Θέλουν δουλειά τα… «γκολ»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι η Ελλάδα θα εμφανίσει -κατά μέσο όρο- ανάπτυξη της τάξης του 1%  στη διάρκεια των επόμενων… 40 ετών, στον βαθμό που είναι ορθή, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία ευθεία ομολογία ήττας.

Είτε δικής του, είτε δικής μας.

Είτε, δηλαδή, όσα μας συμβούλευαν να πράξουμε ήταν λάθος, είτε εμείς ουδέποτε τα εφαρμόσαμε… έτσι όπως έπρεπε.

Απάντηση σε αυτό το ερώτημα επιχείρησε να δώσει, χθες, έτερος των δανειστών μας και συγκεκριμένα ο πλέον σημαντικός εξ αυτών από πλευράς δανειακών κεφαλαίων, ο ESM, διά στόματος του ανώτατου οικονομολόγου του, Rolf Strauch.

Από το βήμα του ΣΕΒ και με γλώσσα διπλωματική πλην ευθεία, ο κ. Strauch υποστήριξε ότι, επί του παρόντος, η ιδιοκτησία του προγράμματος είναι πολύ πιο σημαντική προτεραιότητα από ό,τι η ελάφρυνση του χρέους».

Μας θύμισε ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες μπήκαν σε «πρόγραμμα» αντίστοιχο του δικού μας και ότι πλέον αυτές οι χώρες έχουν εξέλθει των προγραμμάτων και γράφουν τις δικές τους «ιστορίες επιτυχίας».

Κοινός παρονομαστής σε αυτές τις «ιστορίες επιτυχίας» υπήρξε το γεγονός ότι ενστερνίστηκαν και εφάρμοσαν τις μεταρρυθμίσεις που είχαν δεσμευτεί να υλοποιήσουν.

«Αυτό είναι που τις έφερε από τον πάτο στην κορυφή. Και αυτή θα πρέπει να είναι η προοπτική και για την Ελλάδα», είπε.

Εμφανίστηκε, δε, ποδοσφαιρόφιλος λέγοντας, «επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για τη στρατηγική που θα επέτρεπε στην ελληνική ομάδα να κερδίσει και αυτό το ματς».

Μίλησε, κυρίως, για δύο τινά. Πρώτον, για την ανάγκη μείωσης της φορολογίας αλλά και βελτίωσης του τρόπου λειτουργίας του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

«Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βρεθεί στην κορυφή, αν το φορολογικό σύστημα τιμωρεί τον τίμιο φορολογούμενο», σχολίασε χαρακτηριστικά.

Δεύτερον, αναφέρθηκε στο μη μισθολογικό κόστος εργασίας, όπως αυτό αποτυπώνεται στις ανεπάρκειες ανταγωνισμού που εξακολουθούν να υπάρχουν στον τομέα της ενέργειας, αλλά και στη γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.

Με λίγα λόγια, μας μίλησε για τα προφανή. Πρώτον, υπερφορολογείτε και δεύτερον, δεν απελευθερώνετε την οικονομία σας από τις αγκυλώσεις που την κρατούν αναποτελεσματική και ακριβή για τη λειτουργία των επιχειρήσεων.  

Στην άλλη πλευρά του… γηπέδου, ο φίλτατος Ευκλείδης Τσακαλώτος, επίσης χθες, υποστήριζε ότι συνιστά ηθική υποχρέωση της Ευρώπης η ελάφρυνση χρέους και τόνιζε την ανάγκη ύπαρξης σαφήνειας σε αυτόν τον τομέα.

«Χωρίς σαφήνεια στο χρέος, νιώθω σαν να προετοιμάζω μία ομάδα ποδοσφαίρου για έναν αγώνα χωρίς να μου έχει δείξει κανείς πού είναι το τέρμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Δίχως αμφιβολία η αλήθεια βρίσκεται κάπου στο μέσον, δηλαδή τη σέντρα, από όπου ξεκινούν όλα.

Από τη σέντρα, λοιπόν, τα μνημόνια πήγαν λάθος στην Ελλάδα, τόσο επειδή ήσαν κακοσχεδιασμένα, με χαρακτηριστικότερο το πρώτο, το οποίο ήταν «τιμωρητικού» χαρακτήρα, όσο και επειδή αυτά ουδέποτε εφαρμόστηκαν όπως έπρεπε.

Από τις ελληνικές κυβερνήσεις έμφαση δόθηκε κατά τρόπο υπέρμετρο στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και στη συνέχεια στην υπερφορολόγηση, ενώ η παράμετρος των μεταρρυθμίσεων πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Από την πλευρά των δανειστών, ενόσω ικανοποιείτο το σκέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής -και άρα της αποπληρωμής των δανείων- υπήρξε, αν μη τι άλλο, «ανοχή» στην καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων, ενώ οι παλινωδίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων ουδέποτε ενέπνευσαν εμπιστοσύνη για την προώθηση μέτρων περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους, κάτι που βεβαίως «βόλευε» και τους εταίρους στις εθνικές πολιτικές σκηνές τους.

Έτσι, όμως, οδηγηθήκαμε ακριβώς εκεί που βρισκόμαστε σήμερα.

Περισσότερα από επτά χρόνια μετά την υπαγωγή μας σε μνημόνιο να αδυνατούμε, ακόμη, να εξέλθουμε από αυτό, τόσο επειδή δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη προς το διεθνές επενδυτικό κοινό ως προς την ικανότητά μας να ανακάμψουμε -εξαιτίας απουσίας της αυξημένης ανταγωνιστικότητας που θα μας προσέφεραν οι μεταρρυθμίσεις-, όσο και επειδή η υπόθεση βελτίωσης των όρων αποπληρωμής του χρέους παραμένει ακόμη εκκρεμής.

Μπορεί, δε, όντως να είναι ηθική υποχρέωση των δανειστών μας η παροχή περαιτέρω ελάφρυνσης στο χρέος, όπως λέγει ο Τσακαλώτος, είναι όμως δική μας δουλειά να φτιάξουμε τα του οίκου μας.