Ωρες ευθύνης για τους ηγέτες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πρόκειται για τα καταληκτικά στάδια μιας μακράς και κοπιώδους διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της και στο πλαίσιο αυτό, ενδεχομένως, να είναι κατανοητή μια προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών για το γεγονός ότι η διαδικασία αυτή παραμένει έως τώρα ατελέσφορη ή μπορεί να μην καταλήξει σε ευτυχές αποτέλεσμα.

Όμως, όσα παρακολουθούμε να εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα, σχετικά με το τι ακριβώς πρότεινε η κάθε πλευρά προς την άλλη και ποιος ακριβώς το πρότεινε σε ποιον, πρώτον υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και δεύτερον δεν συνάδουν με το μέγεθος του διακυβεύματος αυτής της διαπραγμάτευσης.

Ούτε για την Ελλάδα, η οποία απειλείται με Grexit, ούτε όμως και για την ευρωζώνη, που βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο διάσπασης.

Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη -και κατά πάσα βεβαιότητα τη σημαντικότερη- διαπραγμάτευση που έχει υπάρξει στον υπερδεκαετή βίο της ευρωζώνης και η οποία διεξάγεται, όχι σε συνθήκες εμπιστευτικότητας ή τουλάχιστον επισήμων ανακοινώσεων, όπως ενδεχομένως θα ανέμενε κανείς, αλλά στη βάση εκατέρωθεν διαρροών και (αλληλο) διαψεύσεων.

Μας ζητούν μειώσεις συντάξεων στους πλέον αδύναμους, αύξηση του ΦΠΑ στα φάρμακα και το ηλεκτρικό υποστηρίζει η κυβέρνηση, εμείς ουδέποτε συναινέσαμε σε αυτά τα πράγματα απαντά ο Ζ. Κ. Γιούνκερ.

Εμείς δεν είπαμε ότι τα είπε ο Γιούνκερ, αλλά ότι τα μέτρα αυτά βρίσκονται στην πρόταση των θεσμών, ανταπαντά η κυβέρνηση, η οποία δηλώνει ότι ακόμη περιμένει την απάντηση στις δικές της προτάσεις ενώ ταυτόχρονα οι εταίροι και δανειστές μας επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι η μπάλα είναι στο γήπεδο των Ελλήνων, υπονοώντας ότι περιμένουν τις βελτιωμένες προτάσεις της Αθήνας…

Και όλα αυτά ενώ επισήμως οι δυο πλευρές έχουν να επικοινωνήσουν από την Κυριακή, οπότε κατέρρευσαν οι διαπραγματεύσεις και ενώ αύριο συνεδριάζει το Eurogroup, το οποίο κληθεί να αποφανθεί επί του ελληνικού ζητήματος.

Δεν είναι σοβαρά πράγματα όλα αυτά και ασφαλώς δεν συνάδουν με την κρισιμότητα των περιστάσεων.

Αμφότερες οι πλευρές και βεβαίως η ελληνική οφείλουν να αρθούν στο ύψος αυτών των περιστάσεων και να οδηγήσουν τη διαπραγμάτευση στην επίτευξη συμφωνίας.

Όσο κι αν η Αθήνα δεν επιθυμεί να το παραδεχθεί, θα πρόκειται για μια συμφωνία επώδυνη και σαφώς χειρότερη όσο έλπιζε να επιτύχει, όμως αυτό είναι το κόστος των επιλογών που έκανε έως τώρα.

Καλώς ή κακώς, εκεί έχουν οδηγηθεί τα πράγματα και με το γεγονός αυτό όλοι πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι.

Σε οποιαδήποτε εναλλακτική περίπτωση η χώρα μας θα βαδίσει στον γκρεμό.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η ρήξη αποτελούσε ευθύς εξαρχής μια δυνητική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, πρώτον, ουδέποτε έλαβε λαϊκή εντολή για το ενδεχόμενο αυτό και δεύτερον, ουδεμία προετοιμασία έχει γίνει για μια τέτοια εξέλιξη.

Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ενδεχόμενη ρήξη ισοδυναμεί με άλμα στο κενό. Υπό το πρίσμα αυτό, ας αφήσουμε τις μπλόφες και τους τακτικισμούς και ας προσπαθήσουμε κατά τρόπο νηφάλιο και μεθοδικό να οδηγήσουμε τη διαπραγμάτευση σε αίσιο τέλος.

Οι έως τώρα απώλειες αφορούν την πορεία της οικονομίας, η οποία αντεστράφη, την εξέλιξη του προϋπολογισμού, ο οποίος εκτροχιάζεται και βεβαίως την αξιοπιστία μας η οποία έχει πληγεί περαιτέρω.

Όλα αυτά, όμως, θα μοιάζουν με μια απλή βόλτα στο πάρκο σε περίπτωση που η παρούσα διαπραγμάτευση ναυαγήσει οριστικά.

Τα ψέματα τελείωσαν και ήρθε η ώρα της αλήθειας.