Αλέξη, 33 δισ. ευρώ -τον χρόνο- είναι στα χέρια σου!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια χώρα όπου το αυτονόητο παραμένει ζητούμενο, όπως τη δική μας, η απουσία βούλησης -ή η αδυναμία- εκ μέρους όσων κράτησαν τα ηνία αυτού του τόπου έως τώρα να πατάξουν τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση και τη γραφειοκρατία, είχε καταλυτικό κόστος στις ζωές όλων μας.

Δίχως το κόστος αυτό, το οποίο ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, υπολογίζει σε 33 δισ. ευρώ ετησίως, σε δέκα χρόνια από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε δημόσιο χρέος.

Εάν, δηλαδή, είχαμε φροντίσει από μόνοι μας, εδώ και χρόνια, να γιατρέψουμε τον «μεγάλο ασθενή» αυτής της χώρας, τον δημόσιο τομέα, ούτε σε μνημόνιο θα βρισκόμασταν, ούτε θα ήταν υποθηκευμένο το μέλλον των επομένων γενεών, αλλά ούτε και θα είχαμε οδηγηθεί στη σημερινή μας οικονομική και κοινωνική κατάντια.  

Το ετήσιο κόστος  της γραφειοκρατίας -και μόνον- προσδιορίζεται στο 6,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με στοιχεία που επικαλέστηκε ο κ. Ρακιντζής, ο οποίος συμφωνεί -εν πολλοίς- με την περίφημη ρήση του Θ. Πάγκαλου, ότι «μαζί τα φάγαμε»…

«Η ευημερία που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια στηριζόταν σε δανεικά χρήματα. Μη πραγματικά χρήματα, τα οποία έγιναν εθνικός πλούτος, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιστρέψουμε (σ.σ. αυτά) τα δανεικά και θεωρούμε ότι μας ανήκουν. Υπ' αυτήν την έννοια τα φάγαμε όλοι μαζί», υποστήριξε πρόσφατα, στη διάρκεια εκδήλωσης, ο κ. Ρακιντζής.

Υπό το πρίσμα αυτό, σε μια χώρα όπου η φοροδιαφυγή έχει αναχθεί σε εθνικό σπορ, αλλά και όπου οι πολίτες και οι επιχειρήσεις υφίστανται το βαρύ κόστος της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας κατά τις συναλλαγές τους με τον δημόσιο τομέα, γιατί να μην ευσταθεί το «μαζί τα φάγαμε»;

Γιατί να μη θεωρείται η φοροδιαφυγή του οποιουδήποτε, ως το επιπρόσθετο -και άρα μη αναγκαίο- βάρος που αναγκαστικά επωμίζεται ο κάθε συνεπής φορολογούμενος;

Η αποτυχία των έως τώρα κυβερνήσεων να δαμάσουν το «τέρας» της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής αλλά και της γραφειοκρατίας, τριών φαινομένων κατά κανόνα αλληλένδετων, αποτελεί άρα τη μεγαλύτερη πρόκληση για όσους κρατούν σήμερα τα ηνία του τόπου.

Εάν η «πρώτη (ή δεύτερη;) φορά Αριστερά» κυβέρνηση του φίλτατου Αλέξη Τσίπρα επιθυμεί όχι μόνο να δώσει ουσιαστικό νόημα στο λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς αλλά και να προσφέρει μέγιστη υπηρεσία  και στους πολίτες της, οφείλει να κάνει τα λόγια της πράξη και να παρουσιάσει απτό και μετρήσιμο έργο στο ζήτημα της εξάλειψης αυτού του τρίπτυχου «τέρατος».

Αντί να επαναφέρει στον δημόσιο τομέα τους λεγόμενους επίορκους, μέσω του διαβόητου νόμου Κατρούγκαλου, ας επισπεύσει την πειθαρχική και ποινική αντιμετώπισή τους και αντί να περικόπτει τις δυνατότητες διαφάνειας που παρείχε το περίφημο σύστημα «Διαύγεια», ας σπεύσει να τις ενισχύσει.

Επιτέλους, ας υλοποιήσει, μέσω ρυθμίσεων του μνημονίου ή δικών της πρωτοβουλιών, την πολυπόθητη αναμόρφωση του δημόσιου τομέα, ώστε να παράγεται ουσιαστικό και αποτελεσματικό έργο.

Εντέλει, ας μην τρώμε τις σάρκες μας. Το ζήτημα δεν αφορά μόνον το μέγεθος του δημόσιου τομέα, αλλά συνολικά τη λειτουργία του.

Εάν αυτή η χώρα κατορθώσει να κάνει πράξη όσα -χρόνια τώρα- θεωρούνται αυτονόητα σε άλλα κράτη του Δυτικού κόσμου, πατάσσοντας την αδιαφάνεια που τη χαρακτηρίζει, όχι μόνο θα έχει ελπίδες να ξεφύγει από τη σημερινή της κατάντια και να καταστεί συνάμα ανταγωνιστική, αλλά θα  μπορέσει να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία και το μέλλον.

Ακούς, Αλέξη;