Κι όμως, γίνεται!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για έναν τόπο, ο οποίος δεν έχει κατορθώσει ακόμη, παρά τις δεκαετίες που κύλησαν, να επουλώσει τις βαθιές πληγές που του άφησε ο εμφύλιος πόλεμος, το δώρο που έκανε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Δημήτρη Κουτσούμπα έχει ιδιαίτερη αξία.

Όχι μόνον για τον συμβολισμό, ο οποίος συνοδεύει την ειδική θέση που κατέχει έκαστος εξ αυτών των ανδρών στο ελληνικό πολιτικό φάσμα, αλλά κυριότερα ως έμπρακτη απόδειξη του γεγονότος ότι ακόμη και στις πιο «μαύρες» στιγμές της ιστορίας μας, μπορούν να πρυτανεύσουν οι φωνές της λογικής και της συναίνεσης.

Το κείμενο της Συμφωνίας της Θερίσσου, που δώρισε χθες ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στον Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., αντικατοπτρίζει την εθνική συναίνεση χάρη στην οποία η Κρήτη διέφυγε τα δεινά του εμφύλιου πολέμου που σπάραξε την ηπειρωτική Ελλάδα, επισήμως έως το 1949 και στην πραγματικότητα για δεκαετίες αργότερα.

Χάρη σε αυτή τη συμφωνία, την οποία έγραψε ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και συνυπέγραψε, ως επικεφαλής της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης (ΕΟΚ), με τον Μιλτιάδη Πορφυρογένη, ως εκπρόσωπο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), όχι μόνον απέφυγε η Κρήτη την εμφύλια σύρραξη, κατά την κατοχή, αλλά μπόρεσαν οι ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις να διοργανώσουν κοινές δράσεις ενάντια στον κατακτητή.

Οι δύο πλευρές μπόρεσαν να παραμερίσουν τις ιδεολογικές διαφορές τους και προχώρησαν στην από κοινού ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών, όπως η προκήρυξή τους προς τον κρητικό λαό, τον Γενάρη του 1944 και άλλων ενεργειών, οι οποίες οδήγησαν τελικά στη συμφωνία της Τρομάρισσας, τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, βάσει της οποίας εμπεδώθηκε κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και μεταξύ τους συνεργασίας.

Σε πλήρη αντίθεση, μόλις δύο μήνες μετά, στην Αθήνα ξεσπούσαν τα Δεκεμβριανά.  

Έτσι, λοιπόν, οφείλουμε να θυμόμαστε τα πάντα.

Όχι μόνον αυτά που μας χωρίζουν, αλλά -για το καλό όλων μας- και όσα μας ενώνουν.

Τις δυνάμεις εκείνες που μπορούμε να ανασύρουμε, όχι μόνον στις δύσκολες για τον τόπο στιγμές -αλλά κυρίως τότε- και οι οποίες μπορούν να μας οδηγήσουν σε μια επόμενη ημέρα ειρήνης και ευημερίας.

Κυριότερα, όμως, μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Αυτή είναι η αξία της κοινής λογικής και του σθένους να μπορούμε να παραμερίσουμε λάβαρα και ιδεολογίες, χάριν του εθνικού στόχου.

Θα βρισκόταν στην κατάντια που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, εάν το πολιτικό της προσωπικό είχε μπορέσει να συνεννοηθεί από την αρχή αυτής της κρίσης ως προς τον τρόπο υπέρβασής της;

Θα πηγαίναμε από μνημόνιο σε μνημόνιο, εάν είχαμε κατορθώσει να εκπονήσουμε ένα εθνικό σχέδιο, το οποίο θα εντόπιζε τις πηγές του «κακού» και θα θεράπευε τα προβλήματα του τόπου;

Ίσως, μετά από τόσα χρόνια κρίσης και το μοίρασμα της χώρας σε «αντιμνημονιακούς» και μη, όλα αυτά να ηχούν ουτοπικά και αφελή, όμως η Συμφωνία της Θερρίσου στέκει τρανή απόδειξη ότι αν θέλουμε, μπορούμε.

Ένας και μόνον τόπος διέφυγε το εμφύλιο αιματοκύλισμα στη χώρα μας και αυτός ήταν η Κρήτη, ακριβώς επειδή υπήρξαν άνθρωποι με νου και θέληση.

Εκεί οφείλουμε να στρέψουμε και τη δική μας ματιά, φθάνοντας επιτέλους σε μια εθνική συνεννόηση για την  υπέρβαση της κρίσης.

Αλλιώς, τα… χειρότερα καραδοκούν.