Τα μεγάλα λάθη των δύο «μονομάχων»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι βέβαιον ότι οι φίλτατοι Τσίπρας και Μεϊμαράκης επιθυμούν να εξέλθουν νικητές των εκλογών της επόμενης Κυριακής και να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας;

Διότι εάν κωφεύσουμε προς στιγμήν στην περί του αντιθέτου ρητορική τους και δούμε την πορεία τους στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και τα λεγόμενά τους, υπάρχει ο... κίνδυνος να πιστέψουμε ότι ουδείς εκ των δύο επιθυμεί πραγματικά να αναλάβει τα ηνία της χώρας το επόμενο διάστημα. Τουλάχιστον, όχι ως επικεφαλής...

Ο φίλτατος κ. Τσίπρας, από την Καλαμάτα, εμφανίστηκε να ζητά μόνο δύο βουλευτές ακόμη, λέγοντας ότι τόσοι του λείπουν για την εξασφάλιση της αυτοδυναμίας, προεξοφλώντας έτσι ότι θα λάβει στις επικείμενες εκλογές τουλάχιστον τα ποσοστά του προηγουμένου Ιανουαρίου, ωσάν το κόμμα του να μην είχε ποτέ διασπαστεί.

Συνολικά, στη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου, αρχικά προεξοφλούσε ακόμη και την αυτοδυναμία, ενώ στη συνέχεια έπλεκε το εγκώμιο του έντιμου εταίρου του Π. Καμμένου, λέγοντας ότι μόνο με αυτόν μπορεί να συνεργαστεί και στη συνέχεια αποστασιοποιούμενος από αυτόν και κατά τρόπο μάλλον ασαφή, έκανε άνοιγμα και στα «υγιή» στοιχεία της κεντροαριστεράς.

Όπως και να έχει το πράγμα, απέκλειε συνεργασία με τη ΝΔ, ενίοτε με την αίρεση να μην είναι ο ίδιος στη θέση του πρωθυπουργού και άλλοτε κατά τρόπο απόλυτο και κατηγορηματικό.

Αντίστοιχα, ο φίλτατος κ. Μεϊμαράκης, ενώ στην αρχή δεν ήθελε καν να είναι πρωθυπουργός, απεμπολώντας τη θέση χάριν της επίτευξης μιας ευρύτερης κυβέρνησης συνεργασίας, χθες σχεδόν αναφώνησε «νενικήκαμεν» από τη Θεσσαλονίκη και πρόσφερε τη θέση του αντιπροέδρου στον κ. Τσίπρα, εφόσον την επιθυμεί...

Όλα αυτά, δε, στη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου κατά την οποία αρνήθηκε να υποσχεθεί βελτιώσεις ή ισοδύναμα για τους χαμηλο-συνταξιούχους, ή σειρά άλλων ομάδων -πλην ενστόλων-, και επιβεβαίωσε την απουσία ουσιαστικής προγραμματικής βάσης, μιλώντας για τη σύσταση τριών «εθνικών ομάδων», για τα ζητήματα της διακυβέρνησης, της διαπραγμάτευσης και του σχεδιασμού, αλλά μετά τις εκλογές...

Συνιστούν όλα αυτά μια συγκροτημένη και αποτελεσματική τακτική προσέγγισης του εκλογικού σώματος ενόψει της 20ής Σεπτεμβρίου, σε ό,τι αφορά αμφότερους τους «μονομάχους»;

Με τον μεν κ. Τσίπρα να έχει εκφράσει επανειλημμένως την αντίθεσή του στις προβλέψεις του μνημονίου, το οποίο, όπως είπε, αναγκάστηκε να υπογράψει και τον δε κ. Μεϊμαράκη να παραπέμπει στον κ. Τσίπρα για την ευθύνη των προβλέψεων αυτών, τι εχέγγυα μπορεί να έχει ο ψηφοφόρος ότι η χώρα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε για τρίτη κατά σειρά φορά;

Τι εχέγγυα έχει ότι οι δύο πολιτικοί άνδρες διαθέτουν ένα συγκροτημένο σχέδιο αλλά και τη βούληση για να οδηγήσουν τη χώρα εκτός κρίσης;

Εάν αμφότεροι προεξοφλούν τη φθορά που θα υποστεί η επόμενη κυβέρνηση και επιθυμούν να την αποφύγουν, ας μας το πουν και εμάς για να πάρουμε τις αποφάσεις μας και ίσως να τους κάνουμε τη ζωή πιο εύκολη...

Την ίδια ώρα που η αυτοδυναμία για τον νικητή των εκλογών θεωρείται ως μη πιθανή και που η ανάγκη σχηματισμού μιας όσο το δυνατόν ευρύτερης συμμαχικής κυβέρνησης είναι δεδομένη, οι δύο κυριότεροι διεκδικητές της εξουσίας εμφανίζονται να καίνε τις μεταξύ τους γέφυρες.

Ο μεν Τσίπρας αποκλείοντας το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Μεϊμαράκη, ο δε τελευταίος απαξιώνοντας φραστικά αυτό το ενδεχόμενο...

Έτσι, όμως, φίλτατοι, δεν θα πάμε μακριά...

Ούτε η χώρα θα αποκτήσει ισχυρή διακυβέρνηση, με ευρεία κοινοβουλευτική αλλά και κοινωνική νομιμοποίηση, ώστε να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της έναντι εταίρων και δανειστών, αλλά ούτε και ο τόπος θα δει σύντομα «άσπρη μέρα» βγαίνοντας από την κρίση...