Τα σκουπίδια και το Plan B

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μέχρι εδώ!

Ούτε η Αθήνα, ούτε καμία άλλη πόλη της χώρας θα έπρεπε να υποβάλλονται σε τέτοια μαρτύρια.

Σαφείς κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, σαφές πλήγμα για την κυριότερη βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό, καταλήψεις δημόσιας περιουσίας με το «έτσι θέλω» αλλά και εμπαιγμός πανταχόθεν, κυριαρχούν στην υπόθεση της αποκομιδής των απορριμμάτων και όσων απασχολούνται σε αυτό το έργο.

Η «λύση» που δήλωσε χθες ότι επεξεργάζεται η κυβέρνηση, δια στόματος του αρμόδιου υπουργού Π. Σκουρλέτη, τόσο για την πρόσκαιρη απασχόληση των συμβασιούχων, όσο και για την πλήρωση των σχετικών θέσεων μέσω διαγωνισμού, δεν συνιστά λύση.

Και τούτο διότι, πρώτον, είναι βέβαιον ότι θα σχοινοβατεί από νομικής απόψεως, με μεγάλη πιθανότητα κατάπτωσής της στη συνέχεια, δεδομένης της απόφασης στην οποία κατέληξε πρόσφατα το Ελεγκτικό Συνέδριο για τους συμβασιούχους (9η/10-5-2017) και δεύτερον, διότι αντιμετωπίζει την «καρδιά» αυτού του ζητήματος με την περαιτέρω επάνδρωση του δημόσιου τομέα, στερώντας, έτσι, από τον ιδιωτικό ακόμη ένα αντικείμενο δραστηριοποίησης.

Η πρόσκληση ενδιαφέροντος προς ιδιώτες που έβαλε στο τραπέζι του δημοσίου διαλόγου ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, αναφορικά με το ζήτημα της αποκομιδής των απορριμμάτων, συνιστά -υπό τις παρούσες περιστάσεις- τη μόνη λογική διέξοδο σε ένα πρόβλημα το οποίο αναφύεται σε διάφορες περιόδους κατά τρόπο συστηματικό, δίχως βιώσιμη λύση.

Λύση, η οποία να παράγει ουσιαστικό αποτέλεσμα και να σέβεται το χρήμα του κάθε φορολογούμενου πολίτη.

Γιατί, άραγε, η λύση του ζητήματος της καθαριότητας στις πόλεις θα έπρεπε να διέρχεται διαμέσου της μονιμότητας υπαλλήλων των ΟΤΑ, αντί να αποτελεί αντικείμενο εργασίας στον ιδιωτικό τομέα;

Γιατί θα έπρεπε να αναπαράγεται ένα στρεβλό μοντέλο, το οποίο συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας και συνάμα αποδεικνύεται συχνά κατώτερο των περιστάσεων, ώστε να πραγματοποιείται η… αποκομιδή των απορριμμάτων;

Σε τι άραγε βοηθά την κοινωνία μας η ύπαρξη ακόμη περισσότερων μόνιμων υπαλλήλων, οι οποίοι -όπως έχει γίνει και κατά το παρελθόν- οδηγούνται ενίοτε σε θέσεις με αντικείμενο εντελώς διαφορετικό εκείνου για το οποίο προσλήφθηκαν;

Οι συμβασιούχοι των ΟΤΑ υπήρξαν θύματα παραπλάνησης και εμπαιγμού, αφού υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο εάν θα μπορέσουν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους και ως προς αυτό η ευθύνη στέκει αποκλειστικά με όσους τους «γέμισαν» με φρούδες υποσχέσεις.

Το πρόβλημα, όμως, δεν αφορά μόνον τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας αλλά -κυριότερα- το ίδιο το αντικείμενό τους και βεβαίως την αποτελεσματικότητα -συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής της διάστασης- με την οποία αυτό υλοποιείται.

Έτσι, λοιπόν, αντί να εξαγγέλλονται διαγωνισμοί για την πρόσληψη ακόμη περισσοτέρων -μονίμων- υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα, ας εξαγγελθούν διαγωνισμοί για την ανάληψη του έργου της καθαριότητας από τον ιδιωτικό τομέα, υπό την επίβλεψη και εποπτεία των κατά τόπους ΟΤΑ.

Το ίδιο ακριβώς δεν συμβαίνει σε μια σειρά από άλλα έργα των ΟΤΑ;

Αποτελεί, δε, ο συγκεκριμένος τομέας πεδίον δόξης λαμπρό ακόμη και για τις περίφημες ΣΔΙΤ, που τόσο θετικά «βλέπει» η κυβέρνηση, με τα υφιστάμενα τμήματα καθαριότητας των ΟΤΑ και όσους απασχολούνται σε αυτά.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Οι προσλήψεις οφείλουν να πάψουν να «αξιοποιούνται» για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας από το εκάστοτε κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη πρέπει να γίνει επιτέλους σεβαστό υπό όρους ανταποδοτικότητας.

Οτιδήποτε λιγότερο, πολύ απλά, δεν αρκεί.