Για τα «κορόιδα» υπάρχουν αντίμετρα;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο κι αν αδυνατούν ορισμένοι να το κατανοήσουν, μία από τις ισχυρότερες, αν όχι η πλέον ισχυρή, κινητήριος δύναμη στη ζωή είναι η ύπαρξη κινήτρου.

Δίχως κίνητρο, η αιτιολόγηση των πράξεων συχνά πέφτει στο κενό. Καθίσταται μάταιη και δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με τις σκοπιμότητες που την περιβάλλουν.

Στη διάρκεια αυτής της κρίσης, η οποία ισοπέδωσε τις ζωές των περισσότερων από εμάς, υπήρξαν και εκείνοι που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν ώστε να μη λυγίσουν.

Παρά τη μείωση εισοδημάτων που αναμφίβολα υπέστησαν, έδωσαν τη μάχη τους και κατόρθωσαν -κατά κανόνα- να διατηρηθούν σε απασχόληση και να τα «φέρνουν βόλτα», ώστε να ανταποκρίνονται στις φορολογικές, στις δανειακές, στις ασφαλιστικές και στις όποιες άλλες υποχρεώσεις τους.

Δεν έγιναν τμήμα των «δεν πληρώνω», δεν έγιναν κακοπληρωτές εκ πεποιθήσεως και κυριότερα, μπόρεσαν -στην πλειονότητά τους- να σταθούν όρθιοι και δεν αποτέλεσαν τμήμα των εκατομμύριων εκείνων ανθρώπων οι οποίοι εξαιτίας της -κατά τεκμήριο- γνήσιας αδυναμίας τους, εμφανίζουν σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του Δημοσίου, των ασφαλιστικών ταμείων ή των τραπεζών.

Προφανώς, δεν ήταν εύκολο. Προφανώς πολλοί εξ αυτών οδηγήθηκαν στη μία ρύθμιση ή την άλλη, επωμιζόμενοι αχρείαστους τόκους και έναν πολύχρονο βραχνά, μέχρι την ημέρα της αποπληρωμής των οφειλών τους.

Όμως, φάνηκαν, αυτό που ο λαός μας αποκαλεί «εντάξει».

Αυτούς τους ανθρώπους, που φάνηκαν εντάξει, στηρίζοντας  τον προϋπολογισμό, πληρώνοντας στην ώρα τους φόρους, εισφορές και δόσεις, τους λογαριάζει κανείς σε αυτόν τον τόπο;

Τον αδύναμο, πολλοί λένε ότι τον σκέφτονται και του προσφέρουν νόμους και απαλλαγές που δεν προσφέρονται σε όσους ακόμη στέκονται στα πόδια τους, έστω και οριακά. Νόμους και απαλλαγές που συχνά -η πείρα το δείχνει- εκμεταλλεύονται και άλλοι, βάσει σκοπιμότητας. Αυτοί που ο λαός μας αποκαλεί μπαταχτσήδες.

Τους εντάξει, λοιπόν, τους σκέφτεται κανείς;

Όλους εκείνους που αγωνιούν περιμένοντας πότε θα υπάρξει -επιτέλους- το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο για τη ρύθμιση των τραπεζικών τους οφειλών.

Εκείνους, οι οποίοι πληρώνουν είτε μια και έξω, είτε τηρούν κατά γράμμα τις ρυθμίσεις φόρων που έχουν κάνει και, τέλος, εκείνους οι οποίοι δηλώνουν κάθε πενηνταράκι εισοδήματος -ελεύθεροι επαγγελματίες πολλοί εξ αυτών- καταβάλλοντας στο ακέραιο ακόμη και τις παράλογες εισφορές του νόμου Κατρούγκαλου!

Δεν πρέπει να έχουν και αυτοί ακόμη ένα κίνητρο, πέραν της στάσης ζωής τους, με τη μορφή «ανταμοιβής», ώστε να συνεχίσουν να κάνουν ακριβώς ό,τι έκαναν έως τώρα, χάρη στις πεποιθήσεις τους;

Διότι εάν δεν υπάρξει ένα κίνητρο, σαφές και όχι απλώς με συμβολικό χαρακτήρα, όπως μία αξιόλογη έκπτωση φόρου σε περίπτωση έγκαιρης και ολοσχερούς αποπληρωμής, ή μια γενναία ρύθμιση των οφειλών τους σε τράπεζες ή σε ασφαλιστικά ταμεία, τότε τι θα εμποδίσει αυτόν τον άνθρωπο να νιώσει ως το «κορόιδο» της παρέας;

Ως το μόνιμο και διαρκές υποζύγιο, στην πλάτη του οποίου δεν βρίσκεται μόνο το σπάταλο κράτος αλλά και οι κάθε λογής μπαταχτσήδες;

Αυτό που σε άλλες ημέρες ήταν ο κανόνας, δηλαδή, το να είσαι εντάξει, σήμερα είναι αν όχι δύσκολο, αδύνατο για πολλούς.

Έτσι, λοιπόν, καθώς η κυβέρνηση έχει πιάσει «στασίδι» μέχρι την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, διαπραγματευόμενη μέτρα και αντίμετρα για τους ασθενέστερους ή τους «πελάτες της», ας σκεφτεί λίγο και τους εντάξει. Ας τους τιμήσει και ας βρει έναν τρόπο να τους ανταμείψει με λιγότερη φορολογία ή κάποιες άλλες παροχές.

Ας κάνει το θέμα «εντάξει» και γι’ αυτούς!