. Αυτή η αντιμετώπιση, δε, οφείλει να γίνει με την προσήκουσα σοβαρότητα και μεθοδικότητα, από τους αρμόδιους δικαστές. Ούτε από τα παράθυρα των τηλεοράσεων, ούτε από τα μπαλκόνια.

Σε αντίθετη περίπτωση, το μόνο που θα εξασφαλιστεί θα είναι είτε η τόνωση του λαϊκού αισθήματος περί ατιμωρησίας, είτε η περαιτέρω κοινωνική και πολιτική πόλωση.

Το ζητούμενο σήμερα είναι ένα συνολικό και βιώσιμο σχέδιο εξόδου από την κρίση, πέραν και πάνω από τα μνημόνια. Αυτό το σχέδιο ουδείς το έχει εμφανίσει, μέχρι στιγμής.

Ακόμη και οι πολυποίκιλες δεσμεύσεις της χώρας προς τους εταίρους και λοιπούς δανειστές της υλοποιούνται την ύστατη ώρα και με ρυθμό που θέτει εν αμφιβόλω έως και την εκταμίευση της τρέχουσας και ήδη εγκεκριμένης από το Eurogroup δόσης.

Έτσι, όμως, δεν θα σηκώσουμε κεφάλι.

Εάν υπάρχει μία ελπίδα ώστε η χώρα να ανακτήσει τον οικονομικό βηματισμό της, αυτή διέρχεται διαμέσου της ανάκτησης της αξιοπιστίας της έναντι των διεθνών αγορών και της ικανότητάς της να παράγει αυτόνομα πλούτο.

Προς αυτή την κατεύθυνση ελάχιστα έχουν συμβεί.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, το περίφημο σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας έχει επανειλημμένως εξαγγελθεί, αλλά δεν παύει να εκκρεμεί, από την εποχή που κρατούσε τα ηνία του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης ο φίλτατος Γ. Σταθάκης, ενώ και από τον σημερινό κάτοχο αυτής της θέσης ελάχιστα έχουμε ακούσει ως προς αυτό.

Αντίστοιχα, από την πλευρά του κυριότερου διεκδικητή της εξουσίας, τη ΝΔ, μολονότι υπάρχει πλούσια ρητορική σχετικά με την ανάγκη εξασφάλισης όρων υγιούς ανταγωνισμού στην οικονομία και προώθησης των μεταρρυθμίσεων για την υλοποίηση των οποίων έχει δεσμευτεί η χώρα μας, εξακολουθεί να απουσιάζει ένα συνολικό και πειστικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας.

Εάν, όμως, οι πρωταγωνιστές του πολιτικού προσωπικού αναλώνονται σε συζητήσεις περί εξεταστικών επιτροπών και συνάμα αδρανούν για την οικονομία, πώς θα ανακάμψει αυτός ο τόπος;