Ούτε απλή, ούτε άδολη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ασφαλή συνταγή ακυβερνησίας συνιστά ενδεχόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου στη βάση του συστήματος της «απλής αναλογικής».

Όταν το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση συνθηκών πολιτικής σταθερότητας και ισχυρής κυβερνητικής πλειοψηφίας, τυχόν υιοθέτηση του συστήματος της απλής αναλογικής είναι μαθηματικά βέβαιον ότι θα οδηγήσει είτε σε πολυκομματικές -και άρα εύθραυστες- κυβερνήσεις, είτε σε παντελή αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης.

Ο χρόνος, δε, κατά τον οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα επιλέγει να προωθήσει την τροποποίηση του εκλογικού νόμου, χαρακτηρίζεται από τη σημαντική κάμψη των δημοσκοπικών ποσοστών της και άρα είναι, εκ των πραγμάτων, ύποπτος.

Τη στιγμή κατά την οποία ο υφιστάμενος -και αμαρτωλός εξαιτίας του μπόνους των 50 εδρών- εκλογικός νόμος οδήγησε ακόμη και τον νικητή των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων ΣΥΡΙΖΑ στη σύναψη συμφωνίας με το πολιτικά εκ διαμέτρου αντίθετο κόμμα των Ανεξάρτγτων Ελλήνων, για την εξασφάλιση μίας ισχνής πλειοψηφίας τριών βουλευτών, η απλή αναλογική, απλά, θα οδηγούσε τον τόπο σε νέες περιπέτειες.

Ακόμη κι αν δεν ευσταθούν όσα έφερε χθες στο φως της δημοσιότητας ο σύντροφος Κουτσούμπας του ΚΚΕ -τα οποία έσπευσε να διαψεύσει το Μέγαρο Μαξίμου-, η απλή αναλογική που προτείνει η κυβέρνηση διατηρεί το πλαφόν του 3%, χάνοντας ως αποτέλεσμα ένα τμήμα της «απλότητάς» της και προφανώς της δυνατότητάς της να απεικονίσει πλήρως -με τη μορφή κοινοβουλευτικών εδρών- τη βούληση του εκλογικού σώματος.

Αποτελεί, δε, τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι πριν από ακριβώς τρία χρόνια και από τα ωραία Χανιά, στις 28.06.2013, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Τσίπρας είχε προαναγγείλει τροποποίηση του εκλογικού νόμου, με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, αλλά δίχως… εκλογικό όριο. 

Όπως είχε εξαγγείλει, στις προθέσεις του ήταν «η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση. Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με την κατάργηση των μονοεδρικών-δυεδρικών, αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.

Κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας. Κατάργηση των εκλογικών ορίων».

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι ο υφιστάμενος εκλογικός νόμος χρήζει αναμορφώσεως και ότι το μπόνους των 50 εδρών είναι υπερβολικό και πως θα όφειλε να συρρικνωθεί είτε στα προηγούμενα επίπεδά του, των 40 εδρών, είτε ακόμη χαμηλότερα, αλλά και ότι οι «μεγάλες» περιφέρειες πρέπει να «σπάσουν».

Όμως, αυτή η διαδικασία οφείλει να γίνει συναινετικά και σε χρόνο που δεν θα θεωρηθεί ότι υποκρύπτει εκλογικές σκοπιμότητες.

Το γεγονός, δε, ότι σε περίπτωση που ο νέος εκλογικός νόμος δεν εξασφαλίσει την αυξημένη πλειοψηφία των 200 εδρών θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές, ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε κάθε λογής σενάρια σχετικά με την εκ νέου αλλαγή του από την επόμενη κυβέρνηση, γεγονός που από μόνο του είναι προάγγελος πιθανών νέων περιπετειών…

Εάν υπάρχει ένα ζητούμενο σήμερα για τον τόπο μας, αυτό, δίχως άλλο, είναι η ταχύτατη επιστροφή του σε κάποιας μορφής «κανονικότητα» και γι’ αυτόν τον στόχο δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η σταθερότητα και η ύπαρξη ισχυρών και αποφασιστικών κυβερνήσεων.

Η απλή αναλογική όχι μόνο δεν διευκολύνει την επίτευξη αυτού του στόχου, αλλά συνιστά ανάχωμα για την εξασφάλισή του.

Εάν, τώρα, η αλλαγή του εκλογικού νόμου, με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, είναι η μόνη συνεισφορά που μπορεί να κάνει -πλέον- η Αριστερά προς τη χώρα, όπως δηλώνει ο σύντροφος Κουτσούμπας ότι του εξομολογήθηκε ο πρωθυπουργός, τουλάχιστον ας φροντίσει να μην οδηγήσει, έτσι, τον τόπο σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες…