Άφησέ με να... δουλέψω

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Βορειοανατολική Αττική, όπως και η λοιπή περιφέρεια του νομού, όπου ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αθήνας μπορούν ακόμη να διατηρούν εξοχικές κατοικίες, το τελευταίο -εορταστικό- τριήμερο γνώρισε «δόξες».

Παρά τις μάλλον μίζερες καιρικές συνθήκες, η ανάγκη του κόσμου να ξεφύγει από την αντιστοίχως μίζερη -για πολλούς- καθημερινότητα της πρωτεύουσας «γέμισε» τις περιφερειακές κοινότητες, από τον Μαραθώνα έως τη Μάνδρα και από το Καπανδρίτι μέχρι την Ανάβυσσο, με οικογένειες και λοιπούς εκδρομείς.

Στις περισσότερες από τις «μεγάλες» ταβέρνες δεν έπεφτε καρφίτσα, πολλοί προμηθεύονταν τα αναγκαία από τις τοπικές αγορές και άλλοι έβρισκαν ευκαιρία να κάνουν εκείνη την «ξεχασμένη» επισκευαστική εργασία στο εξοχικό, υπό το φως της τριήμερης αργίας.

Για τα -οικογενειακά στην πλειονότητά τους- καταστήματα αυτών των διαφόρων περιοχών, με μόνη εξαίρεση ανήμερα την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ήταν μία χρυσή ευκαιρία να «ρεφάρουν» από την εμπορική απραξία.

Η ελπίδα, ωστόσο, έσβησε γρήγορα χθες Κυριακή, τουλάχιστον για ένα από αυτά.

«Αστυνομία. Είστε ο ιδιοκτήτης; Άδεια λειτουργίας και ταυτότητα», είπαν προς τον -παρ' όλα αυτά στωικό- μαγαζάτορα, οι δύο αστυνομικοί με πολιτική αμφίεση, που πήγαν να τον ελέγξουν.

Τα υπόλοιπα κύλησαν με αντίστοιχη τυπικότητα.

Οι δυο-τρεις πελάτες που ήσαν παρόντες αποχώρησαν, το μαγαζί έκλεισε και ο ιδιοκτήτης επίσης αποχώρησε, συνοδευόμενος από τους δύο αστυνομικούς, με προορισμό το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής, όπου θα ασκείτο η μήνυση εναντίον του.

Πριν γίνουν όλα αυτά, το μόνο που ακούστηκε ήταν «αφήστε με να δουλέψω, βρε παιδιά!», αλλά μάλλον μάταια.

Στην Ελλάδα, τη χώρα που κρατά τα σκήπτρα της ανεργίας και βιώνει τη μεγαλύτερη ύφεση από τα χρόνια του Μεσοπολέμου έως σήμερα, παγκοσμίως, τα εμπορικά καταστήματα απαγορεύεται να δουλεύουν τις Κυριακές.

Για την ακρίβεια, εκτός και εάν είναι «υγειονομικού ενδιαφέροντος» ή βρίσκονται σε συγκεκριμένες τουριστικές περιοχές, απαγορεύεται να δουλεύουν οποιαδήποτε άλλη ώρα από αυτήν που καθορίζουν οι περιφέρειες και οι κατά τόπους συντεχνίες και πάντως όχι περισσότερες από 6 Κυριακές τον χρόνο σε συγκεκριμένες ημερομηνίες (17 Ιανουαρίου, 24 Απριλίου, 8 Μαΐου, 17 Ιουλίου, 6 Νοεμβρίου, 11 Δεκεμβρίου και 18 Δεκεμβρίου, εφέτος).

Για το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων έχει χυθεί πολύ μελάνι.

Ένα μέτρο, το οποίο εισήχθη ως προαιρετικό, συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις, τόσο από τις εμπορικές συντεχνίες, όσο και από συνδικαλιστικούς φορείς και στη συνέχεια ανεκλήθη για να δώσει τη θέση του σε αυτές τις περίφημες 6 Κυριακές του έτους.

Το τελικό αποτέλεσμα; Τζίρος που θα μπορούσε να γίνεται, ουδέποτε υλοποιήθηκε, μεροκάματα, υπερωρίες, φόροι και ασφαλιστικές εισφορές που θα μπορούσαν να είχαν δοθεί, ουδέποτε δόθηκαν και πολίτες που θα μπορούσαν να είχαν καλύψει τις όποιες καταναλωτικές ανάγκες τους τις Κυριακές -επειδή έχουν το «προνόμιο» να εργάζονται τη λοιπή εβδομάδα-, αναγκάστηκαν να «βολευτούν» αλλιώς.

Για το συγκεκριμένο κατάστημα, της ιστορίας μας, η συνέχεια θα δοθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Εκεί, ο ιδιοκτήτης του θα κληθεί να απολογηθεί επειδή μόνος -άνευ υπαλλήλων- άνοιξε για λίγες ώρες το κατάστημα εργαλείων και γεωργικών προμηθειών που διατηρεί στο ισόγειο της οικίας του, μήπως και κατορθώσει να μαζέψει κάποια έσοδα, ώστε να ανταποκριθεί στο βάρος των φόρων και των λοιπών υποχρεώσεών του.

Είναι σαφές ότι πρόκειται περί βαρύτατου εγκλήματος.

Νόμισε αυτός ο άνθρωπος ότι στη χώρα μας μπορείς να αντιταχθείς στις συντεχνίες και στα συνδικάτα.

Προφανώς έκανε λάθος...