Ο ολισθηρός δρόμος των παροχών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Καλώς ή κακώς οι θετικές, οι λεγόμενες «καλές», ειδήσεις είναι σπάνιες. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τα δελτία ειδήσεων και οι ειδησεογραφικοί ιστότοποι διαχρονικά σφύζουν από «κακές» ή αρνητικές ειδήσεις.

Χθες, ωστόσο, είχαμε τρεις μαζεμένες.

Η πρώτη αφορούσε στη ΔΕΗ και στο πρόγραμμα επιβράβευσης συνεπών καταναλωτών που θα «τρέξει» η εταιρεία από το 2016, η δεύτερη στη συμφωνία «πακέτο» που ανακοίνωσε ο φίλτατος κ. Κουρουμπλής με τις ιδιωτικές κλινικές και τα οφέλη που θα προκύψουν για τους ασφαλισμένους στον ΕΟΠΥΥ και η τρίτη στη συμπαράταξη του επίσης φίλτατου κ. Μεϊμαράκη με το «μέτωπο» όσων αντιτίθενται στην επιβολή συντελεστή ΦΠΑ στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Τυχαίο φαινόμενο; Ενδεχομένως ή και πιθανώς.

Θα όφειλε να μας ξενίσει ή να μας προβληματίσει το φαινόμενο αυτό, υπό κανονικές συνθήκες; Σαφώς όχι, πολλώ δε μάλλον, που αυτές οι ειδήσεις αυτές εμφανίζονται μεταξύ τους, τουλάχιστον σε «πρώτη ανάγνωση», ως ετερόκλητες ή ασύνδετες…

Επίσης όμως, καλώς ή κακώς, χθες η χώρα μπήκε για τα καλά στην προεκλογική περίοδο με την ορκωμοσία της υπηρεσιακής πρωθυπουργού ενώ σήμερα αναμένεται να θυροκολληθεί και το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής.

Υπό το πρίσμα αυτό, ίσως, οι ειδήσεις αυτές να αφορούν ένα φαινόμενο γνωστό και ως «προεκλογικές παροχές».

Ένα τμήμα, δηλαδή, των λεγομένων «πελατειακών σχέσεων» μεταξύ πολιτικών κομμάτων και τμημάτων του εκλογικού σώματος, που τόσο έχουν συμβάλει στη δημιουργία των δεινών που υφίσταται σήμερα ο τόπος.

Μια προς μια, οι ειδήσεις αυτές αφορούν ζητήματα τα οποία αφενός είναι επ’αγαθώ και αφετέρου, βρίσκονταν από πολλού χρόνου σε εξέλιξη.

Η ΔΕΗ είχε κάνει γνωστή την πρόθεσή της να υλοποιήσει όσα ανακοίνωσε σήμερα, το υπουργείο Υγείας βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τις ιδιωτικές κλινικές εδώ και μήνες και βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος της ΝΔ εκφράστηκε κατά της αύξησης του ΦΠΑ στο 23% για την ιδιωτική εκπαίδευση.

Υπάρχει, δυστυχώς, όμως και η «άλλη πλευρά του φεγγαριού», τουλάχιστον για όσους επιθυμούν να την δουν και η οποία αφορά στη χρονική συγκυρία η οποία επελέγη για την ανακοίνωσή τους…

Στο βαθμό, δε, που αυτή η πλευρά συνιστά προάγγελο όσων μέλλουν να ακολουθήσουν μέσω των προεκλογικών εξαγγελιών των κομμάτων, ανεξαρτήτως χρώματος ή πεποιθήσεων, τότε δικαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι ελάχιστα έχουμε διδαχθεί από την παρούσα κρίση.

Σήμερα στον προεκλογικό στίβο κατέρχονται πολιτικά κόμματα τα οποία είτε αντιτίθενται στις προβλέψεις της νέας συμφωνίας που υπέγραψε η χώρα μας με τους εταίρους και δανειστές της, είτε ανταγωνίζονται στο ποιος θα προτείνει τα καλύτερα «ισοδύναμα» μέτρα σε αντικατάσταση προβλέψεων αυτού του νέου μνημονίου.

Στον αγώνα τους αυτόν, ωστόσο, δείχνουν ότι «ξεχνούν» την αυθεντικά δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος.

Δείχνουν να ξεχνούν τόσο την ανάγκη ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας έναντι των εταίρων της, που τόσο κλονίστηκε κατά το παρελθόν, όσο –ακόμη σημαντικότερα- εκείνης που αφορά την έξοδό της από την οικονομική κρίση.

Δείχνουν να ξεχνούν, δηλαδή ότι όσο κι αν είναι «δουλειά» των πολιτικών να τάζουν και να υπόσχονται, άλλο τόσο είναι και να κάνουν «το σωστό» και να προάγουν το γενικό συμφέρον.

Ένα συμφέρον το οποίο καλεί για την εγκατάλειψη φαύλων πρακτικών του παρελθόντος, για τις οποίες πληρώνει σήμερα βαρύ τίμημα η χώρα μας και οι κάτοικοί της.

Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο…