Ας μην ξαναγίνουμε… πρωτοσέλιδο!

Υπάρχει μια σοφία πίσω από τη ρήση «no news is good news». Ιδίως όταν από αυτά τα «news» κρίνεται εάν θα μπορέσεις να σταθείς ξανά στα πόδια σου και να επιστρέψεις σε μια στοιχειώδη κανονικότητα…

Δημοσιεύθηκε: 23 Ιανουαρίου 2017 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με την περίφημη τηλεοπτική συνέντευξη Σόιμπλε στο Bloomberg, της προηγουμένης Πέμπτης, τα απανταχού δημοσιογραφικά γραφεία είχαν τη… χαρά να ασχοληθούν δύο φορές.

Την πρώτη, το απόγευμα και τη δεύτερη, το βράδυ της ίδιας ημέρας!

Ο λόγος απλός.

Στο αρχικό απόσπασμα που «ανέβασε» το διεθνές οικονομικό πρακτορείο, ο φίλτατος Σόιμπλε αναφερόταν σε ζητήματα σχετικά με το Brexit, ενώ μόνον στο δεύτερο απόσπασμα, το οποίο «ανέβηκε» από το πρακτορείο 1-1,5 ώρα αργότερα και προσέλκυσε εκ νέου το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αναφερόταν στο ελληνικό ζήτημα και στην υπόθεση της παραμονής ή μη του ΔΝΤ στο μνημόνιο.

Ο άνθρωπος αναφέρθηκε σε αμφότερα τα ζητήματα στη διάρκεια της ίδιας συνέντευξης, όμως το δημοσιογραφικό επιτελείο του Bloomberg αξιολόγησε ως σημαντικότερο το πρώτο ζήτημα αντί του δευτέρου και έκρινε ότι έπρεπε να σπεύσει να το δημοσιοποιήσει ταχύτερα.

Έπραξε, δε, άριστα.

Όχι μόνον επειδή στην παρούσα φάση τα ζητήματα που αφορούν στη διαδικασία εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ είναι σημαντικά, αλλά -και ενδεχομένως, κυριότερα- επειδή οι φίλτατοι του Bloomberg και κατά προέκταση πιθανότατα και οι λοιποί συνάδελφοί τους στον διεθνή Τύπο, έκριναν ότι είναι σημαντικότερα εκείνων που διαδραματίζονται στη χώρα μας.

Με λίγα λόγια, έκριναν ότι δεν είμαστε “front page news» ή «πρωτοσέλιδη είδηση», γεγονός, ασφαλώς θετικό, όταν κύριος στόχος της ελληνικής υπόθεσης είναι, εδώ και τόσα χρόνια, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας που απολαμβάνει η χώρα στις διεθνείς αγορές και ευρύτερα.

Δίχως την ανάκτηση της -από πολλού χρόνου χαμένης- αξιοπιστίας μας, πώς είναι δυνατή η επιστροφή στις διεθνείς αγορές, κατά τρόπο βιώσιμο;

Αντίστοιχα, όσο παραμένουμε στις πρώτες σελίδες του διεθνούς Τύπου ως «ζήτημα» που απασχολεί κατά τρόπο αρνητικό τη διεθνή κοινότητα και δη την ευρωπαϊκή, πώς είναι δυνατόν να ευελπιστούμε ότι οι άνθρωποι που κρατούν τα ηνία των αγορών θα αγοράσουν ξανά ελληνικό χρέος, με λογικά και πάντως «βατά» επιτόκια;

Υπό το πρίσμα αυτό, το συνεχιζόμενο θρίλερ -για εμάς, εδώ στην Ελλάδα- της Β’ αξιολόγησης οφείλει να φθάσει σύντομα στο τέλος του και για αυτόν τον λόγο.

Όσο η αβεβαιότητα σχετικά με την ομαλή κατάληξη αυτής της υπόθεσης παρατείνεται, όχι μόνον πλήττεται η οικονομική ζωή του τόπου, όχι μόνον αμφισβητούνται οι δυνατότητες επιστροφής της χώρας μας σε ανάπτυξη και -άρα- μείωσης της ανεργίας, αλλά, ευλόγως κινδυνεύουμε να γίνουμε «πρωτοσέλιδο» για ακόμη μια φορά και να επιστρέψει η λέξη “Grexit” στην καθημερινότητα, τόσο την εγχώρια όσο και τη διεθνή.

Παράλληλα, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τους τελευταίους «συμμάχους» που μας έχουν απομείνει, όπως ο φίλτατος Μοσκοβισί, ο οποίος για ακόμη μια φορά χθες εμφανίστηκε στο πλευρό μας, υπενθυμίζοντας ότι δεν πρέπει να έχουν ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις -πέραν των ήδη συμπεφωνημένων- οι εταίροι και δανειστές από την Ελλάδα…

Ο Ρέντσι είναι ήδη «εκτός κάδρου» όπως και ο Σουλτς, ενώ ο Ολάντ αναμένεται να τους συντροφεύσει τον Μάιο, μειώνοντας έτσι περαιτέρω τους δυνητικούς συμμάχους της χώρας μας στο πλαίσιο μιας πολιτικής διευθέτησης του ζητήματος, εάν αυτή είναι… εφικτή.

Έτσι, λοιπόν, ας τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα την υπόθεση της Β’ αξιολόγησης και ας μειώσουμε τόσο την αβεβαιότητα που βαρύνει σήμερα το οικονομικό κλίμα -και όσα αυτή συνεπάγεται-, όσο και το ενδεχόμενο να μας κρεμάσουν και πάλι στα… μανταλάκια.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.