Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Το φαινόμενο «Σώρρας» και όλα όσα το συνοδεύουν, μολονότι ακραία, δεν σημειώνονται «εν κενώ».
Συμβαίνουν ενώ γύρω μας έχει χαθεί η έννοια του μέτρου και της κοινής λογικής.
Αυτής της παντελώς υποτιμημένης «κοινής λογικής», η απουσία της οποίας επιτρέπει σε όσους κρατούν τα ηνία του τομέα της Υγείας να δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη σημερινή εικόνα του.
Της ίδιας λογικής, η οποία επιτάσσει να λαμβάνονται ικανές πρόνοιες πριν τη νομοθέτηση οποιουδήποτε μέτρου και δεν επιτρέπει να εκκρεμούν διατάξεις για το νέο καθεστώς ασφαλιστικών εισφορών στα «μπλοκάκια» στο… «και πέντε» της εφαρμογής του ή να οδηγούνται, με μαθηματική ακρίβεια, σε διαμάχη οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων εξαιτίας ασαφειών στη ρύθμιση για την αυτόνομη θέρμανση.
Όταν προ ημερών καυτηριάζαμε την ποιότητα του νομοθετείν σε αυτή τη χώρα, με την αφορμή της μαζικής ψήφισης μπαράζ τροπολογιών, ομολογούμε ότι μας είχε διαφύγει πως μεταξύ αυτών βρισκόταν και εκείνη που θεσπίζει τη δυνατότητα αυτόνομης θέρμανσης διαμερισμάτων. Είναι σαφές, όμως, ότι διέφυγε και από πολλούς εξ όσων την ψήφισαν.
Τουλάχιστον αυτό συνάγεται, δεδομένου ότι είναι μία ρύθμιση τόσο ασαφής και συγκεχυμένη, που αναγορεύει σε «αυτόνομη θέρμανση» ακόμη και ένα… αερόθερμο και είναι βέβαιον ότι θα οδηγήσει σε αναταραχή χιλιάδες γενικές συνελεύσεις πολυκατοικιών, σχετικά με σειρά προβλέψεών της.
Με το φαινόμενο «Σώρρας» και την εξέλιξή του, δεν θα ασχοληθούμε. Μας ξεπερνά.
Είναι -αν μη τι άλλο- απορίας άξια, ωστόσο, η στάση μίας κυβέρνησης, η οποία δηλώνει ότι φέρει Αριστερό πρόσημο -και άρα λογικά στέκει στο πλευρό των πλέον αδυνάμων αυτής της κοινωνίας- έναντι των μελών της που δηλώνουν ικανοποιημένοι με την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της Υγείας, καθώς ακόμα και αν δεχτούμε ότι τα δεδομένα βελτιώθηκαν, ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.
Αντίστοιχα, πόσο «στο πόδι» γράφονται οι νόμοι αυτής της χώρας, όταν υπάρχουν ακόμη κενά και ασάφειες και για καίριας σημασίας ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, μολονότι τούτο τέθηκε σε εφαρμογή ήδη από την 1.1.2017;
Δεν τους απασχολεί η αγωνία που βιώνουν δεκάδες χιλιάδες κάτοχοι δελτίου παροχής υπηρεσιών σχετικά με το καθεστώς ασφάλισής τους και το ύψος των εισφορών που θα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν; Δεν τους ανησυχεί το ενδεχόμενο να κορυφωθεί το φαινόμενο της «μαύρης» εργασίας και να μειωθούν έτσι περαιτέρω τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων;
Σε άλλες χώρες, του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, δεν συμβαίνουν αυτά, ή τουλάχιστον δεν συμβαίνουν όλα αυτά ταυτοχρόνως. Στη δική μας πατρίδα, ωστόσο, η οποία ουδέποτε φημιζόταν για τον υψηλό βαθμό αποτελεσματικότητάς της, τα πράγματα δείχνουν να έχουν πλέον ξεφύγει.
Σε ουδεμία άλλη χώρα της υφηλίου θα διακωμωδείτο κατά τέτοιο τρόπο η λειτουργία των θεσμών, ή θα γίνονταν ανεκτές -δίχως την ύπαρξη έρευνας ή ακόμη και την υποβολή παραιτήσεων- συμπεριφορές και πρακτικές αυτού του είδους.
Μεμονωμένα, τα παραπάνω φαινόμενα παρεκτροπής από τον δρόμο της κοινής λογικής θα μπορούσαν ίσως να θεραπευτούν. Όταν σημειώνονται, όμως, όλα αυτά ταυτοχρόνως και όταν η απάθεια ως προς την εκδήλωσή τους συνεχίζεται, εντάσσοντάς τα στην «ελληνική καθημερινότητα», τότε το πρόβλημα σαφώς έχει συστημικές διαστάσεις.
Το αρχέγονο «ωχ, βρε αδερφέ» έχει εμπεδωθεί κατά τρόπο τόσο βαθύ στην ελληνική κοινωνία και σε όσους την εκπροσωπούν πολιτικά, ώστε να συνιστά πλέον την ειδοποιό διαφορά μεταξύ της χώρας μας και του λεγόμενου προηγμένου κόσμου.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.