Καλά τα είπες, Μάστορα…

Ένα μικρό, περιφερειακό μαγαζάκι για μικρομεσαία χαρτιά. Αυτή είναι η μοίρα της Σοφοκλέους (και ας είναι στη Λ. Αθηνών); Και εν τέλει πώς να το εξηγήσεις αυτό σε ανθρώπους που δεν θέλουν να το ακούσουν;

Δημοσιεύθηκε: 4 Μαρτίου 2008 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, πολύ καλημέρα σας

”Καλά τα είπες, Μάστορα, αλλά ποιος σε ακούει;”, αναφώνησε το μαλλιαρό εσώψυχο τέρας που εδρεύει στη νότια πλευρά του εγκεφάλου μου, μόλις ανέγνωσα χθες άρθρο του πολυχρονεμένου (αν δεν παινέψεις το αφεντικό, θα πέσει να σε πλακώσει…) Γιώργου Παπανικολάου, υπό τον τίτλο ”Αδιαφάνεια, αμάθεια και μπόλικη… αδιαφορία!”.

Εις επίρρωσιν των λεγομένων του, χρηματιστής τις έσπευσε μετ’ ολίγον να καυτηριάσει, μέσω οργίλου τηλεφωνήματος, την ηπιότητα με την οποία ο υπογράφων επέλεξε να ασκήσει κριτική στις εξαγγελίες περί κατάργησης του φόρου επί των πωλήσεων μετοχών και την αντικατάστασή του από φόρο υπεραξίας, με άρθρο υπό τον τίτλο ”’Jack pot’, George. Όλα τα λεφτά δικά σου”, στις 28/2/08.

”Αγόρι μου, αυτός τα λέει ξεκάθαρα τα πράγματα. Τι φληναφήματα περί ασάφειας στις εξαγγελίες του τσάρου George ήταν τα δικά σου…”, αναρωτήθηκε ο –κατά τα λοιπά φίλος- χρηματιστής, αφήνοντάς μου ελάχιστα περιθώρια ελιγμών… αλλά μία σαφέστατη δυνατότητα να αναλογιστώ -εν σιγή- ότι ουδέποτε η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (και Οικονομικών) είχε τη δυνατότητα ή -εν τέλει- τη βούληση να ασχοληθεί επί της ουσίας με τα ζητήματα της αγοράς.

Διότι -πικρή αλήθεια παραμένει- για να καταπιαστείς με τα ζητήματα της αγοράς, πρέπει να είσαι μέσα στην αγορά. Να τη ζεις, να την αφουγκράζεσαι και να βλέπεις ιδίοις όμμασι τις ατέλειές της και τα σημεία που χρήζουν διόρθωσης. Αντίθετα, οι κατά καιρούς πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων επαφίενται σε συμβούλους. Συχνά ”θεωρητικούς” του είδους και άλλοτε με πείρα και γνώση.

Στην περίπτωση του κ. Σπ. Καπράλου δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι απουσιάζουν η εμπειρία και η γνώση. Οι συστάσεις του περί ανάγκης κατάργησης του φόρου επί των πωλήσεων συνυπογράφονται από το σύνολο –σχεδόν- (διότι πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες) της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Αυτό, όμως, που αρνείται –μέχρι στιγμής τουλάχιστον- να ομολογήσει ο κ. πρόεδρος είναι ότι σύντομα η Σοφοκλέους (και ας είναι στη Λ. Αθηνών, έτσι θέλει το αφεντικό, τι να κάνω;) θα οδηγηθεί στον ρόλο που πραγματικά της αρμόζει.

Ήτοι, ένα μικρό περιφερειακό μαγαζάκι για μικρομεσαία χαρτιά. Διότι τα σοβαρά χαρτιά, τα μεγάλα και με βάθος χαρτιά, θα παίζονται αλλού. Και βεβαίως το γεγονός τούτο είναι δυσχερές να εξηγηθεί σε ανθρώπους που ενδεχομένως να μην έχουν διάθεση να ακούσουν…

Ν.Γ. Δρόσος

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.