Πάρτε τη ζημιά σας!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε άλλη ιδεοληψία, ούτε άλλη αβεβαιότητα, ούτε άλλες καθυστερήσεις αντέχει ο τόπος.

Το είδαμε το «έργο» το καλοκαίρι του 2015 και δεν αντέχουμε να το ξαναδούμε μέχρι το τέλος άλλη μία φορά, ακόμη κι αν ο θίασος έχει -μερικώς- αλλάξει.    

Το ίδιο έργο είναι -αυτό της καθυστέρησης και της αέναης διαπραγμάτευσης- και το ίδιο απότομα θα κοπεί, όπως και το προηγούμενο, και ας είναι μικρότερη η ζημιά που έχει ήδη προκαλέσει…

Μία ζημιά που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται φανερή στην οικονομία, η οποία ξαναγύρισε σε αρνητικό έδαφος το τελευταίο τρίμηνο πέρυσι, στην ανεργία, που άρχισε και πάλι να σκαρφαλώνει, στα κόκκινα δάνεια, τα οποία άρχισαν και πάλι να αβγατίζουν, στις καταθέσεις, που μειώνονται και σε τόσα άλλα, που καλό θα ήταν να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να τα ανακαλύψουμε. 

Οι φίλτατοι στις Βρυξέλλες μάς το είπαν χθες με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: Μπορεί ο πρώτος σκόπελος των ομολόγων να είναι τον Ιούλιο, αλλά η αβεβαιότητα σκοτώνει την εμπιστοσύνη προς την οικονομία σας.

«Ακόμα δεν έχει επιλυθεί ένας σημαντικός αριθμός ζητημάτων και υπάρχει, πράγματι, ο κίνδυνος αυτό να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία», μας είπε ο Ρέγκλινγκ του ESM, απηχώντας τις απόψεις και των Ντάισελμπλουμ και Μοσκοβισί, οι οποίοι ήσαν ακριβώς δίπλα του, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, μετά το Eurogroup.

Για να το κάνει, δε, ακόμη πιο ξεκάθαρο, πρόσθεσε: «Η αβεβαιότητα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να έχει κόστος. Η επόμενη μεγάλη πληρωμή για την εξυπηρέτηση χρέους είναι τον Ιούλιο, αλλά θα ήταν πολύ καλύτερα να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση πριν από τότε…».

Να το «δούμε» αλλιώς το πράγμα;

Εάν η κυβέρνηση εμμείνει στην τακτική της άρνησης έως την ύστατη ώρα, υπερασπιζόμενη το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, τη ΔΕΗ του ακριβού ρεύματος και την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων (ως ιδεολογική εξιλέωση), το μόνο που θα έχει κατορθώσει θα είναι η παράταση της αβεβαιότητας και του κόστους που αυτή έχει στην επίλυση ακριβώς αυτών των θεμάτων.

Αντιληφθείτε το! Η ανάπτυξη είναι η μόνη λύση.

Όσο πιο αργά βγει αυτή η χώρα από την ύφεση, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την ίδια να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματά της!

Τόσο πιο δύσκολα θα αποκλιμακωθεί η ανεργία, τόσο πιο δύσκολα θα αντιμετωπιστεί το έλλειμμα του -ενιαίου πλέον- ασφαλιστικού συστήματος, τόσο πιο δύσκολα θα ξαναδεί ρευστότητα η αγορά, τόσο πιο δύσκολα θα μας εμπιστευτούν με νέες επενδύσεις και ούτω καθεξής…

Η ανάπτυξη, όμως, απαιτεί σταθερότητα και αξιοπιστία και αυτά αποτελούν είδη εν ανεπαρκεία στις μέρες μας στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο διαπραγμάτευσης, πήρε τη μεγάλη απόφαση και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, ώστε να αποφευχθεί η ολική κατάρρευση της χώρας.

Τότε, βρήκαν στο πλάι τους σχεδόν σύσσωμη την αντιπολίτευση, με την εξαίρεση των κοινοβουλευτικών άκρων, η οποία επίσης ψήφισε τα μέτρα.

Επικύρωσαν, δε, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτή την πολιτική τους, διαμέσου των εκλογών που ακολούθησαν τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους.

Σήμερα, στη βάση του αφηγήματος «εσείς τα διαπραγματευτήκατε, εσείς να τα ψηφίσετε», η αντιπολίτευση, εν χορώ αυτή τη φορά, αρνείται να δώσει τη στήριξή της. Και αυτοί θα κριθούν, όπως όλοι.

Όμως, το έργο της εξόδου της χώρας από την κρίση, στους ώμους της κυβέρνησης πέφτει, όπως πάντα, και αυτή είναι που πρέπει «να βγάλει το φίδι από την τρύπα» και βεβαίως να υποστεί το «δάγκωμα», στην ύπαρξη του οποίου, ούτως ή άλλως, έχει και η ίδια συμβάλει με τις κάθε λογής ιδεοληψίες ή υποσχέσεις της...

Έτσι, λοιπόν, όπως λέει και η αγορά, πάρτε τη ζημιά σας, φίλτατοι, να τελειώνουμε.

Τις «εναλλακτικές» τις γνωρίζουμε όλοι…