Πού βρήκατε τα 15 δισ. ευρώ, κ. Σταθάκη;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εκτός και εάν ξαφνικά πλουτίσαμε σε αυτή τη χώρα και δεν το έχουμε αντιληφθεί, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει υπουργός της κυβέρνησης -και μάλιστα με χαρτοφυλάκιο την Οικονομία- ότι το σύνολο των εισπράξιμων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο ανέρχεται μόνον σε 15 δισ. ευρώ, έναντι «περίπου 80» που είναι το σύνολό τους;

Εάν είναι όντως έτσι τα πράγματα, τότε γιατί δεν «ξεκαθαρίζουν» τα βιβλία τους τόσο το υπουργείο Οικονομικών, όσο και η ΓΓΔΕ, ώστε να ξέρουμε όλοι τι μας γίνεται σε αυτόν τον τόπο;

Η δημόσια ομολογία του φίλτατου κ. Γ. Σταθάκη χθες από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής, ότι από τα «περίπου 80 δισ. ευρώ» που είναι το σύνολο των οφειλών φορολογουμένων προς το Δημόσιο, «μόνον τα 15 δισ. ευρώ είναι οι πραγματικές ληξιπρόθεσμες οφειλές», ενώ τα υπόλοιπα 65 δισ. ευρώ είναι οφειλές εταιρειών που έχουν κλείσει ή προσώπων που έχουν αποβιώσει ήδη από τη δεκαετία του 1980, δημιουργεί ένα μάλλον προφανές ζήτημα.

Ένα ζήτημα το οποίο δεν αφορά μόνο στην -εν τη ρύμη του λόγου- στρογγυλοποίηση των παραπάνω ποσών από τον κ. Σταθάκη, όσο κυριότερα στην πραγματική απεικόνιση των δημόσιων οικονομικών και εν προκειμένω των ληξιπρόθεσμων οφειλών πολιτών και επιχειρήσεων προς το κράτος.

Σύμφωνα με την «Απολογιστική Έκθεση Γ.Γ.Δ.Ε. για το 2015», το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο την 01/01/2016 διαμορφωνόταν σε 86,298 δισ. ευρώ ενώ κατά το πρώτο τετράμηνο φέτος στο ποσό αυτό προστέθηκαν ακόμη 4,33 δισ. ευρώ -σύμφωνα με τα μηνιαία στοιχεία της ΓΓΔΕ-, οδηγώντας το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών πλησιέστερα στα 90 δισ. ευρώ παρά στα 80 δισ. ευρώ, που λέγει ο κ. Σταθάκης, ακόμη κι αν προσμετρήσουμε την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών της τάξης του 1,060 δισ. ευρώ από την αρχή του έτους.

Όπως επισημαίνεται στην ίδια απολογιστική έκθεση, «σχετικά με την παλαιότητα του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου της 01/01/2016 παρατηρούνται τα ακόλουθα:

(i) ποσό 34,652 δισ. ευρώ (40,2%) προέρχεται από τη χρονική περίοδο έως 31/12/2010,

(ii) ποσό 38,349 δισ. ευρώ (44,4%) προέρχεται από την χρονική περίοδο 01/01/2011-31/12/2014 και

(iii) ποσό 13,298 δισ. ευρώ (15,4%) αφορά στην τελευταία χρονική περίοδο 01/01/2015-01/01/2016».

Με άλλα λόγια, βάσει όσων μας είπε ο κ. Σταθάκης, ως εισπράξιμο πρέπει να θεωρείται μόνον το άθροισμα των περυσινών και των φετινών ληξιπρόθεσμων οφειλών (17,63 δισ. ευρώ) ή μάλλον ακόμη λιγότερα, αφού τα προσδιορίζει σε «περίπου 15 δισ. ευρώ» και τα υπόλοιπα να τα ξεχάσουμε!

Ακόμη κι αν «επιλέξουμε να ξεχάσουμε» τα 36,65 δισ. ευρώ που αφορούν στην περίοδο «προ κρίσης», με τα υπόλοιπα 38,35 δισ. ευρώ τι πρέπει να κάνουμε;

Αφορά στο σύνολο των ποσών αυτών επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο, ή όσους έχουν αποδημήσει στον άλλον κόσμο και εάν όντως συμβαίνει αυτό, το κράτος απεμπολεί τις όποιες διεκδικήσεις του;

Φίλτατοι, ας σοβαρευτούμε και ας δούμε πιο προσεκτικά αυτή την υπόθεση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Πρόκειται για μια υπόθεση η οποία αφορά στην τσέπη μας -όσων εξ ημών πληρώνουμε ή ρυθμίζουμε τις οφειλές μας- αλλά και την «κοινή τσέπη» που λέγεται κράτος.

Δίχως αμφιβολία, ένα μεγάλο μέρος των συνολικών ληξιπρόθεσμων οφειλών αφορά όντως σε μη εισπράξιμα ποσά, είτε επιχειρήσεων που έχουν πτωχεύσει, είτε φυσικών προσώπων που δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

Όμως, ο προσδιορισμός του αποτελεί μια ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση και απαιτεί υπεύθυνη και άρτια εργασία εκ μέρους των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.

Ένα μεγάλο τμήμα του συνολικού ποσού αφορά σε πρόστιμα του Κ.Β.Σ. (ύψους 30,512 δισ. ευρώ ή 35,4% του συνόλου την 1.1.2016), η «τύχη» των οποίων πρέπει να κριθεί με αντίστοιχη σοβαρότητα ενώ για τα λοιπά που δεν θεωρούνται εισπράξιμα, το κράτος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του και είτε να τα διαγράψει, είτε να τα διεκδικήσει.

Υπάρχει κάποιος που μπορεί να αναλάβει το βάρος της ευθύνης αυτής;

Αντίστοιχα, υπάρχει κάποιος που να συνειδητοποιεί ότι το μόνο που καταφέρνει η παρούσα πολιτική υπερφορολόγησης είναι η δημιουργία νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών;

Αντιλαμβάνεται κανείς σε αυτή την κυβέρνηση πού οδηγούνται οι φορολογούμενοι αλλά και τα οικονομικά του κράτους, ή απλά «βάζουμε φόρους και ό,τι πάρουμε»;