Δεν βγαίνουν τα νούμερα με τη δραχμή σύντροφοι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εκτίμηση που διατύπωσε χθες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Βουλής, Αλέξης Μητρόπουλος, μιλώντας στο BHMAFM, ότι ενδεχόμενη ρήξη της χώρας με τους εταίρους και δανειστές της θα ισοδυναμούσε με εθνική τραγωδία είναι -κατά πάσα βεβαιότητα- απολύτως ορθή.

Είναι, δε, ορθή όχι μόνον εξαιτίας των ιδιαίτερα σοβαρών εθνικών, γεωπολιτικών και κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων που αναμφίβολα θα τη συνοδεύουν, αλλά κυριότερα εξαιτίας της εξάρτησης που συνεχίζει να έχει η χώρα μας από το εξωτερικό για την προμήθεια αγαθών, κάθε σταδίου παραγωγής, δηλαδή από τις πρώτες ύλες έως τα τελικά προϊόντα.

Μιας εξάρτησης η οποία, παρά τη βελτίωση που εμφάνισε το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, κυρίως χάρη στη συρρίκνωση της ζήτησης και όχι της αύξησης της παραγωγής και των εξαγωγών, εμφανίζεται να εντάθηκε λόγω της συνεχιζόμενης αποβιομηχάνισης της χώρας.

Σύμφωνα με την τελευταία τριμηνιαία έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) «για το σύνολο του 2014, το έλλειμμα του Ισοζυγίου Αγαθών διαμορφώθηκε στα €17,8 δισ., διευρυμένο κατά 3,5% (€611 εκατ.), ενώ σε σχέση με το 2009 έχει περιοριστεί κατά €12,9 δισ.».

Όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, «το έλλειμμα του Ισοζυγίου Αγαθών χωρίς καύσιμα και πλοία παρουσίασε αναιμική αύξηση, κατά 0,9% και διαμορφώθηκε στα €8,1 δισ., καθώς οι εξαγωγές αγαθών ανήλθαν στα €14,6 δισ. (+€800 εκατ.), έναντι εισαγωγών €22,8 δισ. (+€873 εκατ.)».

Η όλη εικόνα γίνεται ακόμη χειρότερη εάν προσμετρήσουμε και τον τομέα των καυσίμων, καθώς το 2014 «οι εξαγωγές διευρύνθηκαν, με επιβραδυνόμενο όμως ρυθμό, κατά 3,1%, και βρίσκονται στα €8,1 δισ., ενώ οι εισαγωγές αυξήθηκαν οριακά, στα €15,7 δισ.».

Με άλλα λόγια, η αξία των αγαθών που εισήγαγε η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους ήταν κατά 17,8 δισ. ευρώ υψηλότερη εκείνων που εξήγαγε.

Αυτό, όμως, είναι μόνον η μισή αλήθεια, καθώς σημαντικό μέρος των προϊόντων που εξαγάγαμε την περίοδο αυτή αφορούσε αγαθά για την παραγωγή των οποίων είχαμε ήδη εισαγάγει τις πρώτες ύλες...

Έτσι, μπορεί να έχουμε κάνει «άλματα προόδου» σε σχέση με το επίπεδο όπου διαμορφωνόταν το ένα εκ των δύο διαβόητων διαρθρωτικών ελλειμμάτων της χώρας, αυτό του Ισοζυγίου Εξωτερικών Συναλλαγών, στη διάρκεια των λεγομένων μνημονιακών ετών, όμως παραμένουμε μια βαθιά ελλειμματική χώρα, η οποία πολύ απλά εισάγει πολύ περισσότερα από όσα παράγει για να καλύψει τις ανάγκες της, όπως καταδεικνύεται από το Ισοζύγιο Αγαθών.

Το γεγονός αυτό θα ήταν χρήσιμο να το θυμούνται όσοι πρεσβεύουν το ενδεχόμενο νομισματικής αλλαγής και επιστροφής στη δραχμή ως εθνικού νομίσματος, καθώς η χώρα μας θα διερχόταν μια ιδιαίτερα επίπονη και πιθανώς μακρά περίοδο έως ότου θα μπορούσε να αντεπεξέλθει για ακόμη μία φορά σε αυτές τις ανάγκες.

Όσο δε για το συνολικό Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών, ας μην εξετάσουμε καν πού θα διαμορφωνόταν εάν υπήρχαν σημαντικές επιπτώσεις στο τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα μας, άρα και στο Ισοζύγιο Υπηρεσιών, το οποίο είναι πλεονασματικό σήμερα και αντισταθμίζει το έλλειμμα του Ισοζυγίου Αγαθών.

Όπως επίσης, ας αφήσουμε κατά μέρος τα όποια άλλα τερατώδη ζητήματα θα προέκυπταν, τόσο με το δημόσιο όσο και με το ιδιωτικό χρέος, σε περίπτωση νομισματικής αλλαγής και υποτίμησης, μολονότι οι υπέρμαχοι της επιστροφής στη δραχμή εμφανίζονται σίγουροι ότι η κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος θα αρκούσε...

Πόνο και δυστυχία για άγνωστο χρονικό διάστημα επιφυλάσσει γι' αυτόν τον τόπο το ενδεχόμενο μη συντεταγμένης νομισματικής αλλαγής, το πρώτο βήμα της οποίας θα μπορούσε να είναι μια αθέτηση πληρωμών, φερ' ειπείν προς το ΔΝΤ...

Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε...