Φοροδιαφυγή: Ένα βήμα εμπρός, δύο βήματα πίσω

Φίλτατοι καλή σας ημέρα!

Πότε επιτέλους θα το πάρουμε χαμπάρι σε αυτόν τον τόπο, ότι όσο κλέβουμε ο ένας τον άλλο, ζημιωνόμαστε όλοι;

Πότε θα αντιληφθούμε ότι η φοροδιαφυγή αποτελεί μία από τις κυριότερες, αν όχι την πλέον σημαντική, αιτία οικονομικής και άρα κοινωνικής αδικίας σε αυτόν τον τόπο;

Το κράτος μπορεί να υπερφορολογεί και συνάμα να παρέχει χαμηλές υπηρεσίες έναντι των υψηλών φόρων που απαιτεί, όμως η έξαρση της φοροδιαφυγής καθιστά απαγορευτική έστω και τη σκέψη μείωσης των φορολογικών συντελεστών και υπό το πρίσμα αυτό γινόμαστε όλοι φτωχότεροι, είτε φοροδιαφεύγουμε, είτε όχι.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η αύξηση των συντελεστών έμμεσης φορολόγησης, ΦΠΑ και ΕΦΚ, συνιστούν κίνητρο για τη διάπραξη αδικημάτων φοροδιαφυγής, ιδίως υπό το φως του χαμηλού ποσοστού εκπιπτόμενων δαπανών επί του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος των φορολογουμένων.

Έτσι, λοιπόν, όταν το κράτος αυξάνει τους συντελεστές έμμεσης φορολογίας και συνάμα «λάμπει» δια της απουσίας του από τον έλεγχο της αγοράς, είναι ωσάν να προτρέπει το ίδιο τους πολίτες να φοροδιαφύγουν.

Οι καταγγελίες που ήρθαν χθες στο φως της δημοσιότητας για όργιο φοροδιαφυγής και έξαρση του λαθρεμπορίου στο υγραέριο κίνησης αλλά και θέρμανσης, επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση αυτή.

Όπως καταγγέλλουν παράγοντες του ίδιου του κλάδου όχι μόνον υπάρχει παντελής απουσία ελέγχων, αλλά την ίδια ώρα που πέρασε από «40 κύματα» η υπόθεση της εγκατάστασης συστήματος εισροών - εκροών στα υγρά καύσιμα, στον αμέσως συναφή κλάδο του υγραερίου, αυτό το σύστημα δεν υπάρχει ούτε καν ως «σκέψη»!

Ακόμη, όμως, και στα υγρά καύσιμα, όπου οι ελεγκτές της Υπηρεσίας Ελέγχου Διασφάλισης Δημοσίων Εσόδων όντως διεξάγουν ελέγχους, τα αποτελέσματα είναι εξίσου απογοητευτικά, καθώς η παραβατικότητα φθάνει έως και το… 100%.

Όπως προέκυψε από δειγματοληπτικούς ελέγχους που διενεργήθηκαν στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και το Ηράκλειο, στη βάση δείγματος με συγκεκριμένα κριτήρια ανάλυσης κινδύνου, το… σύνολο των ελεγχθέντων παρουσίαζε μία ή και περισσότερες φορολογικές παραβάσεις, από τη μη τήρηση βιβλίων έως και τις «πειραγμένες» αντλίες καυσίμων.

Έτσι, όμως, ας μην περιμένουμε γιατρειά σε αυτόν τον τόπο.

Η απουσία όρων υγιούς ανταγωνισμού είναι δεδομένη, όπως δεδομένη πρέπει να θεωρείται και η συνέχιση της πολιτικής υπερφορολόγησης, παρά τη συνεχιζόμενη υπέρβαση των στόχων στα έσοδα του προϋπολογισμού.

Εάν το κράτος έκανε πραγματικά καλά τη δουλειά του και ήλεγχε κατά τον προσήκοντα τρόπο την αγορά, θα ήταν -άραγε- απαραίτητη η επιβολή και περαιτέρω εισπρακτικών μέτρων;

Εάν οι ίδιοι οι πολίτες-φορολογούμενοι συνειδητοποιούσαν το κακό που κάνουν στην ίδια τους την τσέπη κάθε φορά που επιδεικνύουν ανοχή σε φαινόμενα φοροδιαφυγής, δεν θα αυξανόταν αντίστοιχα η πιθανότητα μείωσης των φορολογικών συντελεστών;

Η φοροδιαφυγή δεν είναι ούτε μπλε, ούτε κόκκινη, ούτε πράσινη, ούτε κανένα άλλο χρώμα.

Η διαχρονική αδυναμία πάταξής της αποτελεί κόλαφο για το σύνολο των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών και ιδίως εκείνων που ανέλαβαν τα χρόνια της κρίσης -υποτίθεται- να δαμάσουν το φαινόμενο.

Από το 2005 υπήρχε στα συρτάρια της τότε κυβέρνησης πλήρες και αναλυτικό σχέδιο για την πάταξη της φοροδιαφυγής, το οποίο μάλιστα είχε εκπονήσει το ίδιο το ΔΝΤ, όπως αποκαλύπτει στο βιβλίο του «Game over» ο Γ. Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών και ο ίδιος της κυβέρνησης ΓΑΠ.

Δώδεκα χρόνια μετά, όμως, μιλάμε για τα ίδια και τα ίδια…