Θα έπρεπε να ντρέπεστε…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Χαστούκι στο πολιτικό σύστημα της χώρας αποτελούν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας και κατατάσσουν πρωταθλήτρια Ευρώπης την Ελλάδα στην ανισότητα εισοδημάτων.

Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση των χωρών της ευρωζώνης και στη δεύτερη χειρότερη της Ε.Ε., ενώ παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πτώση εισοδημάτων στο εισοδηματικά κατώτερο 10% του πληθυσμού, από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.

Αυτό που κάνει την όλη εικόνα ακόμη πιο αποκρουστική, δε, είναι το γεγονός ότι η ανισότητα μεταξύ εισοδηματικών στρωμάτων δεν διευρύνθηκε μόνον σε περιόδους ύφεσης, αλλά και σε διαστήματα οικονομικής ανάπτυξης.

Πρόκειται για ένα σύστημα, με άλλα λόγια, που είναι «κατασκευασμένο», ή εν τέλει  διαμορφωμένο ώστε να κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, είτε πάει καλά η οικονομία της χώρας είτε όχι…

Υπό το πρίσμα αυτό δικαιώνονται όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι το κύριο πρόβλημα του τόπου -και εκείνο που αποτέλεσε τη βασική αιτία της τελικής του χρεοκοπίας- ήταν η βαθιά άρνησή του να αλλάξει.

Να καταστεί, με άλλα λόγια, ένας δικαιότερος τόπος.

Μια άρνηση την οποία προέβαλλαν εξακολουθητικά οι κυβερνήσεις της χώρας κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, αν όχι στη ρητορεία, τουλάχιστον στην πράξη, και προς ώρας η παρούσα κυβέρνηση, αν και διακηρύσσει το αντίθετο, δεν έχει δώσει απτά δείγματα γραφής για τις προθέσεις της.

Είναι, άραγε, ανάγκη να ανατρέξουμε στον μακρύ κατάλογο των μεταρρυθμίσεων που έχει προτείνει ο ΟΟΣΑ για τη χώρα μας, ώστε να διαπιστώσουμε σε πόσους τομείς πάσχουμε;

Χρειάζονται μελέτες και αναλύσεις για να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι έννοια άγνωστη στην Ελλάδα και ότι τόσο το κράτος, όσο και οι συντεχνίες και τα κάθε λογής καρτέλ, δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές μόνον για τη δική τους ύπαρξη και όχι εκείνης του κοινωνικού συνόλου;

Το γεγονός και μόνον ότι η φοροδιαφυγή αλλά και η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης -σε βαθμό, συχνά, αρνησιδικίας- συνιστούν τη μεγαλύτερη πηγή κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας επί χρόνια και ότι τούτο γίνεται ανεκτό από τις εκάστοτε κυβερνήσεις της καταδεικνύει τη βαθιά ανεπάρκειά τους.

Πρόκειται, δε, για μια ευθύνη η οποία επιμερίζεται, βεβαίως, και σε όσους ανέδειξαν αυτές τις κυβερνήσεις…

Για όσο διάστημα ανεχόμαστε -ή επιδιώκουμε, κατά άλλους- την πολιτική επικράτηση δυνάμεων οι οποίες συντηρούν την υφιστάμενη δομή της ελληνικής οικονομίας και κατά προέκταση κοινωνίας, αρνούμενοι την προώθηση δομικών αλλαγών, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Οι φτωχοί θα συνεχίσουν να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, όχι επειδή οι μεν κάνουν κάτι λάθος και οι δε κάτι σωστό, αλλά επειδή το σύστημα είναι φτιαγμένο ώστε να πριμοδοτεί τους δεύτερους και να υποβαθμίζει τους πρώτους.

Πρόκειται για ένα σύστημα που παρατηρούμε σε κάθε σφαίρα οικονομικής και ευρύτερης δραστηριότητας, το οποίο συμπεριλαμβάνει την υγεία, την παιδεία, τη φορολογία, τον ανταγωνισμό και κάθε άλλη δραστηριότητα στην οποία δεν γίνεται σεβαστό το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη.

Πληρώνουμε για υπηρεσίες υγείας και είναι ανύπαρκτες. Πληρώνουμε για υπηρεσίες παιδείας και είναι, ενίοτε δεν είναι καν, στοιχειώδεις.

Τα επίχειρα, όμως, αυτής της ανοχής -ή της επιδίωξης- είναι ακριβώς αυτά που περιγράφει ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του! Είμαστε οι πρωταθλητές της εισοδηματικής ανισότητας και οι χαμένοι από χέρι, προφανώς επειδή το θέλουμε…