Μοιράστε φύλλο για… όλους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επιθυμία της κυβέρνησης να ολοκληρωθεί σύντομα η διαδικασία της αξιολόγησης, ώστε να αρχίσει εκ νέου η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας και -ενδεχομένως- η συζήτηση για το χρέος, είναι όχι μόνο «θεάρεστη» αλλά και επιθυμητή από κάθε εχέφρονα.

Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μια αξιολόγηση η οποία όφειλε να είχε ολοκληρωθεί ήδη από πέρυσι το φθινόπωρο -σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό- και τυχόν νέα καθυστέρηση στην επίτευξη συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές θα ενέτεινε την ήδη περιρρέουσα αβεβαιότητα για την πορεία του τόπου.

Όπως επίσης είναι κατανοητό ότι, δεδομένης της παρατεταμένης λιτότητας αλλά και του κράματος των δαπανών του προϋπολογισμού, το μεγαλύτερο τμήμα των οποίων αφορά σε μισθούς και συντάξεις, έμφαση θα δοθεί για ακόμη μια φορά στην εξασφάλιση περισσότερων εσόδων μέσω μέτρων φορολογικού χαρακτήρα, παρά στον περιορισμό των δαπανών.

Σε μια χώρα, ωστόσο, στην οποία ποσοστό άνω του 50% των φορολογουμένων έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και η φοροδοτική ικανότητα έχει πλήρως εξαντληθεί, παραμένει αδιανόητο αυτή η νέα έμφαση εξασφάλισης φορολογικών εσόδων να αφορά για ακόμη μια φορά τους ίδιους και τους ίδιους…

Η συζήτηση του τι ακριβώς αντέχει η τσέπη του Έλληνα, εκ των πραγμάτων, έχει φθάσει στα όριά της, όταν το ίδιο το οικονομικό επιτελείο διαπιστώνει βάσει των στοιχείων εκτέλεσης του προϋπολογισμού που μηνιαίως δημοσιοποιεί, ότι παρά την περυσινή αύξηση των φορολογικών βαρών, τα εισπραχθέντα έσοδα ήσαν τελικά λιγότερα…

Εάν οι κρατικές δαπάνες είναι τόσο ανελαστικές και εάν ο δημόσιος κορβανάς έχει ανάγκη από περισσότερα έσοδα, οφείλει να μοιράσει το βάρος σε περισσότερους, καθώς η περαιτέρω αφαίμαξη όσων ήδη σηκώνουν το φορτίο αποτελεί τη μόνη ασφαλή συνταγή καταστροφής και φτωχοποίησης, τόσο των ιδίων όσο και του κράτους.

Εάν δεν υπάρξει, πρώτον, δικαιότερος επιμερισμός των φορολογικών βαρών με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και δεύτερον, εάν δεν υπάρξει αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η εναπόθεση επιπρόσθετων φορολογικών βαρών στους ώμους όσων ήδη επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου θα είναι, απλά, εγκληματική.

Ο συστηματικός διωγμός -διότι πλέον αυτός είναι ο χαρακτήρας της πολιτικής της υπερφορολόγησης συγκεκριμένων οικονομικών ομάδων- όχι μόνον εξοντώνει και φτωχοποιεί τους ανθρώπους αυτούς, αλλά τους εξωθεί στη μαύρη οικονομία και -για όσους μπορούν- στο εξωτερικό.

Πέρυσι 1,2 εκατ. φορολογούμενοι δήλωσαν μηδενικό εισόδημα και 4,6 εκατ. δήλωσαν εισόδημα έως 10.000 ευρώ. Ο κατά κεφαλήν φόρος που τους αντιστοιχούσε ήταν 139 ευρώ ή συνολικά το 7,5% του συνόλου των εσόδων φορολογίας φυσικών προσώπων.

Αντίθετα, το 42% των εσόδων από τη φορολογία αυτή προήλθε από 267 χιλιάδες φορολογούμενους, οι οποίοι κατέβαλαν κατά μέσο όρο φόρο 13.790 ευρώ έκαστος, δηλώνοντας εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ.

Πρόκειται για μια πολιτική ακραίας αναδιανομής εισοδήματος μέσω υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των μισθωτών με τα σχετικά υψηλότερα εισοδήματα, η οποία έχει πλέον φτάσει στα όριά της.

Συνολικές φορολογικές επιβαρύνσεις (συμπεριλαμβανομένων των διαφόρων έκτακτων εισφορών κ.λπ.) άνω του 55% των εισοδημάτων είναι εξοντωτικές και εάν η «τράπουλα» δεν μοιραστεί δίκαια, ή τουλάχιστον περισσότερο δίκαια από ό,τι μοιράζεται σήμερα, το παιχνίδι θα είναι στημένο για την καταστροφή και όλοι θα βγουν χαμένοι.

Είναι κατανοητό αυτό, ή το μόνο που ενδιαφέρει είναι να κλείσει «όπως όπως» ακόμη μια αξιολόγηση;