Μαζέψτε το όσο είναι καιρός...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από πέντε χρόνια θυσίες, η χώρα μας κινδυνεύει σήμερα να χάσει τα πάντα χάριν ενός δημοψηφίσματος, το οποίο διεξάγεται επί μιας συνταγματικά αμφιλεγόμενης βάσης, επί ενός αίολου ερωτήματος, εντός ενός ασφυκτικού χρονικού περιθωρίου και σε συνθήκες κοινωνικής κρίσης, με το τραπεζικό σύστημα να έχει κατεβάσει ρολά.

Πολύ χειρότερα, δε, ακόμη και στην περίπτωση που το ερώτημα αυτό απαντηθεί αρνητικά και μάλιστα με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο, όπως ζητά η κυβέρνηση, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι θα μεταβάλει στο ελάχιστο τις θέσεις των δανειστών.

Η οδός που ακολουθεί σήμερα η χώρα μας, είναι κυριολεκτικά καταστροφική.

Από σήμερα οι τράπεζες είναι κλειστές και οι πολίτες που συνωστίζονται μπροστά από τα ΑΤΜς είναι αντιμέτωποι με περιορισμούς αναλήψεων, η επιχειρηματική δραστηριότητα αδρανοποιείται, ο τουρισμός δέχεται ένα καίριο πλήγμα από το οποίο είναι βέβαιον ότι θα συνέλθει μετά από μακρύ χρονικό διάστημα και συνολικά η οικονομία αποσυντίθεται.

Κάθε μέρα που περνάει υπό τις συνθήκες αυτές, η ζημιά γίνεται όλο και μεγαλύτερη.

Όλα αυτά, δε, προς τι και γιατί;

Οι πολίτες καλούνται να αποφανθούν στην κάλπη σχετικά με μια πρόταση των εταίρων και δανειστών η οποία, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δεν είναι καν η τελική που ετέθη ενώπιον της ελληνικής πλευράς και η οποία, ούτως ή άλλως, θα μπορούσε να έχει βελτιωθεί στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Κυριότερα, όμως, αποτελούσε τη συνέχεια ενός προγράμματος στήριξης της χώρας μας, που λήγει στις 30 του μηνός και άρα, στον βαθμό που δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία, παύει να υπάρχει την ημερομηνία εκείνη.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το κείμενο επί του οποίου της ετέθη τελεσίγραφο «take it or leave it», το οποίο σημειωτέον ελάχιστα διαφέρει από τις δικές της προτάσεις, είναι διαφορετικό.

Ακόμη, όμως, κι αν είναι έτσι τα πράγματα, το ερώτημα επί του οποίου καλείται να αποφανθεί το εκλογικό σώμα γίνεται περισσότερο νεφελώδες.

Ταυτόχρονα, η παράταση του προγράμματος που ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση για διάστημα ενός μηνός απορρίφθηκε από το Eurogroup και μολονότι ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι τη ζητά εκ νέου, απευθυνόμενος προς τους αρχηγούς των κρατών μελών της Ευρωζώνης, ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν ότι το νέο αίτημα θα έχει διαφορετική τύχη από το προηγούμενο.

Την ίδια, δε, ημερομηνία, και για την ακρίβεια έως τις 18:00 (ώρα Ουάσινγκτον), η χώρα μας κινδυνεύει να αναδειχθεί ως η πρώτη χώρα του δυτικού κόσμου η οποία θα έχει αθετήσει τις υποχρεώσεις της έναντι του ΔΝΤ, κόβοντας το νήμα περαιτέρω χρηματοδότησης από αυτόν.

Κάτι το οποίο θα γίνει εφόσον η κυβέρνηση, πράγματι, δεν καταβάλει τη σωρευτική δόση των 1,6 δισ. ευρώ που λήγει στις 30 Ιουνίου έναντι του διεθνούς φορέα, όπως αφήνει να εννοηθεί ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, ζητώντας από τους δανειστές να τα «βρουν μεταξύ τους» με εκκρεμείς οφειλές τους προς εμάς.

Εάν όντως γίνει αυτό, στέκει ορθάνοικτο το ενδεχόμενο να καταστούν άμεσα απαιτητά και τα περίπου 140 δισ. ευρώ εκ μέρους του ESM και να παύσει η χορήγηση κάθε είδους πόρων από προγράμματα της ΕΕ.

Έως που, όμως, είναι διατεθειμένη η παρούσα κυβέρνηση, να φθάσει η ζημία για τη χώρα, χάριν αυτού του τόσο αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος;

Την ώρα που οι εταίροι και λοιποί δανειστές της Ελλάδας, δια στόματος Λαγκάρντ, Γιούνγκερ, Μοσκοβισί και άλλων, αφήνουν ανοικτό το παράθυρο της διαπραγμάτευσης και ακόμη και της περαιτέρω διευθέτησης του χρέους, η οποία είναι πράγματι αναγκαία, ποιος ο λόγος να υποστούμε αυτήν την –ενδεχομένως- ανεπανόρθωτη ζημιά;

Υπό το πρίσμα αυτό, η κυβέρνηση οφείλει να συγκαλέσει άμεσα τη Βουλή και να ακυρώσει τη διενέργεια αυτού του δημοψηφίσματος.

Είναι η μόνη νηφάλια επιλογή, υπό το φως των κυριολεκτικά δραματικών στιγμών που βιώνει η χώρα.