Η αδέξια Δεξιά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που οι αντικειμενικές συνθήκες διαβίωσης και καθημερινότητας των πολιτών επιδεινώνονται και ο τόπος διολισθαίνει για ακόμη μία φορά σε αβεβαιότητα, ουδείς αρθρώνει έναν ουσιαστικό αντίλογο στην πολιτική -ή στην απουσία της- μιας κατά τα λοιπά ασθμαίνουσας κυβέρνησης.

Εκ νέου διολίσθηση στην ύφεση, συνεχιζόμενοι κεφαλαιακοί περιορισμοί, πιστωτική ασφυξία στην αγορά, προβλήματα στην παιδεία και τόσα άλλα, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και όσων κατακλύζουν εσχάτως την επικαιρότητα, εκλαμβάνονται περίπου ως «δεδομένα»…

Σπάνια το έδαφος έχει φανεί τόσο πρόσφορο και σε τόσους διαφορετικούς τομείς, στην κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική σκηνή, για την άσκηση κριτικής εκ μέρους της μείζονος ή της ελάσσονος αντιπολιτεύσεως, όσο σήμερα.

Για την άσκηση, δηλαδή, του θεσμικά κατοχυρωμένου ρόλου της, καίριο τμήμα του οποίου είναι ο έλεγχος του κυβερνητικού έργου.

Αν και το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό καθώς άπτεται της λειτουργίας του πολιτεύματος αλλά και του ιδίου του κυβερνώντος κόμματος, ενδεχομένως, ορισμένοι στο Μέγαρο Μαξίμου να αντιμετώπισαν ευμενώς τις πρόσφατες καταγγελίες Πανούση, καθώς μετατοπίστηκε σε αυτές το βάρος της δημοσιότητας από τα περί του Μνημονίου και των κυβερνητικών χειρισμών σε άλλα ζητήματα…

Αντ' αυτού, ο λόγος που αρθρώνεται από τη Νέα Δημοκρατία -διότι αυτό είναι το κόμμα που καταλαμβάνει σήμερα τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- αφορά κυρίως τα «δικά της» και την εσωστρέφεια στην οποία την έχει οδηγήσει η διαδικασία ανάδειξης ενός νέου αρχηγού.

Οφείλουν, όμως, οι φίλτατοι της Λεωφ. Συγγρού να συνειδητοποιήσουν ότι πέραν εκείνων των ολίγων οι οποίοι ασχολούνται συστηματικά με τα εσωκομματικά, ουδέναν άλλο «συγκινούν» τα ζητήματα αυτά.

Όταν, δε, η περί την εκλογή συζήτηση διολισθαίνει σε μικροκομματικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις ενώ απουσιάζει η παρουσίαση προγραμματικών θέσεων εκ μέρους των υποψηφίων, ούτως ώστε να υπάρχει η δυνατότητα συγκριτικής αξιολόγησης, τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα…

Η απουσία… από τα «κοινά» αποτελεί, ενδεχομένως, μια «ασπίδα προστασίας» της Νέας Δημοκρατίας από τη δυνητική ζημία που θα της επέφερε τυχόν ενεργέστερη υποστήριξη των λεγόμενων «μνημονιακών μεταρρυθμίσεων».

Η στάση όμως αυτή δεν συνάδει με εκείνην που οφείλει να έχει μια σοβαρή Αξιωματική Αντιπολίτευση, με συναίσθηση του ρόλου της.

Καλώς ή κακώς, η χώρα μας έχει οδηγηθεί στη σημερινή της κατάντια και με δική της ευθύνη, την οποία δεν δύναται να αποποιηθεί διολισθαίνοντας, είτε σε λαϊκιστικές εξάρσεις, είτε «σφυρίζοντας αδιάφορα».  

Ο τόπος εμφανίζεται να οδεύει σε δύσβατα εδάφη και η κεντροδεξιά οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες που της εμπιστεύτηκε ένα μέρος του εκλογικού σώματος.

Ποια είναι η συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση που βάζει σήμερα στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου η Νέα Δημοκρατία αναφορικά με την πορεία της χώρας;

Ποιες είναι οι προτάσεις της για την έξοδο από την κρίση;

Σε όλη αυτή την υπόθεση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος, πού βρίσκεται και πού πατά η Αξιωματική Αντιπολίτευση;

Η συζήτηση για τη ΝΔ σήμερα αφορά όχι μόνο στην ανανέωσή της ή την ανάγκη -ή μη- του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς της, αλλά κυριότερα στη… διάσωσή της από τους κινδύνους που επιφυλάσσει η αφόρητη εσωστρέφεια στην οποία σταδιακά διολισθαίνει.

Ο τόπος και η ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας έχουν ανάγκη από μια υγιή αντιπολίτευση και επικεφαλής αυτής είναι σήμερα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Μπορεί να κάνει τη δουλειά της;