Ο νόμος πρέπει να… τηρείται!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα στην οποία οποιοσδήποτε ήθελε, μπορούσε να αναρτήσει πανό διαμαρτυρίας ακόμη και στην Ακρόπολη, φαινόμενα όπως η ωμή παρέμβαση της Χρυσής Αυγής κατά της συμμετοχής προσφυγόπουλων σε σχολείο του Περάματος, ή η συστηματική αποτροπή της διενέργειας πλειστηριασμών από το κίνημα «Δεν πληρώνω», ίσως όφειλαν να μην ξενίζουν.

Δεν παύουν, όμως, να θυμίζουν ότι η χώρα μας, που χρόνια τώρα φλερτάρει επικίνδυνα με την έννοια «ξέφραγο αμπέλι», έχει «μπολιαστεί» με μια ιδιότυπη ανοχή έναντι φαινομένων ευρείας παραβατικότητας και συχνά επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων.

Στις αίθουσες των Ειρηνοδικείων «κουμάντο» κάνουν λίγες δεκάδες άνθρωποι, είτε του κινήματος «Δεν πληρώνω», είτε άλλων οργανώσεων, οι οποίοι αποτρέπουν τους πλειστηριασμούς ακινήτων, επί μήνες τώρα, ως αυτόκλητοι «λαϊκοί σωτήρες», παρά την παρουσία της Αστυνομίας και των δικαστικών λειτουργών.

Στα Εξάρχεια -που ομολογημένα αποτελούν άβατο για την Αστυνομία- διαφεντεύουν οι «γνωστοί άγνωστοι», καίγοντας όποτε το βρίσκουν σκόπιμο λεωφορεία και τρόλεϊ των αστικών  συγκοινωνιών -δηλαδή τη δημόσια περιουσία-, αμάξια ιδιωτών αλλά και καταστήματα, κατά προτίμηση βιβλιοπωλεία που δεν είναι της αρεσκείας τους, ενώ ενίοτε φροντίζουν να κάνουν και «παρελάσεις», κατά τις οποίες κραδαίνουν όπλα.

Σύντομα, δε -όπως δείχνουν τα πράγματα-, η προσφιλής τάξη των αγροτών δείχνει έτοιμη να μας θυμίσει την ικανότητά της να αποκλείει το εθνικό οδικό δίκτυο και τις συνοριακές διαβάσεις προς τις γειτονικές χώρες, προκαλώντας έτσι ήδη επίσημες αντιδράσεις από τη Βουλγαρία.

Πρόκειται για ένα «σπορ», βέβαια, στο οποίο έχουν επιδοθεί κατά το παρελθόν πολλές άλλες ομάδες «διαμαρτυρομένων» για τα δίκαια ή μη αιτήματά τους, συμπεριλαμβανομένου του κινήματος «Δεν πληρώνω», απεργών διαφόρων βιομηχανιών στον Ασπρόπυργο ή αλλού, όπως και ναυτεργατών, ναυτικών ή ακόμη και οδηγών ταξί, στον Πειραιά ή σε άλλα λιμάνια της χώρας.

Μπορεί αυτά τα φαινόμενα να τα έχουμε ζήσει και να εξακολουθούμε να τα βιώνουμε, όμως, συχνά ξεχνάμε ένα πράγμα: είναι παράνομα.

Ούτε τα μέλη της Χρυσής Αυγής έχουν δικαίωμα να αποκλείουν το παιδί οποιουδήποτε από το δημόσιο σχολείο, ούτε οι αγρότες ή οι «δεν πληρώνω» έχουν δικαίωμα να κλείνουν τους δημόσιους δρόμους, ούτε οποιοσδήποτε άλλος να παραβιάζει τον νόμο και τα δικαιώματα των λοιπών πολιτών, επειδή το κρίνει σκόπιμο.

Η επίδειξη ανοχής ίσως να αποτελεί ενίοτε ένδειξη σοφίας, όμως, η επικράτηση της ανομίας οδηγεί με ασφάλεια στο χάος.

Δεν είμαστε ακόμη εκεί, αλλά κινδυνεύουμε να φθάσουμε.

Όσο η Πολιτεία συνεχίζει να επιδεικνύει ανεκτικότητα έναντι φαινομένων ευρείας παραβατικότητας και όσο οι δυνάμεις επιβολής της τάξης και του νόμου δεν πράττουν την αποστολή τους, είτε ελλείψει βούλησης εκ μέρους της πολιτικής τους ηγεσίας, είτε εξαιτίας της αδυναμίας τους, η ώρα που θα βρεθούμε στο χάος ζυγώνει.

Ποιο είναι το «αόρατο χέρι» που αφήνει μια μικρή ομάδα ανθρώπων να εμποδίζουν συστηματικά τη διενέργεια πλειστηριασμών και να εκτοξεύουν απειλές ακόμη και κατά της ζωής συμβολαιογράφων;

Τι είδους «προστασία» είναι αυτή που παρέχει, χρόνια τώρα, η επίσημη Πολιτεία στους κάθε λογής «μπαχαλάκηδες» που έχουν κάνει «χωράφι» τους τα Εξάρχεια και τολμούν έως και ένοπλες επιθέσεις κατά αστυνομικών στην περιοχή, όπως αυτή που είδαμε πρόσφατα;

Νόμος δεν είναι ούτε το δίκιο του εργάτη, ούτε του «πελάτη», ούτε οποιουδήποτε άλλου.

Τι ακριβώς περιμένουμε σε αυτή τη χώρα, έως ότου καταλάβουμε ότι οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται, με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, έναντι όλων των πολιτών;