Ποια «συζήτηση»;

Δεν συνιστά αντικείμενο συζήτησης το κατά πόσον πρέπει να τηρείται ο νόμος. Τουλάχιστον, όχι σε μία συντεταγμένη πολιτεία. Εκτός και εάν έχουμε χάσει και αυτό το στοιχείο, μαζί με τόσα άλλα, μέσα στην κρίση…

Δημοσιεύθηκε: 12 Ιουνίου 2017 - 07:51

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οποιαδήποτε συζήτηση, νηφάλια ή μη, σχετικά με την εγκληματικότητα, οφείλει να μη λοξοδρομεί από τη θεμελιώδη ανάγκη τήρησης της νομιμότητας.

Αυτή την προφανή, εύλογη και στοιχειώδη ανάγκη, ο βαθμός ικανοποίησης της οποίας προσδιορίζει μία πολιτεία ως συντεταγμένη ή μη.

Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόσφατη απώλεια ενός 11χρονου παιδιού από «αδέσποτη» σφαίρα δεν συνιστά «αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση», όπως υποστηρίχθηκε στη δημόσια σφαίρα, σχετικά με την ανάγκη αποκατάστασης της νομιμότητας είτε στο Μενίδι, όπου σημειώθηκε αυτό το τραγικό περιστατικό, είτε οπουδήποτε αλλού ανά την Επικράτεια σημειώνονται παράνομες δραστηριότητες.

Συνιστά μία ξεκάθαρη υπενθύμιση ότι η πολιτεία μας έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό -και εδώ οι γκρίζες ζώνες παύουν να είναι έντονες- την ικανότητά της να προσδιορίζεται ως συντεταγμένη.

Όταν η εγκληματικότητα εκδηλώνεται τόσο πρόδηλα σε περιοχές όπως το Μενίδι, όταν άλλες περιοχές της Αθήνας, όπως τα Εξάρχεια, συνιστούν «άβατο» για τις αστυνομικές δυνάμεις, όταν το σύνολο της χώρας έχει καταστεί άντρο κάθε λογής συμμοριών ληστών και άλλων εγκληματιών, οι οποίες λυμαίνονται τις περιουσίες των πολιτών, είναι -αν μη τι άλλο- υποκριτικό να υποστηρίζουμε πως η Ελλάδα παραμένει μία συντεταγμένη πολιτεία.

Δεν είναι, διότι η νομιμότητα δεν τηρείται και η παρανομία δεν τιμωρείται, ως θα όφειλε.

Εάν μέτρο για την τήρηση της νομιμότητας είναι ο ρυθμός παραβίασής της, τότε τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Μενίδι, αν όχι η κατάλυση μίας κάποτε συντεταγμένης πολιτείας;

Είτε αφορά κρούσματα φερόμενης αυτοδικίας είτε όχι, τι ακριβώς σηματοδοτεί ο άτυπος πόλεμος που έχει ξεσπάσει στη συγκεκριμένη περιοχή, αν όχι -για ακόμη μία φορά- την κατάλυση της νομιμότητας;

Είναι εκκωφαντική, δε, η απουσία ανάληψης ευθύνης γι’ αυτές τις καταστάσεις.

Όταν τα γεγονότα λαμβάνουν τέτοια έκταση και όταν η απόγνωση των πολιτών σχετικά με τις συνθήκες της καθημερινότητάς τους είναι τόσο έκδηλη, είναι -αν μη τι άλλο- σαφές ότι κάποιος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για όσα έκανε ή αμέλησε να κάνει, οδηγώντας έτσι στη δημιουργία αυτής της κατάστασης.

Στο Μενίδι, στην Κρήτη ή αλλού, είναι νόμιμες οι «μπαλωθιές» και εάν όχι, τότε γιατί περιβάλλονται με τέτοια ανεκτικότητα από τις δυνάμεις τήρησης της τάξης;

Η εμπορία ναρκωτικών ουσιών; Οι ληστείες και η βία; Όλα αυτά είναι νόμιμα;

Πέραν αυτών, η «γκετοποίηση» περιοχών και η ανάδειξή τους σε τόπους «ειδικής μεταχείρισης» χάριν των οποιωνδήποτε λόγων ή ιδεοληψιών, πόσο συνάδει με την ύπαρξη μίας συντεταγμένης ως προς το Σύνταγμα και τους νόμους πολιτείας;

Άλλοι «νόμοι» ισχύουν εκεί και άλλοι στη λοιπή επικράτεια;

Φίλτατοι, ας μην κουραζόμαστε αδίκως.

Η έκπτωση νομιμότητας που χαρακτηρίζει πολλές πτυχές της καθημερινότητας στην Ελλάδα, η συχνή απουσία τήρησης της έννομης τάξης, αλλά και οι μακρές καθυστερήσεις στο σύστημα απονομής Δικαιοσύνης, οι οποίες φθάνουν έως και την αρνησιδικία, καταδεικνύουν την ύπαρξη θεμελιωδών ελλειμμάτων στη λειτουργία των θεσμικών οργάνων της χώρας μας.

Ακόμη ατυχέστερη, δε, είναι η απουσία ανάληψης ευθύνης για την αδυναμία κάλυψης αυτών των ελλειμμάτων.

Όταν «αυτόκλητοι σωτήρες» κάθε λογής αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την «αποκατάσταση» της νομιμότητας -παραμένοντας οι ίδιοι ατιμώρητοι γι’ αυτήν τη δράση τους- είναι σαφές ότι οι εντεταλμένοι για αυτόν τον σκοπό φορείς έχουν αποτύχει στο έργο τους.

Όπως, αντίστοιχα, σαφές είναι ότι… «κάτι» πρέπει να γίνει για όλο αυτό.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.