Το άδικο να λέγεται!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η κυβέρνηση επιθυμεί, όντως, μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα από τους έμμεσους φόρους, δεν έχει παρά να πατάξει τη φοροδιαφυγή.

Αντ’ αυτού, η αύξηση της έμμεσης φορολογίας που προβλέπει το προσχέδιο προϋπολογισμού το οποίο κατατέθηκε χθες στη Βουλή, κατά 1,464 δισ. ευρώ, στα 26,268 δισ. ευρώ, όχι μόνον αυξάνει το κίνητρο -και άρα τη ροπή- για πράξεις φοροδιαφυγής, αλλά φαλκιδεύει και την όποια αναπτυξιακή προοπτική διαθέτει αυτός ο τόπος.

Κυριότερα, όμως, είναι άδικη διότι ρίχνει τα βάρη σε όλα τα εισοδηματικά στρώματα ανεξαιρέτως, κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο, με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις να γίνονται αισθητές μόνο στα ασθενέστερα εξ αυτών.

Εάν υπάρχει ένα είδος φορολογίας το οποίο είναι -εξ ορισμού- άδικο, αυτό είναι η έμμεση φορολογία.

Όπως μας θύμισε χθες ο φίλτατος Κων. Κόλλιας, πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, επικαλούμενος τον Αριστοτέλη,  «δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων».

Όπως επισημαίνει ο ίδιος, «οι αυξήσεις των υφιστάμενων και η επιβολή νέων έμμεσων φόρων, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διατήρηση των υφεσιακών τάσεων της οικονομίας και στην πλέον άδικη επιβάρυνση των μη εχόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την επόμενη χρονιά προβλέπεται πως οι έμμεσοι φόροι θα καταλάβουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας της φορολογίας, φτάνοντας το 56,34% του συνόλου των φορολογικών εσόδων».

Αν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, από πού θα προέλθει το αναπτυξιακό άλμα του 2,7%, που προβλέπει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2017;

Τη στιγμή κατά την οποία αυξάνεται σχεδόν το σύνολο των έμμεσων φόρων, συμπεριλαμβανομένου του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ και του ΕΦΚ στα καύσιμα, καθώς και σειράς άλλων φόρων και τελών (τσιγάρα, καφές, σταθερή τηλεφωνία, συνδρομητική τηλεόραση), που επιδρούν στην οικονομική δραστηριότητα κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο, πώς είναι δυνατόν να προβλέπεται -στον ίδιο προϋπολογισμό- και αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης;

Θα αναβαθμίσουν και θα εκσυγχρονίσουν όλες οι επιχειρήσεις τον εξοπλισμό τους; Διότι εάν η πρόβλεψη επαφίεται στην αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, τότε είναι, αν μη τι άλλο, αισιόδοξη.

Στην οικονομία, όπως και στη ζωή, σε ό,τι αφορά στην παράμετρο του κινήτρου, τα πράγματα είναι απλά.

Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας, δηλαδή αυτής που συνδέεται με την κατανάλωση, συνιστά κίνητρο για την τέλεση αδικημάτων φοροδιαφυγής. Όσο υψηλότεροι οι συντελεστές, φερειπείν του  ΦΠΑ, τόσο μεγαλύτερο το κίνητρο απόκρυψης εσόδων.

Απλό δεν είναι;

Αντίστοιχα, όσο φθηνότερα είναι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες, τόσο υψηλότερη θα είναι η κατανάλωσή τους από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, εξαρτωμένης βεβαίως της ελαστικότητας της ζήτησης του κάθε προϊόντος ή υπηρεσίας.

Απλό δεν είναι και αυτό;

Ε, λοιπόν, αυτά τα απλά και στοιχειώδη, οι φίλτατοι του οικονομικού επιτελείου -προφανώς- δεν τα υιοθετούν, αυξάνοντας τους συντελεστές έμμεσης φορολογίας, αντί να τους μειώνουν και συνάμα να ρίχνουν όλες τους τις δυνάμεις στην πάταξη της φοροδιαφυγής και άρα την επέκταση της φορολογικής βάσης.

Έτσι, όμως, τον μόνο που αδικούν είναι τον φτωχό, τον μεροκαματιάρη, αυτόν που αγωνίζεται να ανταποκριθεί στις κάθε λογής υποχρεώσεις του με πενιχρά ή και μηδενικά έσοδα και βλέπει –από τη μια μέρα στην άλλη- τις τιμές να αυξάνουν, εξαιτίας της έμμεσης φορολογίας.

Ε, λοιπόν, φίλτατοι, όλο αυτό δεν αρκεί.

Δεν αρκεί από όποια πλευρά κι αν το «πιάσει» κανείς…