Ευρώπη σε κατάσταση πολιορκίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πριν λίγες ημέρες, υπό το φως των συνεχιζόμενων τρομοκρατικών χτυπημάτων που υφίσταται στα εδάφη της, η Γαλλία αποφάσισε να παρατείνει, για τρίτη κατά σειρά φορά -πλέον έως τον Ιανουάριο του 2017-, το καθεστώς «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» στο οποίο τέθηκε πέρυσι τον Νοέμβριο μετά τα γεγονότα του Μπατακλάν, στο Παρίσι.

Πρόκειται, δε, για μια απόφαση η οποία ελήφθη από τη γαλλική Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία 489 υπέρ, 26 κατά και 4άρων αποχών, απεικονίζοντας τη συναίνεση όλων των κοινοβουλευτικών πτερύγων στην ανάγκη αντιμετώπισης του κινδύνου της ισλαμικής, εν προκειμένω, τρομοκρατίας.

Η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» αφορά μέτρα τα οποία δίνουν «υπερεξουσίες» στις δυνάμεις ασφαλείας (αστυνομία και χωροφυλακή), παρέχοντας δυνατότητες ερευνών πολιτών, κατ' οίκον ή στους δρόμους, προσωπικών δεδομένων μέσω τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής, ελέγχου συναθροίσεων κ.α.

Αντίστοιχη συζήτηση έχει ήδη ανοίξει από πολλού χρόνου στο Βέλγιο, το οποίο επίσης έχει δεχθεί τη βαριά «ανάσα» της τρομοκρατίας, καθώς και στη Γερμανία, μετά τις πρόσφατες επιθέσεις στο Βίρτσμπουργκ, το Μόναχο και το Άνσμπαχ, τις πρώτες με ισλαμικό «άρωμα» σε γερμανικά εδάφη.

Όπως μετέδωσε η Deutsche Welle, ως συνέπεια των επιθέσεων αυτών, ο υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ ανακοίνωσε ότι θα ενισχυθεί αισθητά η παρουσία των δυνάμεων ασφαλείας σε δημόσιους χώρους, όπως αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς και κεντρικούς εμπορικούς δρόμους πόλεων.

Αντίστοιχα, ο Βαυαρός πρωθυπουργός Χορστ Ζέεχοφερ επίσης ανακοίνωσε σημαντική αύξηση του αριθμού των αστυνομικών στη Βαυαρία, δηλώνοντας στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: «Πρέπει να γνωρίζουμε ποιος βρίσκεται στη Γερμανία».

Τα πρωτόγνωρα -τουλάχιστον για τις τελευταίες δεκαετίες- μέτρα, στα οποία προχωρούν ταυτόχρονα ορισμένα εκ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών κρατών, σημειώνονται, πρώτον, δεδομένης της διάχυτης ανησυχίας που διακατέχει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού τους εξαιτίας της τρομοκρατίας, αλλά και δεύτερον, υπό το φως της αυξανόμενης απήχησης που αποκτούν ακραίες εθνικιστικές και ξενοφοβικές φωνές, όπως αυτή της κας Λεπέν στη  Γαλλία.

Μιας απήχησης η οποία, κατά πάσα βεβαιότητα, θα αποτυπωθεί στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά και στη νέα προεδρική αναμέτρηση στην Αυστρία, ενδεχομένως ανατρέποντας την οριακή πλειοψηφία βάσει της οποίας έχασε τον προεδρικό θώκο ο υποψήφιος της ακροδεξιάς Νόρμπερτ Χόφερ από τον Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν.

Αποτελούν, όμως, η καταστολή, η επέκταση των αστυνομικών μέτρων και ο περιορισμός των ατομικών ελευθεριών, μια ουσιαστική και μακροπρόθεσμα βιώσιμη απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη;

Η πρώτη αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι του είδους αυτού, δεδομένου του βαρύτατου τιμήματος σε ανθρώπινες ζωές και πόνο, που έχει ήδη καταβληθεί και της πρόδηλης ανάγκης για την αποτροπή της επανάληψης αντίστοιχων καταστάσεων στο μέλλον!

Σαφώς, όμως, δεν αρκεί για την αντιμετώπιση των αιτίων του προβλήματος.

Ενός προβλήματος εκ των ένδον.

Εάν οι ακραίες ισλαμικές φωνές βρήκαν έδαφος για να ριζώσουν σε έναν αριθμό υπηκόων των κρατών αυτών, όπως καταδείχθηκε σχεδόν στο σύνολο των επιθέσεων, τούτο συνέβη εξαιτίας αιτίων που σχετίζονται και με την οικονομική και ταξική διαστρωμάτωση που υφίσταται σήμερα στην Ευρώπη.

Η οικονομική κρίση συνέτεινε στη μεγέθυνση των ανισοτήτων, η αστική τάξη βρέθηκε υπό απειλή σε σειρά χωρών και τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα βυθίστηκαν ακόμη χαμηλότερα.

Όταν, δε, η ευμάρεια εκλείπει, ενισχύονται τα άκρα.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η αμερικανική σοφία, διαμέσου του Σχεδίου Μάρσαλ, κατόρθωσε να αναχαιτίσει αντίστοιχες τάσεις.

Παρά την κρίση που υφίσταται τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη έχει αντισταθεί, κυρίως με γερμανική προτροπή, στη λήψη παρεμφερών αναπτυξιακών κινήσεων.

Μήπως έχει φθάσει η ώρα να το ξανασκεφτεί;