«Χρήσιμοι και απαραίτητοι»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υποθέσουμε ότι, όντως, ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσει κανείς την απασχόλησή του είναι να αποδειχθεί για τον εργοδότη του όχι μόνο χρήσιμος αλλά και απαραίτητος, τότε ο βίος της παρούσας κυβέρνησης οφείλει να μη διαταραχθεί...

Στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε -ή εντέλει οφείλουμε να γνωρίζουμε- κατά πόσον η «πρωτο-δεύτερη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ανταποκρίθηκε στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, είτε του Ιανουαρίου, είτε του Σεπτεμβρίου, έναντι των εκλογέων της.

Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι παρά την αθέτηση της συντριπτικής πλειονότητας αυτών των δεσμεύσεων και των πολλών διαμαρτυριών που αυτή προκάλεσε, ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που «εξεγέρθηκαν».

Αντίθετα, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα εξακολουθεί να απολαμβάνει ευρείας δημοφιλίας, παρά τα σκληρά μέτρα που προωθεί στη Βουλή, επιβεβαιώνοντας όσους εκτιμούν ότι τα πλέον «αντιλαϊκά» μέτρα μπορούν να προωθηθούν ευχερέστερα από μια «προοδευτική», παρά από μια «συντηρητική» κυβέρνηση.

Μπορεί τα μέτρα αυτά να μην είναι ακριβώς εκείνα τα οποία εγγυώνται την έξοδο του τόπου από την πολυετή ύφεση και ανεργία, όπως επίσης, μπορεί η συνολικότερη πορεία της παρούσας κυβέρνησης ενίοτε να θυμίζει πλίνθους και κέραμους ατάκτως ερριμμένους.

Όμως, όπως είδαμε από τις πρόσφατες τοποθετήσεις των φίλτατων Ρέγκλινγκ και Βίζερ, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είναι κάτι περισσότερο από πρόθυμοι να μας υπενθυμίσουν την απειλή του Grexit σε περίπτωση μη εκπλήρωσης των δεσμεύσεών μας απέναντί τους και κατά την παρούσα χρονική συγκυρία απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση αυτών των δεσμεύσεων είναι η πολιτική σταθερότητα.

Μπορεί το εκλογικό σώμα, το οποίο παρέδωσε τα ηνία της εξουσίας στην κυβέρνηση συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να εξαπατήθηκε πολλαπλώς, όμως, κατά την παρούσα χρονική συγκυρία δεν διαφαίνονται «εναλλακτικοί» δρόμοι.

Η αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, αλλά κυρίως η αξιωματική, είναι απούσα και έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή εσωστρέφεια, που ουδέν καλό επιφυλάσσει για την ίδια ή για τον τόπο.

Η προοπτική διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος προσκρούει τόσο σε λαϊκιστικούς τακτικισμούς, όσο και στην απουσία διαύγειας ως προς τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης της παρούσας κυβέρνησης κατά τις επικείμενες κρίσιμες κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες, του τρέχοντος μηνός ή του επομένου, θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικό για την πορεία της χώρας.

Υπό το πρίσμα αυτό, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι όχι μόνο χρήσιμη για τον τόπο, αλλά και απαραίτητη, τουλάχιστον έως ότου η χώρα μπορέσει να ορθοποδήσει.

Η χρησιμότητά της είναι προφανής, ακόμη κι αν η συνολική της πολιτική εμφανίζεται είτε να έχει εκπονηθεί «στο πόδι», είτε να διακατέχεται από ιδεοληψίες και δογματισμούς.

Ούτως ή άλλως, το μέγεθος των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα, όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό ζήτημα, καλούν για ευρύτερες συναινέσεις, που σήμερα εμφανίζονται ανέφικτες.

Καλούν για ομοψυχία, ομοθυμία και ρεαλιστικές λύσεις, τις οποίες η αντιπολίτευση εμφανίζεται αδύναμη να προσφέρει, για τον έναν ή τον άλλο λόγο.

Έτσι, λοιπόν, η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των «3ων» που διαθέτει σήμερα η κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα οφείλει να σταθμίσει καλά τη στάση της, προτού αποφασίσει να οδηγήσει τον τόπο σε νέες περιπέτειες.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα-μέλος της ευρωζώνης η οποία εξασφάλισε τη συγκατάθεση των εταίρων της για την παροχή χρηματοδότησης και την υπαγωγή της σε μνημόνιο τρεις συνεχείς φορές -όταν άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα τα κατάφεραν με την πρώτη- και τίποτε δεν διασφαλίζει την παραμονή της στο ενιαίο νόμισμα, πλην της εκπλήρωσης των δεσμεύσεων που εκ νέου ανέλαβε.

Αυτή είναι η «δουλειά» που ανέλαβε ο κ. Τσίπρας και οφείλουμε να τον αφήσουμε να την κάνει...