Κάντε επιτέλους την ελληνική αντεπίθεση!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Απευθυνόμενος προς τους ισχυρούς της ευρωζώνης, κατά τη σημερινή Σύνοδο Κορυφής, ο φίλτατος Α. Τσίπρας –σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν των πολιτικών αρχηγών- αναμένεται να ζητήσει αφενός δεσμεύσεις για την εξασφάλιση βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους και αφετέρου ένα ισχυρό χρηματοδοτικό πακέτο, όχι μόνον για την κάλυψη των υποχρεώσεών μας, αλλά και για την ανάπτυξη της χώρας.

Έναντι αυτών, τι είναι διατεθειμένος να προσφέρει, πέραν του ηχηρού «όχι» στις προτάσεις τους, όπως αυτό διατυπώθηκε από το εκλογικό σώμα της χώρας την 5η Ιουλίου, αλλά και της νεοαποκτηθείσας πολιτικής στήριξης που του προσέφεραν χθες οι πολιτικοί αρχηγοί, πλην του ΚΚΕ και φυσικά της Χ.Α.;

Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που θα πείσει αυτούς από τους οποίους ζητάμε την ελάφρυνση ή το κούρεμα του χρέους -επικαλούμενοι και τη σχετική έκθεση βιωσιμότητάς του ΔΝΤ- και ταυτόχρονα διεκδικούμε νέα δάνεια, ώστε να συναινέσουν στα αιτήματά μας, αν όχι η προσδοκία ότι μέσω όσων δεσμευτούμε να υλοποιήσουμε, κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας;

Μέχρι στιγμής και μετά από πέντε μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων, στη διάρκεια των οποίων οδηγήσαμε τα επίπεδα αξιοπιστίας μας στο ναδίρ, έχουμε κατορθώσει να αθετήσουμε τις υποχρεώσεις μας έναντι του ΔΝΤ (in arrears) και να υποστούμε κλείσιμο τραπεζών και κεφαλαιακούς ελέγχους.

Ως αποτέλεσμα, οι κάτοικοι αυτής της χώρας και ιδιαίτερα οι πλέον αδύναμοι, υφίστανται πρωτόγνωρα δεινά –ακόμη και για τα δεδομένα της πενταετούς μνημονιακής περιόδου-, η οικονομία βαδίζει σε βέβαιη ύφεση, έναντι της ανάπτυξης που προβλεπόταν να σημειώσει εφέτος και οι τραπεζικοί ισολογισμοί οδηγούνται, πιθανότατα, προς ανήκεστον βλάβη.

Κυριότερα, όμως, ελλοχεύουν ακόμη τα ενδεχόμενα τόσο ενός «bail in» του τραπεζικού συστήματος, με κούρεμα καταθέσεων, όσο και της νομισματικής αλλαγής, τα οποία αμφότερα -με τα σημερινά δεδομένα- δεν μπορούν να αποκλειστούν.

Με άλλα λόγια, «ξεκινάμε» από μια ιδιαίτερα μελανή αφετηρία.

Αν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, μόνον μια πρόταση δυναμικού ή ακόμη και επιθετικού χαρακτήρα, η οποία θα έφερε την υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, θα μπορούσε να δημιουργήσει το απαραίτητο έδαφος για την εξασφάλιση μιας ουσιαστικής συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές μας.

Μια πρόταση η οποία θα έπειθε ότι είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε την πατρίδα μας σε τάξη και να την οδηγήσουμε στην οδό της ανάπτυξης.

Μια πρόταση η οποία θα υιοθετούσε όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ, προκρίνουν ως απαραίτητες για την Ελλάδα και θα πήγαινε ακόμη παραπέρα, προωθώντας την παράμετρο των αποκρατικοποιήσεων στον μέγιστο βαθμό, οδηγώντας στον πλήρη εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων και των εργασιακών σχέσεων που διέπουν τη λειτουργία του, προωθώντας την εξασφάλιση όρων υγιούς ανταγωνισμού στην οικονομία και πατάσσοντας τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή.

Με λίγα λόγια, υλοποιώντας όλα όσα δεσμευτήκαμε να κάνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης πενταετίας, αλλά ουδέποτε κάναμε πράξη και πηγαίνοντας και ακόμη παραπέρα…

Κυριότερα, όμως, πείθοντας για τις προθέσεις μας, μέσω της εξασφάλισης ενός ενιαίου πολιτικού μετώπου, όπως αυτό διαμορφώθηκε κατά τη χθεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, στο τραπέζι της οποίας –όπως τα έφερε η πολιτική ζωή του τόπου- δεν συναντήθηκαν οι κ.κ. Τσίπρας και Σαμαράς.

Δυο πρόσωπα στα οποία συμπυκνώθηκε, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για τον καθέναν τους, η εστία της αντιμνημονιακής πολεμικής…

Σήμερα, που η ώρα της κενής ρητορείας και της απουσίας ρεαλισμού έχει παρέλθει, ας δείξουμε ότι αυτή η χώρα μπορεί να σώσει τον εαυτόν της και ότι διαθέτει την ισχύ να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

Διαφορετικά, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να ξοδεύουμε χρόνο, προσπαθώντας να αποφύγουμε το αναπόφευκτο…