Χαμένοι στη μάχη του «παλιού»

Φίλτατοι καλή σας ημέρα!

Αν και κύριο συστατικό στοιχείο των συνθημάτων με τα οποία κατέρχονται στην προεκλογική αρένα οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας είναι η λέξη «εμπρός», αμφότεροι εμφανίζονται να συνεχίζουν να κοιτούν προς τα πίσω. Είτε για να υποδείξουν τα παλαιά ατοπήματα των αντιπάλων τους, είτε για να εδραιώσουν περαιτέρω τη θέση τους στο εκλογικό σώμα.

Ουδείς, όμως, -και αυτό αφορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου- ανοίγει πλήρως τα «χαρτιά» του, αναφορικά με το τι θεωρεί «καινούργιο» και αναγκαίο ώστε να αλλάξει ο τόπος προς την σωστή κατεύθυνση.

Όπως αντίστοιχα, ουδείς αποκαλύπτει πλήρως και αναλυτικά τις προθέσεις του τόσο έναντι των νέων δεσμεύσεων που ανέλαβε η χώρα, όσο και των λεγόμενων «ισοδύναμων» βελτιώσεων που προτείνει αναφορικά με το μνημόνιο, είτε για την –θεωρητική- ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων, είτε για την μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητάς του στην οικονομία.

Με λίγα λόγια, ενώ μιλούν για το «εμπρός», κοιτούν κυρίως –έως τώρα- το «πίσω» και δείχνουν να συνεχίζουν την μακρά παράδοση συνθηματολογίας, που χαρακτηρίζει τις προεκλογικές περιόδους, με κορυφαίο παράδειγμα το σύνθημα «αλλαγή»…

Χάνουν, όμως, έτσι -ή τουλάχιστον εμφανίζονται να χάνουν- το πραγματικό νόημα της παρούσας εκλογικής αναμέτρησης, που αφορά στην -επί της ουσίας- προθυμία της χώρας, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται από το εκλογικό σώμα και τα πολιτικά κόμματα που το εκφράζουν, να αντιμετωπίσει τα αίτια των δεινών της.

Κατ’αρχήν, ουδείς τοποθετείται ευθέως και αναλυτικά αναφορικά με την πρόθεσή του να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπει το μνημόνιο, για την υλοποίηση του οποίου η χώρα δεσμεύτηκε για τρίτη κατά σειρά φορά και ουδείς εντοπίζει επακριβώς τις παρεμβάσεις που προτείνει για την αντιμετώπιση χρονιζόντων προβλημάτων.

Ακόμη και στο –εκ 68 σελίδων- κείμενο που παρουσίασε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ ως προγραμματικές θέσεις, υπό τον τίτλο «Σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος», η μάχη που οφείλει να δώσει η χώρα εμφανίζεται να αναλώνεται μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και αριστερών πολιτικών, δίχως ιδιαίτερη σαφήνεια αναφορικά είτε με την εφαρμογή του μνημονίου, είτε με τις νέες παρεμβάσεις που προτείνονται.

Χειρότερα, δε, αντίστοιχο αναλυτικό κείμενο προγραμματικών θέσεων ακόμη περιμένουμε από τη Νέα Δημοκρατία όπως και από τα περισσότερα εκ των λοιπών κομμάτων που κατέρχονται σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση…

Δίχως αμφιβολία, η δημοσιοποίηση προγραμματικών θέσεων εκ μέρους του πολιτικού κόσμου δεν είναι πανάκεια, ιδίως για μια χώρα όπου ο κανόνας θέλει την πλειονότητα των θέσεων αυτών να μην εφαρμόζεται από το κόμμα ή το συνασπισμό κομμάτων που θα αναλάβουν την εξουσία.

Αντικατοπτρίζουν, όμως, προθέσεις.

Μετά από τόσα χρόνια ύφεσης και κρίσης τα προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο τόπος είναι κάτι περισσότερο από γνωστά.

Αυτό που δεν είναι σαφές είναι η βούληση του πολιτικού κόσμου να έρθει πραγματικά αντιμέτωπος με αυτά τα παλιά προβλήματα και να προσφέρει τις (νέες;) λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

Σε μια κρατικοδίαιτη, υπερφορολογημένη, αδιαφανή και ελάχιστα ανταγωνιστική οικονομία όπως η ελληνική, πρωτεύοντα ρόλο στην εξίσωση αυτή δεν μπορεί παρά να παίζει το κράτος και η πρόθεση του πολιτικού κόσμου –όπως και του εκλογικού σώματος- να το αλλάξουν.

Όπως αντίστοιχα, καίριο μέρος της ίδιας εξίσωσης δεν μπορεί παρά να είναι και το τι προθέσεις έχουν έναντι της αγοράς. Της πραγματικής οικονομίας και των προβλημάτων που αυτή αντιμετωπίζει.

Πέρα και πάνω από όποιες δεσμεύσεις έχουν ήδη αναλάβει μέσω του τρίτου μνημονίου, τουλάχιστον για τα δυο αυτά ζητήματα, θα μπορούσαν να ανοίξουν τα χαρτιά τους;

Μετά ας μας πουν και τα «ωραία και μεγάλα» σχέδια τους και για τα υπόλοιπα θέματα…