Οι φόροι και το θέατρο του παραλόγου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μια ψυχή έλεγε κάποτε ότι το να προσπαθείς να βγεις από την ύφεση μέσω της αύξησης των φόρων ισοδυναμεί με το να προσπαθείς να βγεις από έναν κουβά… τραβώντας τον από τα χερούλια.

Είναι απλά μάταιο.

Τόσο μάταιο όσο αποδεικνύεται πως είναι το να φορτώνεις τον Έλληνα φορολογούμενο με ένα κάρο φόρους, εν μέσω παρατεταμένης κρίσης και ύφεσης, και να περιμένεις ότι στο τέλος θα τους εισπράξεις ή ότι δεν θα βυθίσεις την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση…

Το παράλογο με την υπόθεση των φόρων στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν αφορά μόνον στο γεγονός ότι η χώρα επιχειρεί να βγει από την κρίση υπερφορολογώντας τους πολίτες της, αλλά και ότι το κάνει εντελώς άτσαλα…

Περίμενε κανείς εκ των φίλτατων του οικονομικού επιτελείου, ότι δεν θα εκτοξευτούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, όταν συγκεντρώνεται το κύριο βάρος των υποχρεώσεων αυτών στο Β’ εξάμηνο του έτους και μάλιστα ένα σημαντικό κομμάτι τους κατά το Δ’ τρίμηνο;

Όταν πέφτουν απανωτά και σαν χαλάζι φόροι όπως ο ΕΝΦΙΑ, τα τέλη αυτοκινήτων, ο φόρος εισοδήματος, οι ρυθμίσεις των 100 και των 12 δόσεων, η απόδοση ΦΠΑ και οι αναδρομικές αυξήσεις των προκαταβολών φόρου για επιχειρήσεις και αγρότες καθώς και τόσα άλλα που κουβαλάει στην πλάτη του ο καθένας μας, πώς είναι δυνατόν να πληρωθούν σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Πολύ περισσότερο, πώς είναι δυνατόν να περιμένουν κάποιοι εκ του οικονομικού επιτελείου ότι είναι δυνατόν να εισπραχθούν αυτοί οι φόροι;

Η εκτόξευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο κατά 1,45 δισ. ευρώ τον Νοέμβριο, στα 11,83 για το ενδεκάμηνο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2015 και συνολικά στο ποσόν των 83,6 δισ. ευρώ (εκ των οποίων περί τα 60 δισ. ευρώ θεωρούνται ως μη εισπράξιμα), καθιστά σαφές ότι πρέπει να υπάρξει ριζική αλλαγή τόσο στο επίπεδο της φορολόγησης όσο και στον τρόπο με τον οποίο αυτή κατανέμεται στη διάρκεια του έτους.

Όταν μέσα σε μόνο δύο ημέρες, τις τελευταίες του έτους, το οικονομικό επιτελείο προσδοκά ότι θα έχει έσοδα της τάξης των 2 δισ. ευρώ, απλά ονειροβατεί…

Υπό το πρίσμα αυτό, η εξαγγελία του φίλτατου κ. Τρ. Αλεξιάδη ότι οι φορολογικές δηλώσεις πρέπει να υποβάλλονται από τον Φεβρουάριο κιόλας, ώστε να είναι δυνατή η εκκαθάρισή τους και ο επιμερισμός των δόσεων, αντί των τριών που υφίστανται σήμερα, σε οκτώ ή και σε δέκα, οφείλει να γίνει άμεσα πραγματικότητα.

Η θέσπιση της πάγιας ρύθμισης των 12 δόσεων δεν αρκεί. Με πόσες, άραγε, τέτοιες ρυθμίσεις μπορεί να φορτωθεί ο καθένας από εμάς; 

Αντίστοιχα, γιατί ο ΕΝΦΙΑ -ή όπως θα λέγεται ο νέος φόρος επί των ακινήτων- να πληρώνεται σε 5 δόσεις και να μην επιμερίζεται σε 12 καθ' όλη τη διάρκεια του έτους; 

Σε μηνιαία βάση δεν πληρώνονται οι μισθωτοί (εάν και όταν πληρώνονται…) όπως και οι συνταξιούχοι; Ας πληρώνεται, λοιπόν, και το Δημόσιο σε μηνιαία βάση…

Όπως, επίσης, γιατί ο κάθε επαγγελματίας ή η κάθε επιχείρηση να πρέπει να εισπράττει και να αποδίδει ΦΠΑ, όταν ο φόρος αυτός μπορεί να πηγαίνει κατευθείαν -ηλεκτρονικά- στον κρατικό κορβανά;

Γιατί πρέπει να κάνουμε δύσκολη τη ζωή του κάθε πολίτη αυτής της χώρας, φορτώνοντάς τον με υποχρεώσεις σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όταν αυτές μπορούν να επιμεριστούν σε μεγαλύτερο;

Εντέλει, έως πότε τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις αυτού του τόπου θα είναι αντιμέτωπα με την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων και των περιουσιών τους; Αν δεν βγαίνει η εξίσωση, φίλτατοι του οικονομικού επιτελείου, την ξέρετε την λύση: κόψτε τις δαπάνες…