Εδώ ο κόσμος χάνεται…

Φίλτατοι καλή σας ημέρα και χρόνια πολλά!

Ήταν ένα απλό πυροτέχνημα;

Ήταν κάτι που σκέφτηκε σε στιγμές σχόλης και ανάπαυλας ο φίλτατος υπουργός της Άμυνας Π. Καμμένος και είπε να το μοιραστεί μαζί μας, ή ήταν μια προσπάθεια να αλλάξει η ατζέντα της επικαιρότητας, τώρα που έρχονται τα «δύσκολα», με πρώτο και καλύτερο το ασφαλιστικό;

Διότι από όποια σκοπιά κι αν προσεγγίσει κανείς την ιδέα των «γυναικών στα χακί» καθώς και τη σύσταση λυκείων των τριών όπλων -ναυτικού, αεροπορίας και στρατού- που πρόσφατα «πέταξε στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου» ο φίλτατος κ. Π. Καμμένος, ασφαλώς αυτή δεν συγκαταλέγεται στα μείζονα προβλήματα του τόπου.

Πέραν της τροφής που έδωσε για έναν νέο ενδοκυβερνητικό εμφύλιο, τον σάλο αντιδράσεων που προκάλεσε στην αντιπολίτευση και τα κάθε λογής σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός για το οποίο είναι βέβαιο ότι τον ευχαριστούν οι απανταχού χρήστες τους, η πρόταση αυτή ελάχιστα πρόσφερε ή μπορεί να προσφέρει στην αντιμετώπιση της ζοφερής καθημερινότητας των πολιτών.

Την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας αναζητά εναγωνίως διέξοδο από την οικονομική δυσπραγία και το φορτίο της υπερφορολόγησης που εναπόθεσαν στους ώμους της όσοι κράτησαν τα ηνία του τόπου τα τελευταία χρόνια και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη μεταναστευτική κρίση από τον Β’ Π.Π., ο φίλτατος Πάνος προτείνει να ντύσουμε τις γυναίκες και τους μαθητές στα χακί…

Όσο και αν η πρότασή του εμπεριέχει, ενδεχομένως, μια παράδοξη λύση για την αντιμετώπιση της ανεργίας -η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι γένους θηλυκού στην πατρίδα μας-, ή επιλύει προβληματισμούς ενδυματολογικού χαρακτήρα με τους οποίους είναι ίσως αντιμέτωπο το λεγόμενο «αδύναμο» φύλο, δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρωτοποριακή ή καινοτόμα.

Σε άλλες χώρες του λεγόμενου Δυτικού κόσμου, τα ζητήματα αυτά είτε έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες, ή -εν πάση περιπτώσει- δεν προκαλούν σάλο όταν συζητιούνται.

Παρά ταύτα, σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος -με την εξαίρεση της Νέας Δημοκρατίας η οποία ασχολείται με την εκλογή του επόμενου προέδρου της και άρα δεν αναλώνεται σε ζητήματα καθημερινότητας- θεώρησε σκόπιμο να ανεβάσει τους τόνους σε ένδειξη αντίδρασης ενώ για ακόμη μια φορά ήρθαν στην επιφάνεια οι βαθιές ιδεολογικές διαφορές επί συγκεκριμένων ζητημάτων, μεταξύ των δύο κομμάτων που απαρτίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Για την ακρίβεια, το μέγεθος αυτών των ενδοκυβερνητικών αντιδράσεων, όπως αυτές διατυπώθηκαν με τις δηλώσεις Ν. Φίλη, Αλ. Φλαμπουράρη, Κ. Ζαχαριάδη κ.α., καταδεικνύουν την απουσία πρότερης συνεννόησης για το ζήτημα αυτό, σε βαθμό που μάλλον επιβεβαιώνει το ρητό… να μη γνωρίζει η «Αριστερά» τι ποιεί η «Δεξιά» της.

Ως αποτέλεσμα, μετά τη στάση που τήρησε επί του ζητήματος του «Συμφώνου Συμβίωσης», ο φίλτατος Πάνος ενισχύει τις εκτιμήσεις όσων πιστεύουν ότι χαράσσει ή τουλάχιστον επιθυμεί να χαράξει τη «δική του ατζέντα», προωθώντας πολιτικές, όπως η «στρατιωτικοποίηση» των σχολείων ή η υποχρεωτική στράτευση γυναικών, που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα προκαλέσουν ενδοκυβερνητικές τριβές…

Εκτός κι αν, όντως, πρέπει να δώσουμε βάση σε όσους υποστηρίζουν ότι παρέχεται έδαφος και τροφή για την ανάπτυξη «εθνολαϊκιστικών» τάσεων, ως αντίβαρο στα ζέοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Κάτι, όντως επικίνδυνο, από όποια σκοπιά κι αν το εξετάσει κανείς…

Όπως κι αν έχει η υπόθεση αυτή πάντως, μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σοβαρότητα και την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, επί του οποίου, εξάλλου, έχουμε εναποθέσει το έργο σωτηρίας του τόπου.