Η υπέροχη γεύση του «σανού»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ύπαρξη προσώπων που διατείνονται ότι είναι σε θέση να αποπληρώσουν το σύνολο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα, θέτοντας έτσι τέλος στα δεινά της χώρας και των κατοίκων της, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει.

Είναι γνωστό, εξάλλου, τόσο ότι "λεφτά υπάρχουν", όσο και ότι το μνημόνιο θα διαγραφεί με "ένα άρθρο και έναν νόμο".

Το γεγονός, όμως, ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν τους ισχυρισμούς αυτούς, όσο ακραίοι ή ανυπόστατοι κι αν εμφανίζονται, είναι σαφώς ενδεικτικό της κατάντιας στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος.

Είναι στοιχείο ενδεικτικό της απόγνωσης στην οποία βρίσκεται μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας και της ανάγκης που τη διακατέχει για "λύτρωση" ή για "εύκολη λύση" από τα σημερινά δεινά της.

Εάν δεν ήταν τόσο έντονη αυτή η ανάγκη, εξάλλου, είναι ιδιαίτερα αμφίβολο εάν θα έβρισκαν εύφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν ισχυρισμοί όπως οι παραπάνω, από όπου κι αν διατυπώνονταν, αν και ο "σανός" αποδεικνύεται συχνά τροφή εύπεπτη, ανεξαρτήτως εποχής.

Φερειπείν, το αντιμνημονιακό αφήγημα, όπως το περιέγραψαν κατά καιρούς τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, άνθισε σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και του εκλογικού της σώματος, ανεξαρτήτως της κυβίστησης που αμφότερα τα κόμματα αυτά έκαναν στη συνέχεια, ενώ υπήρξε μνημειώδης η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, στον απόηχο του "λεφτά υπάρχουν" και συνάμα της εισαγωγής της χώρας σε καθεστώς μνημονίου.

Εάν, όμως, η προπαγάνδα και ο "σανός" βρίσκουν εύφορο έδαφος και η κοινή λογική χέρσο, τι ελπίδα έχει αυτός ο τόπος να υπερβεί την περαιτέρω θεσμική, οικονομική και κοινωνική κατάρρευσή του;

Εάν οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν συνειδητοποιήσουν ότι η "σκληρή αλήθεια" είναι σαφώς προτιμότερη από τα "εύκολα ψέματα", πώς είναι δυνατόν να μεταλλαχθεί το οικονομικό μοντέλο που ευθύνεται για τη σημερινή μας κατάντια και να λάβει μία νέα, βιώσιμη και αναπτυξιακή μορφή, ώστε όντως να εξέλθει η χώρα από τα σημερινά δεινά της;

Η αλήθεια συχνά δεν είναι εύπεπτη. Είναι όμως αναγκαία. Αποτελεί, δε, ευθύνη τόσο του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, όσο -βεβαίως- και του εκλογικού της σώματος, η επιλογή της.

Όσο αυτός ο τόπος εξακολουθεί να αντιστέκεται στη διαδικασία βαθιάς μεταρρύθμισης του οικονομικού μοντέλου που τον οδήγησε στη σημερινή του κατάντια, όσο συνεχίζει να ενισχύει φωνές του πολιτικού φάσματος που υπόσχονται την "εύκολη λύση", τόσο θα παρατείνει ή και θα βαθαίνει την κρίση στην οποία βρίσκεται.

Απουσία όρων υγιούς ανταγωνισμού, συντεχνιακά συμφέροντα, πελατειακές σχέσεις, αδιαφάνεια, αναποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και βεβαίως φοροδιαφυγή, εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ελληνική οικονομική πραγματικότητα και βεβαίως συνδυαζόμενα με τους κεφαλαιακούς περιορισμούς και την απουσία πιστωτικής επέκτασης, θέτουν το μέλλον αυτού του τόπου υπό ομηρία.

Πρόκειται, δε, για "δεσμά" τα οποία μπορούν να σπάσουν μόνον οικειοθελώς.

Μόνον, δηλαδή, με τη συνειδητοποίηση και ιδιοποίηση των στοιχειωδών εκείνων κανόνων που καθιστούν μία οικονομία ανταγωνιστική και ελκυστική σε επενδύσεις.

Εάν η χώρα μας δεν συνειδητοποιήσει την ανάγκη έμφασης στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και μείωσης του επιπέδου φορολόγησης πολιτών και επιχειρήσεων -και άρα περαιτέρω δημοσιονομικής προσαρμογής-, άσπρη μέρα δεν θα δούμε σε αυτόν τον τόπο.

Το χρήμα του κάθε συνεπούς φορολογουμένου θα πετιέται σε ένα βαρέλι δίχως πάτο και η πίτα ολοένα και θα μικραίνει...

Όλα τα άλλα, είναι απλά "σανός".