Ιδού η Ρόδος, ιδού και ο… ανασχηματισμός!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για να κάνεις κάτι κατά τρόπο επιτυχημένο και αποτελεσματικό, πρέπει πρώτα από όλα να το θέλεις.

Από ό,τι φαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ -ή τουλάχιστον σε ένα σημαντικό κομμάτι του-, τις ιδιωτικοποιήσεις και ιδίως αυτές που αφορούν στον τομέα της ενέργειας, τις θεωρούν ως… ανάθεμα, παρά τις δεσμεύσεις που έχει ήδη αναλάβει η χώρα για την προώθησή τους, μέσω του μνημονίου.

Τουλάχιστον αυτό συνάγεται από το συγκροτημένο μέτωπο κοινοβουλευτικών και κομματικών στελεχών που εμφανίζονται να στηρίζουν τον νυν υπουργό Περιβάλλοντος - Ενέργειας Π. Σκουρλέτη, πιστώνοντάς του ως επιτυχία τη μη ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και επικροτώντας την αντίθεσή του στην πώληση του 17% της ΔΕΗ.

«… η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική κ.ο.κ. Είναι -και πρέπει να είναι και στη συνέχεια– η κεντρικότερη μάχη για τον ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου», σημειώνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο «γραμμής» της ιστοσελίδας commonality.gr, προσκείμενης στην ομάδα των «53».

Έτσι, δεδομένου ότι ο προαναγγελθείς ανασχηματισμός είναι πρωθυπουργικό προνόμιο, από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και μόνον θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό, αν όχι καταλυτικά, κατά πόσον θα υπάρξει ταχεία και αποτελεσματική προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και του λοιπού μεταρρυθμιστικού έργου.

Πρόκειται για ένα στίγμα, ας μην έχουμε αμφιβολία, το οποίο συνδέεται άμεσα τόσο με τη διαδικασία ανάκτησης της εμπιστοσύνης των θεσμών προς τη χώρα, όσο και της δυνατότητας να έλκει επενδύσεις και δη από το εξωτερικό.

Με άλλα λόγια, όταν και όποτε γίνει αυτός ο περίφημος ανασχηματισμός, από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και μόνον θα καταδειχθεί η πρόθεσή της ως προς την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί έναντι εταίρων και δανειστών, τόσο από πλευράς πληρότητας όσο και ταχύτητας, αλλά και εάν η χώρα μπορεί να πείσει ως προς την ελκυστικότητά της ως επενδυτικού προορισμού.

Αυτό είναι το στοίχημα ή ακριβέστερα το δίλημμα Τσίπρα. Υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων -που φέρουν την υπογραφή του-, ή ικανοποίηση των πλειοψηφικών τάσεων στον ΣΥΡΙΖΑ, που αντιτίθενται στις ιδιωτικοποιήσεις;

Πρόκειται για ένα δίλημμα, η απάντηση στο οποίο αφορά όχι μόνον στη διαδικασία ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας αλλά και στη δυνατότητά της να ανακάμψει, δεδομένης της σημασίας που έχει το ενεργειακό κόστος στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Εντέλει, αφορά ακόμη και στην προθυμία (ή την απουσία της) για τον τερματισμό των πελατειακών σχέσεων που μπορεί να έχει η εκάστοτε «εξουσία», διαμέσου των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.  

Υπό το πρίσμα αυτό, ο επικείμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης θα καταδείξει κατά πόσον ο πρωθυπουργός επιθυμεί ένα «ποιοτικό άλμα» προς τα εμπρός και μια ουσιαστικότερη στροφή της χώρας προς την κατεύθυνση της μεταρρύθμισής της προς ένα νέο οικονομικό μοντέλο.

Μόλις χθες, με τη «βούλα» των θεσμών, ολοκληρώθηκε και τυπικά η πρώτη αξιολόγηση και άνοιξε ο δρόμος για την εκταμίευση ενός μέρους της «υποδόσης», ενώ ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται «σύννεφα» στην πορεία της δεύτερης αξιολόγησης.

Ας μη δούμε για ακόμη μία φορά το γνωστό πλέον έργο της μακράς καθυστέρησης και των διαπραγματεύσεων.

Μόνο ζημία μπορεί να μας φέρει.