Συμφωνία άνευ… φόρων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα η οποία βρίσκεται σε καθεστώς υπερφορολόγησης και οριζόντιων μαχαιριών σε μισθούς και συντάξεις από το 2010 -και μαστίζεται από ύφεση και ανεργία για ακόμη περισσότερο- είναι αδιανόητο ακόμη και να εξετάζει κανείς το ενδεχόμενο επιβολής νέων φορολογικών μέτρων.

Ένα ενδεχόμενο το οποίο πηγάζει από τις διαπιστώσεις του ΔΝΤ που έφερε χθες στη δημοσιότητα το Euro2day.gr, περί ανάγκης «αποζημίωσης» τυχόν δημοσιονομικών αστοχιών κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού αλλά και της μνημονιακής εμπειρίας της χώρας μας, βάσει της οποίας έχει εμπεδωθεί ότι όποτε «πέφτει» στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης η λέξη «μέτρα», συνοδεύεται από τη λέξη «φορολογικά».  

Βάσει της ιδίας εμπειρίας, δε, όπως αυτή διατυπώθηκε δημοσίως, με το γνωστό «mea culpa» εκ μέρους του ΔΝΤ, η επίδραση των κάθε λογής φορολογικών μέτρων είναι καταλυτική στην πορεία της οικονομικής δραστηριότητας και οδηγεί σε βάθυνση της ύφεσης και στην παράταση της κρίσης που βιώνει η χώρα μας.

Τη στιγμή κατά την οποία τα ληξιπρόθεσμα χρέη πολιτών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο -εισπράξιμα ή μη- έχουν κυριολεκτικά εκτοξευτεί άνω των 90 δισ. ευρώ και συνεχίζουν να αυξάνονται με ρυθμό υψηλότερο του ενός δισ. ευρώ μηνιαίως, συνιστά ουτοπία η εκτίμηση πως είναι δυνατή η περαιτέρω αφαίμαξη των συνεπών φορολογουμένων.

Η κοινωνία μας, πολύ απλά, δεν αντέχει νέους φόρους, όταν ήδη «λυγίζει» υπό το βάρος των σημερινών.

Μολονότι η ύπαρξη δημοσιονομικού κενού αμφισβητείται έντονα από την ελληνική πλευρά, η οποία μιλά για υπέρβαση στόχου (σε ταμειακή βάση) κατά 1,9 δισ. ευρώ, αλλά και για τη δυνατότητα κάλυψης του όποιου κενού όντως διαπιστωθεί, το ζήτημα δεν έχει κλείσει αλλά αποτελεί τμήμα της συνολικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές μας, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης του παρόντος μνημονίου.

Μιας αξιολόγησης  η οποία αν και τυπικά δεν έχει καν αρχίσει, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, είτε με τη συλλογή στοιχείων εκ μέρους των τεχνικών κλιμακίων των θεσμών, που βρίσκονται ήδη στην Αθήνα, είτε με άλλες -δημόσιες ή μη δημοσιοποιημένες- εκφάνσεις της, όπως κατέδειξε το χθεσινό αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Euro2day.gr.

Πρόκειται για μια διαδικασία καίριας σημασίας για τη χώρα μας, όχι μόνον διότι από την έκβασή της κρίνεται η συνέχιση της χρηματοδότησής της κατά τρόπο ομαλό καθώς και η περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά κυριότερα, η δυνατότητά της να επανέλθει σε μια στοιχειώδη οικονομική κανονικότητα και ενδεχομένως στις διεθνείς αγορές.

Υπό το πρίσμα αυτό, αν και η Αθήνα οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης, φέρει συνάμα ακέραιη την ευθύνη για την αποφυγή περαιτέρω φορολογικών επιβαρύνσεων στους πολίτες και στις επιχειρήσεις της χώρας.

Από την παρούσα στήλη έχουμε επανειλημμένως επισημάνει και θα συνεχίσουμε να το πράττουμε, πως η εξίσωση του προϋπολογισμού αφορά τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και εκείνο των δαπανών και ότι εάν ο «λογαριασμός» δεν βγαίνει μόνο με τα έσοδα, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να ξανακοιτάξουμε τις δαπάνες…

Όσο, δε, η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώνεται και η συνολική «πίτα δεν μεγαλώνει», οι νέοι φόροι ή οι εισφορές κάθε λογής την οδηγούν σε ακόμη χειρότερα μονοπάτια.

Το να επιβάλει νέους φόρους δεν είναι ούτε «αριστερό», ούτε ευφυές για έναν τόπο.

Πολύ απλά, δεν λύνει το πρόβλημα…