Η ΝΔ… και η μπάλα στην εξέδρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αποτελεί αξίωμα για την πολιτική ότι τα πλέον επώδυνα μέτρα μπορούν να τα εφαρμόσουν οι πλέον «φιλολαϊκές» κυβερνήσεις. Εκείνες οι οποίες απολαμβάνουν και της μεγαλύτερης ανοχής εκ μέρους των αδύναμων ή ταλανιζόμενων στρωμάτων της κοινωνίας.

Όσο, δε, δεν «μπλέκεις στα πόδια τους» ενόσω εφαρμόζουν αυτά τα μέτρα, τόσο περισσότερο αλώβητος θα βρεθείς στο τέλος της ημέρας, όταν τα μέτρα θα έχουν ήδη εφαρμοστεί και το πολιτικό τους κόστος θα βαρύνει -κυρίως- όσους τα εφάρμοσαν…

Υπό το πρίσμα αυτό, η -έως τώρα- αργόσυρτη και βασανιστική οδός στην οποία επέλεξε να εισέλθει η Νέα Δημοκρατία για την εκλογή του επόμενου αρχηγού της ίσως αποτελεί -για την ίδια- την καλύτερη δυνατή πολιτική ομπρέλα υπό την οποία θα μπορούσε να βρει καταφύγιο, ώστε να ελαχιστοποιήσει το δυνητικό πολιτικό κόστος που της επιμερίζεται από την υλοποίηση των μέτρων του μνημονίου.

Μια διαδικασία που θα τραβήξει επί δίμηνο και θα τη βρει κατά τη συζήτηση των επίμαχων εφαρμοστικών νομοσχεδίων στη Βουλή δίχως τον αρχηγό της «επόμενης ημέρας», ή τουλάχιστον με έναν «μεταβατικό αρχηγό», στο πρόσωπο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Ούτως ή άλλως, στον βαθμό που η ίδια δεν μετείχε της διαπραγμάτευσης η οποία οδήγησε στο τελευταίο μνημόνιο είναι, ίσως, δίκαιο να μην επωμιστεί είτε την ευθύνη εφαρμογής του, είτε το πολιτικό κόστος που τη συνοδεύει, «περιοριζόμενη» σε αυτό που έχει ήδη εισπράξει…

Ανεξάρτητα του εάν ήθελε όντως να αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις τελευταίες εθνικές βουλευτικές εκλογές ,ή εάν μπορούσε να το πράξει -και οι απαντήσεις στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος δεν είναι όσο σαφείς είναι για το δεύτερο-, η ΝΔ είχε ανάγκη τουλάχιστον από ένα «διάλειμμα» από την εξουσία.

Το τελευταίο εξάμηνο της διακυβέρνησης Σαμαρά υπήρξε καταλυτικό ως προς αυτό, καθώς κατέδειξε ότι ούτε οι λύσεις υπήρχαν, αλλά ούτε και η βούληση να αναζητηθούν, ώστε η χώρα να εξέλθει από τα σημερινά δεινά της.

Μπορεί το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης Τσίπρα να ήταν απολύτως δυσμενέστερο για την πορεία της οικονομίας, όμως αυτά ήσαν τα επίχειρα της συγκεκριμένης λαϊκής επιλογής, αν και αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση…

Η συζήτηση για τη ΝΔ σήμερα αφορά όχι μόνον στην ανανέωσή της ή την ανάγκη -ή μη- του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς της, αλλά κυριότερα τη… διάσωσή της από τους κινδύνους που επιφυλάσσει η αφόρητη εσωστρέφεια στην οποία σταδιακά διολισθαίνει.

Καλώς ή κακώς, ο τόπος και η ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας έχουν ανάγκη από μια υγιή αντιπολίτευση και επικεφαλής αυτής -και πάλι καλώς ή κακώς- βρίσκεται σήμερα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Έτσι, μπορεί ενδεχομένως να εξυπηρετούνται βραχυπρόθεσμες πολιτικές σκοπιμότητες της ΝΔ μέσω της μακράς διαδικασίας ανάδειξης του επομένου ηγέτη της, όμως ελάχιστη υπηρεσία προσφέρει -μακροπρόθεσμα- τόσο προς την ίδια όσο και προς τον τόπο.

Η ΝΔ οφείλει να οδηγήσει σύντομα αυτή τη συζήτηση σε ένα τέλος, αλλά και να καταδείξει ότι, πρώτον, είναι ικανή και δεύτερον, διατεθειμένη να προτείνει τις λύσεις εκείνες που θα καταστήσουν ικανό τον τόπο μας να σταθεί ξανά στα πόδια του, εξερχόμενος της παρούσας κρίσης.

Εάν, τώρα, είναι απαραίτητο να συνεργαστεί και με τον «διάβολο» των πολιτικών της αντιπάλων για τον σκοπό αυτό, κρίμα, αλλά πρέπει να το κάνει…