Να μη γίνει ΣΥΡΙΖΑ…. η ΝΔ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από το τέλος Ιανουαρίου, οπότε ανέλαβε η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, η χώρα ζημιώθηκε κατά τρόπο βαρύ.

Η διαπραγμάτευση για το μνημόνιο αποδείχθηκε παρωδία, η αξιοπιστία της Ελλάδος έναντι των εταίρων της οδηγήθηκε στο ναδίρ, οι τράπεζες έκλεισαν, οι πολίτες υπέφεραν και τα λουκέτα έπεσαν βροχή.

Όμως, το εκλογικό σώμα της χώρας είχε την ευκαιρία να αποφανθεί για όλα αυτά -και άλλα πολλά- και επέλεξε για ακόμη μία φορά και με ποσοστό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, τον Αλέξη Τσίπρα.

Αυτός και η κυβέρνησή του έχουν πλέον την ευθύνη να αποκαταστήσουν τη ζημιά και να οδηγήσουν τη χώρα στην επόμενη μέρα και στο έργο αυτό οφείλουν όλοι να σταθούν αρωγοί τους.

Το μεγάλο ζητούμενο ήταν -και παραμένει- να μπορέσει ο τόπος να βγει από τη σημερινή του κατάντια. Αυτό είναι το μείζον και όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Η χώρα οδηγήθηκε για τρίτη φορά σε μνημόνιο, επειδή δεν μπόρεσε και δεν ήθελε να εφαρμόσει τα δύο προηγούμενα. Ο κ. Τσίπρας, δε, καθόλου δεν βοήθησε στην υλοποίησή τους.

Η παρούσα Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλει να μην επαναλάβει τα λάθη των πολιτικών της αντιπάλων και -επίσης οφείλει- να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τελεσφορήσει το έργο της παρούσας κυβέρνησης.

Τυχόν ανάπτυξη πολεμικής ρητορικής κατά των μέτρων που συνδέονται με αυτό το μνημόνιο, ή ακόμη και ενδεχόμενη καταψήφιση των σχετικών εφαρμοστικών νόμων χάριν... «αντιπολίτευσης», θα αποδεικνυόταν όσο στείρα και αντιπαραγωγική υπήρξε η αντίστοιχη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ενόσω βρισκόταν στα έδρανα που σήμερα κατέχει η ΝΔ.

Ακόμη χειρότερα, τυχόν έκπτωση προς την κατεύθυνση αυτή, με την επικράτηση φανφαρονισμών λαϊκιστικού χαρακτήρα, θα σήμαινε περαιτέρω απαξίωση του ρόλου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Αντίθετα, εάν ο κ. Αλ. Τσίπρας σταθεί στο ύψος των δεσμεύσεων που ανέλαβε ως πρωθυπουργός και προωθήσει κατά τρόπο ταχύ και αποτελεσματικό την υλοποίηση της νέας συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές, από κοινού με τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές» δυνάμεις, η χώρα έχει ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες να προσεγγίσει αυτή την περίφημη «επόμενη μέρα».

Ο στόχος αυτός οφείλει, άρα, να έχει εθνικό χαρακτήρα και να τύχει ευρείας πολιτικής στήριξης.

Αντίστοιχα, εάν προαπαιτούμενο για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η διεύρυνση της σύνθεσης της κυβέρνησης και με πρόσωπα τα οποία διαθέτουν μεν την απαιτούμενη επάρκεια αλλά δεν πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε αυτό επίσης πρέπει να γίνει πράξη.

Με άλλα λόγια, όσο ουτοπικό κι αν φαντάζει τούτο για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα, οι εκφραστές της βούλησης του εκλογικού σώματος, όπως αυτοί αναδείχθηκαν κατά την πρόσφατη αναμέτρηση, οφείλουν να αρθούν στο ύψος των τραγικών περιστάσεων που διανύει ο τόπος και να συμπαραταχθούν.

Ας μη γελιόμαστε. Ουδείς ζητά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μείζονος ή ελάσσονος, να κλείσουν τα μάτια σε ατοπήματα, ή να κωφεύσουν σε ό,τι κρίνουν ως άδικο.

Αυτό όμως που παραμένει ζητούμενο είναι να μπορέσει ο τόπος να βρει τη χαμένη πολιτική σταθερότητά του και το κυβερνητικό σχήμα που ανέλαβε τα ηνία της χώρας να επιτελέσει το έργο του.

Οι δεσμεύσεις είναι σαφείς, όπως και τα χρονοδιαγράμματα σε ό,τι αφορά στην υλοποίηση της συμφωνίας και στην επανεκκίνηση της χρηματοδοτικής στήριξης.

Αυτό που είναι ακόμη σαφέστερο, όμως, είναι η ανάγκη να βγει ο τόπος από το σημερινό του αδιέξοδο και να μπορέσει να αποκτήσει και πάλι ελπίδα για το μέλλον.

Η Ελλάδα κατέχει σήμερα θλιβερές πρωτιές στην Ευρώπη, στην ανεργία, στη νεανική ανεργία, στο βάθος και χρονικό εύρος της ύφεσης. Ένας ιδιαίτερα υψηλός αριθμός συνανθρώπων μας ζει στα όρια της αξιοπρέπειάς του ή και πέρα από αυτά.

Από την άθλια αυτή εικόνα δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε, εάν ο τόπος δεν αποκτήσει σταθερότητα και εάν δεν ανακτηθεί η διεθνής αξιοπιστία του.

Σε αυτόν τον στόχο, στον βαθμό που η κυβέρνηση επιθυμεί, όντως, να τον υλοποιήσει, οφείλουν όλοι να βάλουν πλάτη...