Η μιζέρια και το πάρτι της μαϊμούς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ελληνική «πρωτιά» στην κατάταξη των ευρωπαϊκών κρατών που απώλεσαν τις περισσότερες θέσεις εργασίας εξαιτίας της κυκλοφορίας προϊόντων παραποίησης/απομίμησης, -των λεγομένων προϊόντων «μαϊμού»- η οποία είδε χθες το φως της δημοσιότητας, συνιστά ένα σαφές και ξεκάθαρο μέτρο για την αποτίμηση του επιπέδου των υπηρεσιών που προσφέρει η πολιτεία προς την εθνική οικονομία.

Σε μια χώρα η οποία έχει χάσει πάνω από το 25% του ΑΕΠ της στη διάρκεια της κρίσης και η ανεργία παραμένει στο δυσθεώρητο επίπεδο του 23,4% (στοιχεία μηνός Αυγούστου, οπότε παραδοσιακά καταγράφεται αυξημένη εποχική εργασία), η παραοικονομία όχι μόνο βρίσκει γόνιμο έδαφος ώστε να αναπτυχθεί αλλά καταγράφεται με τον πλέον επίσημο τρόπο ως μία εκ των σημαντικότερων αιτιών για την απώλεια θέσεων εργασίας στη χώρα.

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο παραβίασης των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις από την κυκλοφορία προϊόντων παραποίησης/απομίμησης και πειρατείας στην Ευρώπη και την Ελλάδα συνιστούν πραγματικό κόλαφο για όσους είναι επιφορτισμένοι με την άσκηση του ελέγχου και της εποπτείας της αγοράς λιανικών πωλήσεων στη χώρα μας.

Μολονότι το πρόβλημα της διάθεσης προϊόντων «μαϊμού» είναι πανευρωπαϊκό, όπως καταδεικνύει η παραπάνω έρευνα, η χώρα μας κατέχει τα θλιβερά πρωτεία στη σχετική απώλεια θέσεων εργασίας και την  τέταρτη θέση όσον αφορά τις χαμένες πωλήσεις, οι οποίες υπολογίζονται -για σειρά τομέων (είδη ένδυσης, υπόδησης και συναφή συμπληρώματα, αθλητικά είδη, παιχνίδια, κοσμήματα και ρολόγια, τσάντες χειρός, ηχογραφημένη μουσική αλκοολούχα ποτά και κρασιά, φαρμακευτικά σκευάσματα)- στα 2,1 δισ. ευρώ ετησίως.

Πρόκειται για ποσό που αντιστοιχεί στο 15% του συνόλου των πωλήσεων στους εξεταζόμενους τομείς και μεταφράζεται στην απώλεια τουλάχιστον 24.600 θέσεων εργασίας, ενώ αντίστοιχα φαινόμενα, ως γνωστόν, παρατηρούνται και σε άλλους κλάδους, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των καπνικών προϊόντων.

Η «μαύρη αγορά» των προϊόντων «μαϊμού», όμως, δεν αφορά μόνο σε χαμένες θέσεις εργασίας και χαμένες πωλήσεις στο επίπεδο του καταστήματος, ή στα προβλήματα που μετακυλίονται στη μεταποιητική και προμηθευτική αλυσίδα, ή ακόμη και στα χαμένα έσοδα του δημοσίου, εξαιτίας της συνεπακόλουθης φοροδιαφυγής.

Κυριότερα, αφορά στην ύπαρξη οικονομικής και κοινωνικής αδικίας.

Αφορά στους χιλιάδες καταστηματάρχες που αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, ή βρίσκονται ένα βήμα πριν από το λουκέτο, αδυνατώντας να ανταγωνιστούν όσους πωλούν προϊόντα «μαϊμού», σε τιμές πολύ χαμηλότερες των γνήσιων προϊόντων, δίχως φορολογικό ή ασφαλιστικό κόστος, αλλά και δίχως όλα τα υπόλοιπα κόστη που συνοδεύουν τα νομίμως λειτουργούντα καταστήματα.

Επιπροσθέτως, αφορά στους σαφείς κινδύνους που ελλοχεύουν για τη δημόσια υγεία, π.χ. στους κλάδους καλλυντικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων ή στα αλκοολούχα και τα καπνικά, οι οποίοι, όπως επισημαίνεται στη σχετική έρευνα, πλήττονται ιδιαίτερα στη χώρα μας από τα φαινόμενα αυτά.

Η ευθύνη, δε, για την ύπαρξη αυτής της οικονομικής και κοινωνικής αδικίας πέφτει αποκλειστικά στους ώμους της πολιτείας.

Της ίδιας πολιτείας η οποία ζητά την καταβολή εξοντωτικών ασφαλιστικών εισφορών και φορολογίας από τους -συνεπείς- εμπόρους και την ίδια ώρα εμφανίζεται αδύναμη να δαμάσει το φαινόμενο της παραοικονομίας στη χώρα.

Της πολιτείας που απειλεί με κατασχέσεις τους νομοταγείς και αφήνει ανεξέλεγκτους τους παράνομους.

Ως αποτέλεσμα, το πάρτι της παραοικονομίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η μιζέρια κυριαρχεί μεταξύ των συνεπών και νόμιμων.

Εάν η κατάσταση αυτή δεν συνιστά ομολογία ήττας και αποτυχίας, τότε τι συνιστά;