Ο βαρύς «φάκελος» της τρομοκρατίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το χθεσινό άνανδρο τρομοκρατικό κτύπημα κατά του πρώην πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου και των ανθρώπων που τον συνόδευαν, συνιστά ένα σαφές πλήγμα κατά της χώρας μας και των δημοκρατικών της θεσμών.

Το πρώτο κτύπημα κατά πρώην πρωθυπουργού στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης αποτελεί σαφή υπόμνηση της ύπαρξης εχθρών της Δημοκρατίας, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να βαδίσουν την οδό της βίας και του εγκλήματος, ακόμη και κατά της ζωής, χάριν των όποιων πεποιθήσεών τους.

Αποτυχία εξουδετέρωσής τους θα συνιστά ομολογία ήττας.

Και τούτο, όχι μόνον διότι τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου θα υπενθυμίζουν σήμερα ανά την υφήλιο ότι η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τη διαρκή και συνεχή απειλή της τρομοκρατίας, στερώντας της έτσι -στον προσήκοντα ή μη βαθμό- το συγκριτικό πλεονέκτημα του «ασφαλούς» προορισμού έναντι του γεωγραφικού της περίγυρου, που τόσο έχει συμβάλει στην οικονομική της ανάταξη.

Κυριότερα, διότι τυχόν αποτυχία πάταξης της τρομοκρατίας θα ισοδυναμεί με αδυναμία της ίδιας της πολιτείας να προσφέρει συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας προς τους πολίτες της και -κατά συνέπεια- προς την ίδια, ως μία συντεταγμένη πολιτεία οφείλει.

Στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, λοιπόν, δεν χωρούν ιδεοληψίες. Η βία είναι βία και το έγκλημα είναι έγκλημα.

Από τη στιγμή και μετά που η βία αποκτά ιδεολογικό πρόσημο, σε μια προσπάθεια «ερμηνείας» ή «νομιμοποίησής» της, το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο.

Υπό το πρίσμα αυτό, η χώρα μας ήδη εμφανίζει σημαντικό διαχρονικό έλλειμμα, υποφέροντας βίαιες εκδηλώσεις κάθε μορφής εκ μέρους «γνωστών-αγνώστων», με διάφορους βαθμούς «ανοχής».

Ουδέποτε υπήρξε μηδενική ανοχή έναντι των φαινομένων αυτών, με τις συνεχείς επιθέσεις στα Εξάρχεια και το λοιπό κέντρο της πρωτεύουσας ή άλλων πόλεων να στέκουν ως τρανή απόδειξη του γεγονότος αυτού.

Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι η Ελλάδα είναι μια ευνομούμενη πολιτεία, όταν στην πρωτεύουσά της υπάρχουν περιοχές που θεωρούνται «άβατο» για τις δυνάμεις επιβολής του νόμου και της τάξης;

Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται η ελληνική πολιτεία ότι πράττει ό,τι είναι δυνατόν στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, όταν έχει απαγορευτεί η χρήση ηλεκτρονικών μέσων εποπτείας όπως οι κάμερες, με την επίκληση λόγων προστασίας των «προσωπικών δεδομένων», ενώ επιτρέπεται η λειτουργία γνωστών διαδικτυακών τόπων οι οποίοι πρόσκεινται φίλα προς την τρομοκρατία;

Ευρωπαϊκές χώρες που εφαρμόζουν μέτρα εποπτείας και παρακολούθησης των πόλεών τους είναι λιγότερο δημοκρατικές από εμάς;

Το φαινόμενο της τρομοκρατίας υπάρχει ανά την υφήλιο και η χώρα μας προφανώς δεν αποτελεί εξαίρεση.  Εναπόκειται σε εμάς, ωστόσο, να καταδείξουμε πως πράττουμε ό,τι είναι δυνατόν για την καταπολέμησή του.

Ο φάκελος της τρομοκρατίας στη χώρα μας είναι βαρύς και ιδιαίτερα αιματηρός.

Όσα πλήγματα όμως σημειώθηκαν κατά αυτής της σύγχρονης μάστιγας έγιναν δυνατά μόνον όταν επιδείχθηκε ουσιαστική βούληση και αποφασιστικότητα προς την κατεύθυνση αυτή και υπήρξε συνεργασία μεταξύ αρμόδιων ελληνικών και ξένων φορέων.

Εάν η χθεσινή επίθεση, δε, κατά του πρώην πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου όντως σχετίζεται με τις αντίστοιχες «τρομο-επιστολές» που εστάλησαν από την Ελλάδα προς το εξωτερικό τον περασμένο Μάρτιο, με αποδέκτες το ΔΝΤ, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε και άλλους, το πεδίο συνεργασίας είναι κάτι περισσότερο από προφανές.

Αν μη τι άλλο, ας πράξουμε λοιπόν τα προφανή. Οτιδήποτε λιγότερο δεν αρκεί.